Ym Mhortiwgal, roedd yn annisgwyl - cyflwynwyd taith hamddenol gyda'u brodorion ar y pen-blwydd. Yn ôl yr adolygiadau, roeddwn yn aros am wlad anhygoel gyda thirweddau ceg. A dechreuais fy mod yn synnu at y maes awyr yn Fushal. Gwnaethom ruthro allan o gymylau tynn i gwrdd â'r ISochki a chlogwyni ofnadwy. Ac roedd y band glanio yn fyr iawn, a ddewisodd yr eithaf ac edmygedd ar gyfer sgiliau peilotiaid. Glanio yn ddiogel.
Roedd yr ynys yn wirioneddol brydferth. Chwaraeodd y môr yr holl arlliwiau o las dwfn a thurquoise, roedd pelydrau'r haul Portiwgaleg croesawgar yn cael eu tywallt yn hael gan yr awyr ddi-gymysg, ac roedd y llystyfiant lleol yn doreithiog wedi'i addurno â chapiau blodeuog a phersawrus. Yna dysgodd fod y tir lleol yn cael ei alw'n gornel baradwys o bermafrost, gan ei fod yn gyson yn blodeuo yma.
Nid yw traethau tarddiad naturiol tywodlyd ar yr ynys. Cerigos yn bennaf. Roedd yn rhaid i mi brynu sliperi arbennig rwber ar frys. Yn wir, rhywsut deuthum ar draws traeth tywodlyd, ond dim ond ar y lan oedd y tywod meddal, ac yn y dŵr roeddwn i'n aros am y cerigos anodd eto. Roedd gan ddŵr dymheredd cyfforddus, roedd yn braf dod. Weithiau roeddent yn cywilyddio'r tonnau, yn eithaf mawr, a dynnodd oddi ar y bathron i ffwrdd o'r arfordir, ac felly roedd yn rhaid i weithio'n galed a choesau i fynd yn ôl. Sut - No Ocean!
O Madeira ddim yn bell mae yna ynys anhygoel o Porto Santo. Ar y fferi, dim ond dwy awr a gymerodd y ffordd. Roedd y nofio ei hun yn debyg i wibdaith - cymaint yn ddiddorol o'r Bwrdd. Corniodd Porto Santo gyda'i draethau iachâd. Yn benodol, mae'r iachâd yn dywod, yn gwbl gyfoethog mewn mwynau ac yn effeithio'n ffafriol ar y corff. Fe wnaethant aros ar un o'r traethau hyn ychydig oriau: torheulo, torheulo, cinio yn y caffi glyd a rhad lleol. Ni sylwais ar newid arbennig mewn iechyd - mae'n debyg fy mod wedi treulio ychydig o amser yn y tywod iachau. Ond roeddwn i'n hoffi'r ynys.
Cymerodd coleg arall fonis yn Porto, a oedd wedi'i leoli yng ngorllewin Madeira. Cerddwch trwy arglawdd hardd ac ymweliad â nifer o siopau cofrodd - dyna'r daith gyfan. Yn llawn twristiaid, dim ond cwch gwenyn. Mae'r rhan fwyaf o'r daith hon, roeddwn yn hoffi'r ffordd yno ac yn ôl. Pan aethon nhw i fonis, fe wnaethant aros yn Cape Kabu-Zhiran. Mae'r olygfa, sy'n agor o'r dec arsylwi, yn deilwng i aros ar y cerdyn post sy'n ymroddedig i'r ynys: Rockies a chefnfor anfeidrol hardd, sy'n mynd allan yn y pellter. A'r llwybr dychwelyd gyda Monica yn rhedeg ar hyd uchder y mynyddoedd. Panorama, a ymddangosodd cyn ein llygaid, nid oedd yn llai cyffrous.
Ac roeddwn i'n hoff iawn o grwydro yn y strydoedd gyda'r nos o Madeira. Yn dawel ac yn ysgafn, gan fod y prif fàs yn nes at y nos yn symud i'r arglawdd. Mae'r strydoedd wedi'u goleuo, mae llawer o gaffis rhad gyda tu mewn clyd. Yn aml cinio yn Rua da Carreira. Bydd y rhai sydd mewn damwain hapus yn y rhanbarthau hynny, yn argymell yn gryf i gymryd gwydraid o win i ginio - mae'n rhagorol yno.
Ni roddodd fy neg diwrnod heb sylw. Cafodd y cês ei ailgyflenwi gyda chofroddion bach, ond yn y galon yn drewi harddwch gwych y cefnfor, gêm ei baent anhygoel a mawredd pwerus. Rwy'n cynghori pawb i symud o leiaf ar lannau'r haul o'r Madeira blodeuol am byth.
