Mae'r un sy'n galw Portiwgal yn ddiflas ac yn gyffredin, yn syml, yn ymweld â'i chyrchfan deheuol. Es i yno yn 2010, ni allaf anghofio'r ddinas hon o hyd. Tarodd Algarve flasiadau gwirioneddol ddiddorol y cynnyrch cenedlaethol. Cyn i ni ddechrau rhoi cynnig ar bob math o raddau o'r gyllideb a statws porthladd, eglurodd Llysgennad i ni sut i arllwys, gwneud, gwerthuso'r ddiod.
Yn Algarve, dod o hyd i lawer o gaffis agored cute gyda bwydlen ethnig anhygoel. Nid oedd yn rhaid i hyd yn oed y canllaw gastronomig astudio. Yma am y tro cyntaf, ceisiais danteithion Portiwgaleg o'r cawl Pobi, Boiled, Sych, Fried a "Stone". Mae stori ei ddigwyddiad yn atgoffa ein stori tylwyth teg am y Schi o'r bwyell. Fodd bynnag, nid oes gennym unrhyw un gyda bwyell mewn bwytai mewn bwytai, mae'r cogyddion algarver yn berwi ar gig cyw iâr, llysiau a ... cerrig.
Yma, Sicrhaodd Chyfeiriaduron Twristiaeth fi, mae'r Iwerydd bob amser yn dawel, yn hoff iawn. Mae cariadon antur lleol MIG yn rhoi'r caniatâd hwn o gwestiynu, gan ddangos y man lle mae'r cefnfor yn poeni am gerrynt pwerus, i wrthsefyll sydd ond yn gryf, nofwyr parod yn gallu. Oes, nid yw yn y manylder algarve ofer math gwahanol o gourmet ac eithafol.