Έχω συναντήσει την πρωτεύουσα της Ουγγαρίας --Budapest. Η πόλη σχηματίστηκε με τη συγχώνευση των τριών πόλεων στις αντίθετες πλευρές του ποταμού Δούναβη - Pest, Buda και Logging.
Η Ουγγαρία δεν είχε πολύ καιρό πριν από ένα μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόλις 10 χρόνια έχουν περάσει και, φυσικά, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι η προηγούμενη ιστορία της Σοβιετικής πόλης πήγε στη λήθη, τα ίχνη και τα υπολείμματα της ΕΣΣΔ εξακολουθούσαν να παρέμειναν. Αυτό υπενθυμίζει στα κτίρια της σοβιετικής κατασκευής, του τραμ, το επίπεδο εξυπηρέτησης.
Στα αξιοθέατα, ήμουν μόνο μία μέρα και προσπάθησα να το ξοδέψω πιο παραγωγικά.
Στην εκδρομή στα αξιοθέατα, ο οδηγός είπε για την ιστορία του σχηματισμού της πόλης, για τα κύρια σημεία, γενικά, τίποτα ασυνήθιστο, τυποποιημένη ιστορία. Μου άρεσε το πιο και εντυπωσίασε το κτίριο του ουγγρικού κοινοβουλίου. Αυτό είναι το πιο τεράστιο κτίριο σε όλη την Ουγγαρία και το δεύτερο μεγαλύτερο κοινοβούλιο μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών.
Τη νύχτα, στον οπίσθιο φωτισμό και τον φωτισμό, μοιάζει αξέχαστο. Μπορείτε ακόμη και να μπείτε μέσα στην εκδρομή, αλλά ο χρόνος δεν το επιτρέπει.
Η Βουδαπέστη είναι καλύτερο να κοιτάξει από πάνω από τον πύργο, έτσι φαίνεται το πιο συμφέρουσα.
Η περιήγηση στα αξιοθέατα του κουρασμένου και, αρκετά πεινασμένη, αποφάσισα να γνωρίσω τα τοπικά γαστρονομικά αριστουργήματα. Τα τμήματα στο καφενείο δεν είναι μόνο μεγάλα, αλλά οι τεράστιες και οι τιμές είναι δημοκρατικές. Όταν παραγγείλετε τη σούπα, πρέπει να έχετε κατά νου ότι δεν θα φέρει ένα πιάτο, αλλά μια ολόκληρη κατσαρόλα, η οποία έχει σχεδιαστεί για 2-3 άτομα.
Ήμουν στη Βουδαπέστη την Κυριακή και ήταν πολύ έκπληκτος που δεν υπήρχαν πρακτικά άνθρωποι στο δρόμο και στο καφενείο. Τότε έμαθα ότι η Κυριακή θεωρείται μια οικογενειακή μέρα και όλοι χαλαρώνουν είτε σε έναν οικογενειακό κύκλο, είτε έξω από την πόλη.
Ακριβά προσοχή σε μια δυσάρεστη στιγμή. Στη Βουδαπέστη, πολλοί τσιγγάνοι, δεν προκαλούν εμπιστοσύνη, τους περπάτησα από τον ποιητή και οι ίδιοι οι Ούγγροι δεν τους αρέσουν και ανήκουν στην προσοχή.
Κοιτάζοντας γύρω από την πόλη, το ταξίδι μου συνέχισε στο γειτονικό χωριό Spenndra. Είναι διάσημο για καταστήματα με σουβενίρ και το Μουσείο Μοζίπανου. Ο Morcipan είναι μια σφραγίδα με αμύγδαλα σκόνης ζάχαρης. Μουσείο - καλλιτέχνες και άσσοι της επιχείρησής τους. Οι αριθμοί που κάνουν είναι έργα τέχνης, ποτέ δεν λένε ότι μια τέτοια ομορφιά μπορεί επίσης να είναι.
Συμβούλιο προς τους τουρίστες: Μην πηγαίνετε στο παγκάκι σουβενίρ που προσφέρετε έναν οδηγό. Υπάρχει ακριβότερη από τα υπόλοιπα. Οδήγησα σε αυτό το τέχνασμα και στη συνέχεια συγκρίνοντας τις τιμές, απογοητευμένοι.
Η Βουδαπέστη άφησε ένα διττό μονοπάτι στην ψυχή μου. Από τη μία πλευρά, όμορφα τοπία, υπέροχη θέα στην πόλη από το ύψος και κάτι μυστηριώδες λουρίδες στην ατμόσφαιρα, και από την άλλη πλευρά, ένα δυσάρεστο ίζημα από τη μισθοφόρα προσέγγιση των τουριστών. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να δούμε και τα ίδια τα συμπεράσματα.
