Συμφερούπολη - Η πρώτη πόλη στη χερσόνησο της Κριμαίας, το οποίο πήρα, βγαίνοντας στο σταθμό. Είναι λυπηρό ότι δεν υπάρχει θάλασσα στην πόλη. Αυτό είναι το μόνο μείον του, αλλιώς θα μπορούσε να είναι ένα μοναδικό παραθαλάσσιο θέρετρο. Αλλά όλα δεν έχουν σημασία πότε υπάρχουν ήσυχοι άνετοι δρόμοι, ενδιαφέροντα κτίρια της αρχιτεκτονικής, από εδώ παίρνει την έναρξη ενός μοναδικού τρόλεϊ στη Γιάλτα. Οτιδήποτε, τίποτα, οδηγείτε περισσότερες από 3 ώρες και yalta ανάχωμα στα πόδια σας.
Η αρχιτεκτονική ομολογεί ειλικρινά, δεν ήταν ιδιαίτερα παρακαλώ και εντυπωσιάστηκε. Γνωστή από το Συμφερούπολη, αν και τον συνέκρινε με την Οδησσό, αλλά προσωπικά δεν το φαινόταν καθόλου. Υπάρχουν πολλοί ηχώ στην πόλη από την εποχή του παρελθόντος, τα παλιά λεωφορεία εξακολουθούν να περνούν από τους δρόμους. Μνημεία, κτίρια - όλοι μαζί σε συνδυασμό σε ένα ενιαίο σύνολο του τρόπου ζωής, υπέστη ελαφρώς καταστροφή. Στην πόλη τρώνε λεωφόρους, δρόμους, παλιό κτίριο, νέα σούπερ μάρκετ αντίθεση με μικρά καταστήματα. Χαμηλά κτίρια στο ιστορικό τμήμα της πόλης και της σοβιετικής αρχιτεκτονικής.
Στο δεύτερο ταξίδι αποδείχθηκε ότι οι σταθμοί λεωφορείων όπως σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη με ένα σημαντικό κέντρο διασταύρωσης των μεταφορών, αρκετές. Ήταν καταπληκτικό το γεγονός ότι ήταν αδύνατο να πάρουμε αμέσως και να φύγουμε αμέσως στο επιθυμητό σημείο, διότι προχωράτε μόνο στο Perron Simferopol, θα περιβάλλεται από πολλές προτάσεις για να σας μεταφέρει στο Gurzuf, Saki, Feodosia, Yalta. Και όλα αυτά είναι μόνο μαζί μας, μόνο στη μεγαλύτερη έκπτωση, ήδη πηγαίνουμε, ας έχουμε τις βαλίτσες σας.
Και για να προχωρήσουμε στα συνηθισμένα θέρετρα, τα οποία προσφέρονται στην έξοδο από το τρένο, αλλά λίγο περισσότερο, αξίζει να οδηγήσετε μέσα σε ολόκληρη την πόλη και σε μια άλλη περιοχή θα υπάρχει ένα σταθμό λεωφορείων από το οποίο αποστέλλονται λεωφορεία. Αθόρυβα αποφασίσαμε στο σταθμό να πάμε στο χωριό Σοκολατίνα. Υπάρχει ένα μοναδικό αξιοθέατο - ένα μεγάλο φαράγγι της Κριμαίας, αλλά όχι takai, όπως στην Αμερική - πορτοκαλί βράχια και έναν καυτό ήλιο, αλλά στη βλάστηση, τα δέντρα, τα χόρτα. Με πηγές επούλωσης, ποτάμια και δεξαμενές. Έτσι αποδείχθηκε ότι κανείς δεν ξέρει πώς να πάει σε αυτό το χωριό. Σε ένα μέρος πρότειναν ότι ήταν δυνατή από άλλο σταθμό λεωφορείων, πηγαίνετε εκεί στο τρόλεϊ. Φτάσαμε με δικό μας κίνδυνο και κίνδυνο και μετά από 10 λεπτά είχαν ήδη στείλει περαιτέρω.
Και επίσης η πρώτη ηρεμία θυμόμαστε σε έναν εντελώς ανεξέλεγκτο σταθμό. Οδηγήσαμε στη Συμφερούπολη από το λεωφορείο από τη Σεβαστούπολη με δικό σας κίνδυνο με περιθώριο 15 λεπτών. Οποιαδήποτε μαρμελάδα στο δρόμο θα μας άφησε για μια μέρα σε αυτή την πόλη. Η ενοικίαση στο σταθμό, πήγαμε στην υπόγεια μετάβαση, για να αποκτήσετε πρόσβαση στην πλατφόρμα και εκεί μετά από ένα τεράστιο ντους, το νερό ρέει κατευθείαν από την οροφή. Επιπλέον, ένα πολύ ισχυρό τζετ και μπορείτε είτε να περάσετε από αυτόν τον καταρράκτη, είτε να μην φτάσετε στο τρένο σας, δεν υπάρχει τρόπος να γύρω από το δρόμο. Οι άνθρωποι στο πανικό προσπαθούν να τρέξουν σε δύο παράλληλες αφίξεις. Δεν βρούμε το τρένο μας, αρχίζει ο πανικός. Σε γενικές γραμμές, μετά από 30 λεπτά λειτουργίας, όταν, κρίνοντας με το χρόνο, το τρένο μας έχει ήδη αφήσει, μετά την αποσυναρμολόγηση στο ταμείο και τον σταθμό αναφοράς, αποδείχθηκε ότι λόγω του ντους, όλα τα τρένα καθυστερούν, δεν το έκαναν ακόμη και όταν θα ήταν άγνωστες. Στη συνέχεια, φυσικά, χαρούμενο τέλος.
Αυτές ήταν οι εντυπώσεις μου από την τεράστια διασταύρωση των μεταφορών της Κριμαίας. Όπου ο καθένας πέφτει, και από πού ξεκουράζεται, με ένα εκπληκτικά όμορφο μαύρισμα της Κριμαίας, πολλά σουβενίρ και τις σημαντικότερες αναμνήσεις και εντυπώσεις.