Mae pawb sy'n dod i Lucerne am y tro cyntaf yn cipio o gwmpas, oherwydd mae cymaint o bethau i weld beth mae'n debyg nad yw'n ddigon am bythefnos. Gall Lucerne fod yn feiddgar i alw'r Amgueddfa gan y ddinas, sy'n adrodd hanes yr anheddiad, a sefydlwyd yn yr 8fed ganrif o amgylch y fynachlog hynafol. Nid oes canllaw yma, mae pob adeilad ei hun yn adrodd y stori i bawb sy'n barod i wylio ac edmygu. A hyd yn oed yn cyrraedd Lucerne, mae pob twristiaid yn gwneud cannoedd o rai tebyg yn unig ar luniau panoramig eraill a phob oherwydd eich bod am weld a dal pob cornel, pob carreg. Yma mae pob tŷ yn edrych fel darn o gelf.
Cyn teithio, gan edrych trwy wahanol safleoedd a ffrwythwyr, yna fe wnaeth pethau stopio ar yr ymadrodd "Lucerne yw dinas fwyaf prydferth y rhan fwyaf o'r Swistir o'r Swistir," Ar y dechrau fe wnes i ei cholli rywsut gan y clustiau (yn fwy manwl gywir), ond i Edrychais ar ychydig o ddinasoedd, roeddwn yn deall beth ydyn, mae lucerne yn deilwng o ddisgrifiad o'r fath. Ar yr un pryd, penderfynais ei bod yn werth byw yn Lucerne, ac am yr haf mae angen i chi fynd i lygad tawel ar Riviera'r Swistir.
Gyda llaw, ar ôl ymweld â Riviera'r Swistir a gafodd yr argraff mai clinigau drud yn bennaf oedd y Swistir, ysgolion preifat preifat a chlybiau elitaidd i ieuenctid euraid. Ond yn Lucerne, mae'r argraff hon wedi newid yn ddramatig. Wrth gwrs, mae hyn yn ddealladwy, lle mae Riviera, a lle mae Lucerne, rhanbarthau gwahanol, gwahanol amodau datblygu, ond serch hynny, un wlad, a lleoedd a dinasoedd mor wahanol!
Wrth gyrraedd Lucerne, yn gyntaf oll, mae'n werth edrych ar y tirnod mwyaf prydferth a rhamantus - y bont bren capellbruck, mae hefyd yn cael ei ystyried yn symbol o'r ddinas. Ar ddiwedd y bont mae tŵr wyth gorymdaith Wasserurm, a ddefnyddiwyd i gael ei ddefnyddio ac fel trysorlys ac fel carchar. Yr uchafbwynt yw to'r bont (mae'n ddanfon, yn debyg i'r oriel), yn yr 17eg ganrif paentio gyda phaentiadau, sy'n darlunio digwyddiadau hanesyddol y ddinas.
Yn anffodus, yn 1993, cafodd y bont ei llosgi a'r to gyda'r paentiadau yn fawr iawn, ond dros amser cafodd ei hadnewyddu, ac erbyn hyn gall twristiaid edmygu 122 o baentiadau.
Yn fras cappelbruck ar draws yr afon mae pont arall o 1408 o adeiladau, am ryw reswm yn cael ei grybwyll yn llawer llai aml. Mae'r bont hon hefyd yn dan do a hefyd gyda'r to wedi'i beintio, dim ond y lluniau yn cael eu grilio yno, mae pobl a marwolaeth yn cael eu darlunio arnynt ar ffurf sgerbwd.
Yn y ddinas ar yr afon mae sawl argaeau, ond dyma'r argae hynaf a phrydferth, mae lefel y dŵr yn dal i gael ei reoleiddio gan â llaw. Ar gyfer hyn, mae trawstiau pren yn cael eu tynnu neu eu gosod (sy'n edrych fel nodwyddau gwau enfawr) ac mae dŵr yn llifo trwy ochr agor fach, mae'n ymddangos yn nant fach hardd iawn.
Mae'r afon yn gartref i feintiol enfawr o hwyaid, Elyrch a Chaps. Trigolion plu Mae set resymol ac mae twristiaid a thrigolion y ddinas yn ystyried eu dyletswydd i'w bwydo. Mae'r dynion hyfryd hyn yn ategu tirwedd arglawdd Rauss, y gellir ei edmygu am y golygfeydd ar y cloc mor gytûn.
