Μέχρι 16, σχεδόν δεν συνέβη στη θάλασσα, χωρίς να υπολογίζουμε τα ταξίδια στο ανατριχιαστικό στρατόπεδο στην ακτή Azov. Ως εκ τούτου, όταν οι γονείς προσφέρθηκαν να πάνε στη Γιάλτα, διερευνώ με τις υψηλές ελπίδες σε αυτό το ταξίδι - ελπίζει να κολυμπήσει στη ζεστή καθαρή θάλασσα, να τυλίξει σε χρυσή άμμο και ρομαντικό για να περιπλανηθεί τα βράδια κατά μήκος της ακτής. Δυστυχώς, έπρεπε να αφαιρέσω ροζ γυαλιά και ακόμη και ακόμα, χωρίς να είμαι ένας αληθινός γνώστης των θαλάσσιων θέρετρων, συνειδητοποίησα ότι η Γιάλτα δεν ήταν για μένα. Και όταν επισκέφθηκα την Τουρκία, είδα καθόλου ότι είναι πολύ πιο προσιτό για τον ρωσικό τουρίστρο από την ίδια Γιάλτα παρά το γεγονός ότι η ποιότητα της αναψυχής είναι πολύ υψηλότερη.
Έτσι, εγκαταστάσαμε σε ένα διαμέρισμα ενός δωματίου, είκοσι λεπτά με τα πόδια από το ανάχωμα και συνειδητοποίησα ότι, πιο κοντά στη θάλασσα, τόσο υψηλότερη είναι η τιμή και απολύτως τα πάντα - από τη στέγαση σε φαγητό και ψυχαγωγία. Από την εκδρομή, η τιμή δεν δημιουργήθηκε επίσης, οπότε αγοράσαμε έναν οδηγό και ζητήσαμε τοπικά, πώς να φτάσετε σε διαφορετικά αξιοθέατα. Ένα ανεξάρτητο πρόγραμμα ήταν πολύ πιο κερδοφόρο και πιο ενδιαφέρον. Δυστυχώς, απέτυχε να επισκεφθεί το παλάτι της Λιβάδια, επειδή Υπήρξε μια συνάντηση ορισμένων σημαντικών πολιτικών. Αλλά ο βοτανικός κήπος άρεσε πραγματικά.
Ιδιαίτερη προσοχή αξίζει μια βόλτα σε μια βάρκα σε μια υποδοχή κατάποσης. Όχι μόνο ότι το ίδιο το εισιτήριο κοστίζει 40 hryvnia, έτσι ώστε να πάει στο επάνω κατάστρωμα, ήταν απαραίτητο να πληρώσετε το 10 hryvnia - frank θρησκεία. Και πάλι, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Τουρκία, και αν επιπλέξετε στη βάρκα, μπορείτε να πάτε ήρεμα και να κάνετε ηλιοθεραπεία στο επάνω κατάστρωμα. Αλλά πίσω στη φωλιά, την οποία πήραμε σε 20 λεπτά, και άρχισα να πλήττουμε σε μια φοβερή ουρά για να σηκωθεί. Κρατώντας γύρω από τη θερμότητα για περίπου μία ώρα, πήραμε, αγαπούσαμε δίπλα στη θάλασσα και άρχισε να επιστρέφει στην κατηγορία ξανά στο πλήθος. Το πιο ενδιαφέρον ήταν ότι είχε ήδη σώσει από αυτή τη φορά επειδή περίμενε τους τουρίστες σε 40 λεπτά το πολύ 40 λεπτά και να καθίσουν σε ένα άλλο, ήταν απαραίτητο να πληρώσουν 40 hryvnia και πάλι - απλά ένα υπέροχο ταξίδι.
Αλλά ακόμη και μεγαλύτερη αγανάκτηση που είχα τις παραλίες - σχεδόν όλοι τους ήταν ιδιωτικά, όπου επιτρέπονταν μόνο για χρήματα και δεν είναι πάντα. Και έτσι ώστε οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες να μην έρχονται, οι παραλίες ήταν περιφραγμένες με τεράστιους σκυρόδεμα pirs. Στη δημόσια παραλία, το μήλο δεν έχει πουθενά να πέσει. Έτσι το όνειρό μου κυλάει κατά μήκος της μακράς ακτής. Ήθελα να βρω λιγότερο μια κενή παραλία, η οποία ήταν ο Λιβαδεντίνας. Και παρόλο που έπρεπε να πάει σε αυτόν 50 λεπτά από το σπίτι, ήταν ακόμα καλύτερο από το να μετατραπεί σε ένα sprotop στη "βαθμολογημένη" παραλία. Παραλίες βότσαλα, που σκότωσαν το δεύτερο όνειρο της χρυσής άμμου, αλλά το πιο τρομερό είναι τα βρωμιά - καλύμματα μπύρας, τσιγάρο και άλλα σκουπίδια, τα οποία απλά βρίσκονται κάτω από τις πέτρες. Δεν υπήρχαν ενδείξεις στις παραλίες και όλες οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες καταβάλλονται όλοι. Σε γενικές γραμμές, δεν υπάρχει καμία φροντίδα για ένα άτομο εντελώς.
Ίσως τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει, αλλά το αμφιβάλλω, επειδή η επιδίωξη του κέρδους είναι ο κύριος στόχος των ξενοδόχων και ο καθένας που κερδίζει στους στρόβιλους στη Γιάλτα. Μετά από τέτοιες διακοπές, αποφασίσαμε να πάρω ένα διαβατήριο, μόλις 18, και τώρα δεν το λυπάμαι. Καλύτερες από μία φορά κάθε 3 χρόνια πηγαίνετε στο εξωτερικό και χαλαρώστε ως άτομο παρά να υποφέρουν για ένα σημάδι ελέγχου, λένε "αυτό το καλοκαίρι ήμουν στη θάλασσα".