Η ιστορία του πώς μπήκαμε στη Μασάνδρα, αρχίζει με ένα ταξίδι στη Γιάλτα, όπου, στο τέλος, δεν πήραμε, περιορίζοντας την θέα από τα παράθυρα του λεωφορείου, στο δρόμο προς την Alupka.
Ζώντας στο Bakhchisaraye και τελειώνοντας νωρίς το πρωί, πήγαμε σε ένα ταξίδι στο πρώτο λεωφορείο Γιάλτα. Γνωρίζοντας ότι οι τιμές στην πόλη είναι αρκετά σημαντικές, αποφάσισαν να κάνουν με καταστήματα και μικρά σνακ, οπότε βλέποντας στην είσοδο της πόλης του σημείου της Γιάλτας, σάρωσα γύρω από το λεωφορείο, σημειώνοντας τη στάση. Η οδήγηση δεν είναι ακόμη ένα χιλιόμετρο, μας προσγειώσαμε. Υπήρχε αμέσως ένα κατάστημα, όπου αποφασίσαμε να πάρουμε ένα ανυψωμένο βερχένι γρήγορα αυλακωτό. Και τότε δεν μπορούσαμε να βρούμε βραστό νερό οπουδήποτε. Αποδείχθηκε ότι σε πολυάριθμα θάλαμους κανείς δεν κάνει τον καφέ και το βραστό νερό είναι ένα μεγάλο έλλειμμα. Μετά από μεγάλες αναζητήσεις, απεγνωσμένα, άλλαξαν το πρωινό τους σε ένα ripper με φρέσκα σύνορα και πήγαν τα πόδια στο δρόμο, από όπου το λεωφορείο μας έφερε.
Ο βραχυπρόθεσμος δρόμος κατά μήκος της διαδρομής μας οδήγησε σε μια ανύψωση με έναν δείκτη. Παντού υπήρχαν επιγραφές: "Massandrovsky Palace" και αποφασίσαμε ότι αυτό είναι ένα σημάδι, αξίζει να πάτε και να δούμε τι. Και δεν λυπάται. Έχοντας ανυψώσει μέσα από το σερπεντίνη και αφού περάσει λίγο, πριν το βλέμμα μας ήταν αυτό το θαύμα της φύσης της καταπληκτικής ομορφιάς: ένα άνετο πάρκο και σε αυτό, στη σκιά των πράσινων δέντρων και απίστευτα όμορφη βλάστηση, το παλάτι αντιμετωπίστηκε. Είναι πολύ παρόμοιο με ένα μικροσκοπικό μινιατούρα γλυπτό ενός παλατιού μαριονέτας. Καλά καλλωπισμένα λουλούδια, πράσινο, φυτά, δέντρα, λίμνες, - όλα αυτά δημιουργούν μια απίστευτα ολιστική εικόνα.
Για να φτάσετε στο παλάτι, αξίζει να πληρώσετε 50 UAH. Θα ήθελα να σημειώσω ότι οι οδηγοί είναι πολύ χαριτωμένοι άνθρωποι και δεν τους λένε βαρετό. Το παλάτι του τριώροφου, αλλά η εκδρομή στην ομάδα μας πραγματοποιήθηκε μόνο σε δύο ορόφους, αφού ήταν πάνω από την επισκευή, ή οι επισκέπτες αναμενόταν, το γεγονός ότι δεν φτάσαμε εκεί. Και τώρα για το πιο αξιόπιστο παλάτι. Αν και δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η πολυτέλεια και πλούσια διακόσμηση, αυτό το κάστρο ερωτεύτηκε τον εαυτό μου με την πρώτη ματιά. Όλοι πιστεύεται στις μικρότερες λεπτομέρειες. Ένα δέντρο που είναι επενδεδυμένο με καθένα από τα δωμάτια είναι εμποτισμένη με μια ειδική σύνθεση που αργότερα ο αιώνας εξακολουθεί να μην χρειάζεται επισκευή και αποκατάσταση. Το παλάτι παρείχε ένα σύστημα θέρμανσης νερού, εξαερισμό, καθώς και παροχή νερού. Ο εξαερισμός μεταμφιέζεται με επιτυχία στην οροφή και στους τοίχους, που γίνεται κάτω από το στολίδι και τη διακόσμηση. Η αξιοπιστία της κατασκευής εγγυάται ένα σκόπιμο σύστημα αποστράγγισης, οι δοκοί σιδήρου που περιλαμβάνονται στα δάπεδα μεταξύ των ορόφων. Στο μέλλον, το κάστρο εφοδιάστηκε με ατμόμετρο, ηλεκτρική ενέργεια.
Κάθε δωμάτιο θεωρείται με τις λεπτομέρειες, με βάση τον προορισμό, και αξίζει να πληρώσετε φόρο τιμής στους δασκάλους που έχουν πραγματοποιήσει τόσο καλά. Υφάσματα για ταπετσαρίες, τα θέματα ταπετσαρίας, δείγματα, σκίτσα διακόσμησης ζωγραφικής τοίχων, plafoons, σκαλισμένα και stucco κοσμήματα, συμπεριλαμβανομένων αντικειμένων σε εξωτερικό χώρο. Οποιοδήποτε από τα δωμάτια, μια τραπεζαρία, το γραφείο του κυβερνήτη ή την αυτοκράτειρα, το γραφείο, όλα αυτά σε ένα εξαιρετικά καλλιτεχνικό στυλ κατάλληλο για την εποχή του κτιρίου. Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού, εφαρμόστηκαν διάφορες ξύλινες φυλές, ανακούφιση νήμα και λάμψη.
