Yn Nhwrci, roeddwn i'n lwcus i orffwys yn bell i ffwrdd. A gallaf ddweud bod rhywfaint o swyn yn wlad i mi ei cholli. Bob blwyddyn, mae llai o bethau'n syndod ac yn siomedig yn fwy a mwy. Fodd bynnag, mae ein taith olaf gyda fy ngŵr ifanc yn falch eto. Y tro hwn fe benderfynon ni beidio â dim ond yn yr haul, ond hefyd i gyflawni'r rhaglen wibdaith yn llawn.
Yn gyntaf oll, buom yn ymweld â'r ogof o Cavern Magaras, a leolir mewn cornel hardd iawn o Ddyffryn Te Dima.
Mae'r olygfa oddi yno yn agor yn hardd iawn, ond dim llai diddorol a thu mewn i'r ogof ei hun. Stalactau enfawr, Twilight ... Mae hyn i gyd yn creu'r atmosffer dirgel a diddorol ... Weithiau mae'r cysgodion yn ymddangos fel ffigurau rhyfedd sy'n eich dychryn o'r tu ôl i'r gornel. A hyd yn oed yn yr ogof hon mae pwll bach, lle mae'n werth taflu darn arian i ddychwelyd neu wneud awydd.
Mae dyn yn parhau i fod yn ffyddlon i'w arferion ym mhob man. Natur yn y mannau hyn am ryw reswm Fe wnes i atgoffa ein Rwseg, nad oeddwn yn ei ddisgwyl o gwbl.
Gwnaethom hefyd ymweld â chaer ich-cal, i fod yn onest, yna doeddwn i ddim yn ei hoffi yn fawr iawn. Teimlir rhyw fath o awyrgylch gulling, ond efallai mai dyma'r dim ond oherwydd fy mod i ddechrau yn gwybod bod yna ddienyddiadau a gyflawnwyd a fi fy hun yn gosod fy hun. Roedd fy ngŵr ifanc yn hoffi'r gaer, yn enwedig, yn edrych o'r dec arsylwi.
Gwnaethom hefyd gerdded ceffyl rhamantus ar hyd yr arfordir. I ddweud ei fod wedi ei argraff, mae'n golygu dim i'w ddweud. Rwyf wrth fy modd â cheffylau yn fawr iawn, ac roedd y noson gyda rhywun annwyl ar gefndir y Scarlet o osod haul yr arfordir yn ei wneud yn fythgofiadwy. Roeddem yn teimlo fel arwyr nofelau enwog o ddechrau'r 20fed ganrif. Roedd yn anhygoel yn unig!