Το Sihanoukville είναι η κύρια παραλία της Καμπότζης. Η πόλη-επαρχία περιβάλλεται από όμορφες αμμώδεις παραλίες και μικροσκοπικά νησιά. Αυτές οι παραλίες μπορούν ακόμη και να ανταγωνιστούν με παρόμοια στη γειτονική Ταϊλάνδη, αλλά, φυσικά, οι παραλίες του Σιχάνουκβιλ δεν είναι τόσο δημοφιλείς ακόμα. Αν και, αν λάβετε υπόψη την ακόρεστη όρεξη του διεθνούς τουρισμού σε νέους άγνωστες θέσεις, μπορεί να θεωρηθεί ότι το κύμα των τουριστών σύντομα θα μετατραπεί ειδικά σε αυτά τα γλυκά κομμάτια σούσι. Τουλάχιστον οι διεθνείς προγραμματιστές έχουν ήδη βάλει τα μάτια τους.
Η νεαρή πόλη της Καμπότζης, η Σχανούκβιλ ήρθε στη ζωή το 1955, όταν η κατασκευαστική ομάδα έφτασε στην πόλη, στη συνέχεια γνωστή ως Kampongs, προκειμένου να αρχίσει να εργάζεται για το πρώτο (και μόνο) λιμάνι της Καμπότζης. Το λιμάνι ολοκληρώθηκε το 1960 και η πόλη μετονομάστηκε σε Sihanoukville (προς τιμήν του τότε βασιλιά του Σιχανούκα), αλλά πολλοί Καμπότζοι συνεχίζουν να τον αποκαλούν Kampongsom.
Λόγω του Red Khmers, η Sihanoukville έκλεισε για όλους, εκτός από τους πιο ατρόμητους ταξιδιώτες εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά σήμερα, ειδικότερα, χάρη στον καλό δρόμο από την Πνομ Πενχ και το αεροδρόμιο, όπου οι τακτικές πτήσεις μπορούν να γίνουν μια πραγματικότητα μια μέρα, ο Σιχάνουκβιλ αρχίζει να προσελκύει μια καλή τέτοια ροή τουριστών, μαζί με τους κατοίκους της Πνομ Πενχ, οι οποίοι είναι Εδώ σε ένα τεμπέλης Σαββατοκύριακο.
Παρά την πρόσφατα αποκομμένη δημοτικότητα, η πόλη έχει μια κάπως εγκαταλελειμμένη εμφάνιση, και αυτό το περίεργο συναίσθημα αυξάνεται, πιθανώς, χάρη σε μισή χτισμένα σπίτια ή ερημωμένα οικόπεδα, καλά και τα εδάφη που περιβάλλεται από εντυπωσιακούς περιφράξεις συχνά ανήκουν σε τοπικούς επιχειρηματίες με μια αμφίβολη φήμη.
Η παραλία της πόλης δεν είναι το πιο ευχάριστο και χαλαρωτικό μέρος. Τα ατελείωτα κατασκευαστικά έργα σε όλα τα μέρη της πόλης είναι λίγο χαλασμένες η θέα, καλά και ο ύπνος στην παραλία δεν θα είναι σε θέση λόγω της οδήγησης και της αριθμούς των παιδιών και των τοπικών προμηθευτών του δρόμου, οι οποίοι προσφέρονται συνεχώς να αγοράζουν βραχιόλια, κάνουν δωρεές ή μασάζ.
Παραλία Cleel (Ochheuteal Beach) - Ένα από τα πιο δημοφιλή στο Σιχάνβιλ, αλλά μοιάζει με ένα kamping με αμέτρητες μοτοσικλέτες που σταθμεύουν εδώ.
Με την ευκαιρία, τα τελευταία χρόνια, ο έλεγχος θεωρήσεων δεν έχει αυστηρογραφηθεί, οι σεξουαλικοί τουρίστες συρρέουν από την Ταϊλάνδη, η οποία, φυσικά, επηρέασε την αύξηση του αριθμού των σχετικών ράβδων.
Θα προσθέσω μερικές φάλαινες της πίσσας: Το Sihanoukville έχει μακρά προβλήματα με ξένους και τοπικούς παιδόφιλους. Με την ευκαιρία, πολλοί Ευρωπαίοι έρχονται εδώ την ίδια στιγμή, για να επιλέξουν τη σύζυγό τους στη σύζυγο της Καμπότζης. Πιθανώς, από την απελπισία, επειδή δεν πιστεύει ότι κάτι μπορεί να «ζυμώνει» εδώ στην αγάπη. Η Καμπότζη χρειάζεται χρήματα. Λοιπόν, η πορνεία είναι ευδοκιμημένη εδώ. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει τίποτα καλπάζοντας ότι η κόρη λειτουργεί ως πόρνη και οδηγεί τους άνδρες στο εγγενές σπίτι του όπου οι γονείς της ζουν και ίσως ακόμη και ο σύζυγός της και το παιδί της! Τρομακτικό όλα αυτά, φυσικά. Αλλά ο γάμος με έναν λευκό άνθρωπο γι 'αυτούς είναι ένα μεγάλο επίτευγμα και φθόνο από την πλευρά των φίλων.