Η ιστορία του παλατιού προέρχεται από τη θύελλα που κατέστρεψε το Οικονομικό Σπίτι της οικογένειας Count Semyon Mikhailovich Vorontsov. Στη θέση του, αποφασίστηκε να οικοδομήσουμε ένα παλάτι, ο αρχιτέκτονας που εκτελείται από τον Γάλλο M.e. Bushar. Μετά το θάνατο του αρχιτέκτονα και στη συνέχεια ο Vorontsov, η περιουσία πέρασε στον σύζυγο του γραφήματος, η οποία υπό τη σύμβαση του ενοικίου ζωής πέρασε τον ανιψιό του του γραφήματος. Και στη συνέχεια στο εμπόρευμα αγοράστηκε από το τμήμα ποδιών. Έτσι μετακόμισε στον Αλέξανδρο ΙΙΙ. Συνέχισε την κατασκευή της περιουσίας του αρχιτέκτονα Μ.e. Mesmarms. Το παλάτι στην τελική του έκδοση βρήκε ένα καταπληκτικό αρχιτεκτονικό στυλ - γαλλικό μπαρόκ, Ludwick XIII στυλ.
Και παρά όλη την πολυτέλεια, το παλάτι καθ 'όλη τη διάρκεια του χρόνου δεν χρησιμοποιήθηκε ιδιαίτερα από τους ιδιοκτήτες του. Η βασιλική οικογένεια έμεινε μόνο σε περπάτημα ημέρας, και μάλιστα σχεδόν σπάνια τον παρακολούθησε. Στα μετα-επαναστατικά χρόνια, το παλάτι δεν εξυπηρετεί ένα σανατόριο για μεγάλο χρονικό διάστημα, και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έγινε δίνοντας κυβερνήτες. Υπήρχαν Στάλιν, Χρουστσόφ, Brezhnev. Και από το 1992 και σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Είναι πολύ λυπηρό ότι το τόσο πολύ θαυμάσιο κτίριο δεν είχε κατακτηθεί, και γεμάτη ζωή που φέρνει τη χαρά στους κατοίκους της.
Ιδιαίτερη προσοχή αξίζει μια ζώνη στάθμευσης που βρίσκεται γύρω από το παλάτι. Σε οικόπεδο 42 εκταρίων, μεταξύ των πολλών ειδών της χλωρίδας της Κριμαίας, η οποία ήρθε στην εποχή μας, οι παλιές και οι υψηλότερες προμήθειες δοκιμάζονται πριν από τη δεξαμενή. Είναι ενδιαφέρον ότι η δεξαμενή πραγματοποίησε επίσης το ρόλο του και είχε πρακτική σημασία: υπηρέτησε ως μονάδα δίσκου που συναρμολογήθηκε στο κτίριο του νερού και στην περαιτέρω άρδευση του εδάφους και τους κήπους στο κατώτερο πάρκο.
Στην έξοδο από το παλάτι, καταφέραμε να εξοικειωθεί με μια όμορφη γυναίκα-οδηγός, η οποία ήταν ευτυχής στους τουρίστες της Οδησσού, θυμήθηκε τη νεολαία, την πεζοπορία, ένα ευχάριστο ταξίδι στην πόλη μας, και αυτό δεν ήταν ήδη στην Οδησσό για 30 χρόνια. Όλα τα πάντα ήταν χαριτωμένο και υπέροχο. Αχ, ναι, στην είσοδο, όλοι δόθηκαν παντόφλες, και στην έξοδο, έπρεπε να διπλωθούν στο καλάθι, το οποίο φυλάσσεται από μια γάτα παλάτι. Με την ευκαιρία, να πω, η γάτα δεν ήταν η πρώτη, είναι όλοι καλοί φροντιστές και οδηγοί - πολύ προσεκτικοί άνθρωποι, τα ζώα που τρώνε ζώα. Μετά από μια τέτοια καλά σκεπτόμενος στη λειτουργία, ένα ζεστό και όμορφο κάστρο, μια επιθυμία να ζήσετε με τον ίδιο τρόπο και να μετακινηθεί στο EGUE της ακμή.
Επιπλέον, περπατήσαμε γύρω από το πάρκο, επέλεξα αναμνηστικά και, απολαμβάνοντας όλο το μεγαλείο και την ομορφιά, πήγε σε ένα μικρό καφενείο, που βρίσκεται κοντά. Σε μια καλοκαιρινή ζεστή μέρα, παίρνοντας ένα ποτήρι δροσερό ξηρό λευκό κρασί, και τελικά βρίσκοντας τη χρήση των προηγουμένως αγορασθέντων Vermicelli (η σερβιτόρα χωρίς καμία ερώτηση και έκπληξη μας εξέδωσε να προετοιμάσει βραστό νερό και πιρούνια), κάθισε στον καθαρό αέρα. Εισπνοή των αρωμάτων του κήπου, τα χόρτα, κοιτάζοντας την ομορφιά της φύσης, κρατώντας ένα γυάλινο ποτήρι με ένα ποτό cool cremean και ένα πλαστικό γυαλί με "Myvina", αισθανόμαστε σαν πραγματικοί αριστοκράτες που ήρθαν να δουν το εξοχικό σπίτι. Ήμασταν χαρούμενοι!