Y man nesaf lle mae'n rhaid i'r Talests fynd i mewn i'r amgueddfa, lle caiff ffosilau o rewlifoedd a gwteri eu casglu. Unwaith roedd rhewlif, a dyma'r hyn a gynrychiolir yn y parc ac mae'n ganlyniad i symudiad y rhewlif. Mae hyd yn oed carreg lle bydd deilen palmwydd yn cael ei imprinted.
Lle diddorol arall yn y parc yw'r ddrysfa ddrych hynaf o Alhambra yn Ewrop, dim ond 90 o ddrychau sydd yma, ond ymddengys eu bod yn filoedd yn unig.
Mae llawer o dwristiaid yn cerdded o gwmpas y ddinas gant o weithiau yr ardal Levenplats yn cael eu cynnal, sef, ychydig o gamau ohono mae yna "llew marw" enwog. Galwodd Mark Twain y cerflun hwn "y darn mwyaf cyffrous o greigiau yn y byd." Mae'r llew yn symbol o ddewrder milwyr y Swistir a fu farw mewn brwydr anghyfartal ar storm y palas o 1792.
Yn rhan ddwyreiniol y ddinas mae Eglwys Gothig Hofkirche. Ei dau sbwriel yw'r prif dirnod yn y ddinas. Cwblhawyd yr eglwys yn 1639 ar sail y Basilica Rufeinig, a ddinistriodd y tân yn 1633. Mae o gwmpas yr eglwys yn oriel fwaog, a gosodwyd allor y Forwyn Fair y tu mewn i'r eglwys, a gafodd ei haddurno â Marble Du, sy'n weddill o'r Basilica. Mae adeilad yr eglwys y tu allan wedi'i haddurno â phatrymau cerfiedig a rhyddhad bas, ac y tu mewn i gerfluniau Seintiau Seintiau Lucerne - Mauricius a Linodegard.
Mae'r eglwys yn hardd iawn, yn rhyddhad bas, cerfluniau, golygfeydd ...
Mae llawer o eglwysi godidog yn y ddinas o hyd, ac eglwys Jesuitis, ac Eglwys Franciscan y Santes Fair, yn awr, yn anffodus, fel bob amser yn yr ymyl.
Bob blwyddyn yn y ddinas mae gŵyl anghenfil "Fanshank", yn ei anrhydedd hyd yn oed peintiodd y tŷ, gan bortreadu'r prif actorion neu yn hytrach i ddweud y masgiau gwyliau.
Mae llawer o adeiladau addurnedig a phaentiedig mawr yn y ddinas, mae popeth wedi'i addurno ag ymdeimlad eithriadol o arddull. Nid yw lluniadau newydd yn trafferthu o gwbl, ond ar y groes, addurno a rhoi lliw arbennig i'r hen dref.
Heneb arall o'r hynafiaeth yw adeiladu neuadd y dref. Adeiladodd yr adeilad yn y 15fed ganrif fel marchnad dan do, ac yn y pen draw cwblhaodd y Tŵr Awr. Nawr mae amgueddfa o hanes Lucerne.
Nid oes digon o ddau ddiwrnod i archwilio hyd yn oed y cyplau hyn, felly yn Lucerne angen gadael am ychydig ddyddiau, ond am ychydig wythnosau, neu opsiwn arall - i ddod yma ychydig o weithiau. Mae cymaint o bethau bach diddorol y gallwch eu hedmygu ac eto. Mae yna lawer o hen fferyllfeydd yn Lucerne, lle mae'r tu mewn yn cael ei gadw ar ffurf pristine, ac mae hynny'n well teimlad eich bod yn cael yn yr 17eg ganrif.
Nid yw'n gyfrinach wrth gwrs sy'n siocled godidog yn y Swistir, ond ni welais i erioed teils gyda hambwrdd, dim ond yn Lucerne, felly mae baradwys go iawn ar gyfer tooths melys! O, taith i'r Swistir yn gwneud ei hun yn teimlo cwpl-Troika o olion diangen, y mae mor anodd i gael gwared ar. Mae'r ddinas yn rhyfeddol o brydferth, mae stori ym mhob man, mae yna hen ddiwrnod o ym mhob man, roedd yn braf dod o hyd i le lle nad yw clybiau nos yn brif leoliad preswylwyr a thwristiaid.