Έτσι, οι άνδρες και οι ευρωπαίοι άντρες απλά πιάνονται. Λοιπόν, τι, η επιλογή, στην πραγματικότητα, όχι κακό: οι θείες εδώ είναι αρκετά όμορφα, εργάζονται, σταμάτησαν, χωρίς ειδικές φιλοδοξίες. Τι άλλο χρειάζεται! Έτσι, εδώ θα συναντήσετε ικανοποιημένα μικτά ζευγάρια, όπου οι άνδρες είναι, ως επί το πλείστον, για σαράντα πενήντα. Ικανοποιημένα-πλεονεκτήματα που δραπέτευαν από όλα τα προβλήματα στην πατρίδα τους.
Οι παραλίες Sihanoukville είναι αρκετά ευρύχωρα και χαριτωμένα, όμως, ίσως, όχι τόσο καρτ ποστάλ και όμορφη, όπως στην Ταϊλάνδη. Άμμος στις παραλίες, κατά κανόνα, πιο κοκκώδη, κίτρινο-γκρι, και συχνά οι παραλίες δεν είναι καθόλου μοναχικές και περιτριγυρισμένες από πολλά καταστήματα με φαγητό. Τα Σαββατοκύριακα, οι ντόπιοι κάτοικοι συρρέουν εδώ, ειδικότερα, πολλοί άνθρωποι βρίσκονται στην παραπάνω εκκαθάριση. Αυτές τις μέρες, η τιμή της διαμονής είναι συνδεδεμένη πολύ γρήγορα.
Παρά το μικρό πρόβλημα, είναι ένα ενδιαφέρον τόπο και ένα ασυνήθιστο μείγμα του Χμερ και τον Μπαργκόφ Και σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της Καμπότζης (Όχι, θα δείτε, φυσικά, αλλά όχι τόσο συχνά).
Αν ψάχνετε για λευκές αμμώδεις παραλίες και τυρκουάζ νερά, είναι καλύτερο να πάτε αμέσως σε ένα από τα πολυάριθμα νησιά γύρω από το Sianville, εκεί και οι άνθρωποι είναι μικρότεροι.
Εκτός από την παραλία Ochheuteal, αξίζει επίσης να σημειωθεί ένα καλό Παραλία Ανεξαρτησίας (Ανεξαρτησία Παραλία), Victory Hill & Beach, Beach Sokha (Beach Sokha) και πολλοί άλλοι. Ηλιοβασίλεμα στην παραλία Serendipity προσελκύει μεγάλα πλήθη στους ανθρώπους, ενώ η παραλία Otres, με την ατμόσφαιρα της Βοημίας, μεγαλώνουν αργά με μοντέρνα καφετέριες και είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ των windsurfers. Λοιπόν, κάθε βράδυ, οι τουρίστες συγκλίνουν σε αυτές τις δύο παραλίες για να χορέψουν στην άμμο στη μουσική των τοπικών DJs, πίνουν καλά σε φτηνά μπαρ ή μόνο δείπνο και να θαυμάσετε ένα ηλιοβασίλεμα ή ένα αστέρι ουρανό. Ειδύλλιο! Λοιπόν, καταδύσεις, αλιεία, ψαροντούφεκο, windsurfing, και πολλά άλλα αθλήματα διατίθενται σχεδόν σε όλες τις παραλίες του Σιχανούκβιλ και τις παραλίες των κοντινών νησιών.
Λοιπόν, ειδοποίηση ... στην επαρχία βρίσκεται Εθνικό Πάρκο Raam (Εθνικό Πάρκο Ream) που σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη. Ναι, και γενικά το Εθνικό Πάρκο Rong, τα νησιά Koh Rong, στο Rong Saloi, στο Thamy, στο Κίεβο και το Keysey - τοποθετεί πολύ πιο χρήσιμο και ενδιαφέρον από το Sihanoukville, στην πραγματικότητα.
Αλλά η πόλη, ωστόσο, δεν είναι κακή! Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πώς αλληλεπιδρούν οι εκπρόσωποι των διαφορετικών εθνικών ομάδων στην πόλη. Για παράδειγμα, οι ιδιοκτήτες της καφετέριας και των ξενώνων μιας χώρας αλληλεπιδρούν ενεργά και ακόμη και διαφημίζουν ο ένας τον άλλον.
Εάν είστε αποφασισμένοι να κάνετε κάτι που δεν σχετίζεται με την παραλία, μπορείτε να επισκεφθείτε τους καταρράκτες ή να επισκεφθείτε μαθήματα μαγειρέματος και να μάθετε από την ικανότητα της προετοιμασίας των πολύπλοκων πιάτων της Καμπότζης.
Σε γενικές γραμμές, αν θυμάστε τι συνέβαινε εδώ περίπου πριν από τριάντα χρόνια, τότε αναρωτιόμαστε πώς η κοινωνία και το κράτος θα μπορούσαν να το αναδημιουργήσουν και ότι όλα θα μπορούσαν να είναι με τρεδικοποίηση, δουλεύει ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν, να συναντούν τους επισκέπτες. Οι άνθρωποι και η αλήθεια χαμογελά, φιλικό, απαλό! Και είναι πάντα ωραίο.