Ο Χάρκοβο είναι μια μεγάλη όμορφη πόλη που μου φαινόταν από απόσταση παρόμοιο με τον Lviv στην αρχιτεκτονική της, μόνο με ευρείες λεωφόρους. Μερικώς, είναι παρόμοιο με το Dnepropetrovsk. Η πόλη δεν ήταν μάταια πριν από την πρωτεύουσα της Ουκρανίας - αξίζει αυτόν τον τίτλο.
Η πρώτη μου γνωριμία με τον Χάρκοβο ήταν στο δρόμο προς το Sumy. Βγήκα στο σταθμό, αναπνέω τον αέρα του, πήγε γύρω από έναν μικρό κύκλο και πήγε στο τρένο του. Το γλυπτό με ένα ημισφαίριο, κρατώντας τον πλανήτη, θυμήθηκε τότε αυτή η πόλη. Στο δρόμο πίσω, βγήκα, ήταν ήδη το βράδυ, έκαψαν τα φανάρια, ήταν σκοτεινό. Έφτασε στο δρόμο, όπου τα τραμ πήγαν σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Είναι πάντα τόσο ενδιαφέρον, ειδικά από μια νέα πόλη, μάθετε τι υπάρχει, θέλω να σταματήσω το χρόνο και να περπατήσω κατά μήκος των δρόμων και στη συνέχεια να προχωρήσουμε περαιτέρω. Και ίσως δεν υπάρχει τίποτα ενδιαφέρον εκεί, αλλά όταν περνάτε, η ίντριγκα παραμένει και αυξάνεται μόνο κάθε φορά.
Φτάνοντας μία φορά σκόπιμα στο Χάρκοβο, ο θαυμασμός άρχισε άμεσα από το σταθμό. Η ζωγραφική των οροφών και της τέχνης προλεταριακών-Αμπούρ στο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού που καταγράφηκε. Τότε υπήρχαν ηλιόλουστες δρόμοι με όμορφα κτίρια, μεγάλα, απλά τετραγωνικά τετράγωνα, πολλές εκκλησίες, διαφορετικοί καθεδρικοί ναοί και τόσα χώρο που μπορείτε να κανονίσετε την Waltto δεξιά στη μέση του δρόμου.
Ζήσαμε δύο βήματα από ένα πρόσφατα ανακαινισμένο γήπεδο μετάλλων. Βρίσκεται ανάμεσα στα πολυώροφα κτίρια και τους μεγάλους δρόμους και τα ενημερωτικά δελτία. Δεν υπάρχουν σχεδόν δέντρα γύρω από αυτό και στη μέση ενός τεράστιου χώρου ερήμου, το στάδιο αυξάνεται. Δεν πήγαμε στους αγώνες, αλλά οδήγησαν στο μετρό. Ήταν το τρίτο και το τελευταίο μετρό στην Ουκρανία, την οποία οδήγησα, συμπέρασμα, έτσι να μιλήσω. Ο σταθμός ονομάστηκε MetrolyBuilders. Το μετρό είναι συνηθισμένο, όπως και αλλού, χωρίς χαρακτηριστικά: λίγα κλαδιά και απλά ένα μετρό. Απλά το σύστημα δαχτυλιδιών της δομής της πόλης συνέβαλε στο παρόμοιο σύστημα του μετρό.
Πηγαίνοντας από το σιδηροδρομικό σταθμό, μπορείτε ακόμα να βυθίσετε στην παλιά πόλη, με χαμηλά διώροφα κτίρια. Εκεί για φύλλωμα δέντρων, ο καθεδρικός ναός του Ευαγγελισμού της Παναγίας, στην οποία ο συνδυασμός κόκκινων και ελαφρών τούβλων έρχεται σε αντίθεση και αρμονικά ταιριάζει στην αρχιτεκτονική της πόλης. Δεν ο ποταμός ρέει μέσα από την πόλη, ώστε να μπορείτε να περπατήσετε μέσα από τις γέφυρες και να απολαύσετε το ταξίδι στο πλήρες. Μια τέτοια ποικιλία είναι απλά στη μέση των συναρπαστών της πόλης.
Ο Χάρκοβο μου φάνηκε με την πόλη των αντιθέσεων, τόσο είχε νέες περιοχές ύπνου από παλιά κτίρια, αρχιτεκτονική των ναών και σύγχρονα σημάδια, ηχώ της Σοβιετικής εποχής στην μνημειικότητα των κτιρίων. Οι προοπτικές είναι ιδιαίτερα ευρύ σε αυτή την πόλη, το πλάτος του δρόμου σε ένα ολόκληρο τρίμηνο.
Για τρεις μέρες, πέρασε εδώ, τόσο εντελώς και απέτυχε να αισθανθεί ότι η πόλη συγχωνεύθηκε και εξετάστηκε. Το ταξίδι έλαβε χώρα, αλλά με ένα ελαφρύ αίσθημα ανεπάρκειας, σαν να αξίζει ακόμα να επιστρέψει και να περάσει από νέους δρόμους.
