Mae Lecce yn ddinas fach a chyfalaf talaith yr un enw yn rhanbarth Apulia, yn nwyrain yr Eidal, ar Benrhyn Salento, a leolir ar y sawdl miniog iawn. Wedi'i leoli ger y môr Adriatig, gelwir y ddinas hon yn "Apulian Florence" oherwydd nifer o adeiladau Baróc a adeiladwyd o galchfaen lleol, wedi cael ei gynhyrchu ers amser maith ar y penrhyn. Y prif nodwedd (neu yn hytrach mantais) o'r math hwn o galchfaen, bod dros amser yn newid ei liw o wyn, ar euraid, felly, yn enwedig yn y pelydrau'r haul gosod, mae darlith yn troi i mewn i ddinas aur o tylwyth teg stori.
Lecce - Mae'r dref yn fach, mae holl brif atyniadau y ddinas wedi'u lleoli yn agos at ei gilydd, yn y ganolfan hanesyddol, wedi'i hamgylchynu gan y wal. Yn gyntaf oll, dyma adfeilion yr amffitheatr a'r theatr Rufeinig, a gadwyd yn rhannol, a'u darganfod yn unig yn yr 20fed ganrif.
Ddim yn bell o'r adfeilion - colofn marmor gyda cherflun St. Oroónz, nawddsant y ddinas, a amddiffynodd y dinasyddion o'r pla, cyn Esgob Lecce, a laddwyd gan Nonon.
Er anrhydedd iddo, prif sgwâr Piazza Sant Oronzo, sef pwynt olaf y llwybr masnachu o Rufain a elwir Via Appia. Ar y sgwâr mae dwy eglwys fwyaf diddorol: Santa Maria Della Grazia gyda ffresco unigryw o Madonna a San Marco Decy, a adeiladwyd gan arddull glasurol Fenisaidd cyfoethog gydag elfennau o Gelf Fenisaidd.
Yng nghanol y ddinas - Tŵr Torah Del Parco, sampl o'r cyfnod o ddiwedd yr Oesoedd Canol a Dadeni. Un o olygfeydd nodedig y ddinas.
Mae Cerdyn Busnes y Ddinas yn Sgwâr Duomo gydag ensemble pensaernïol godidog yn arddull Baróc: mae hyn yn cynnwys y Palas Episcopaidd, yr Eglwys Gadeiriol, y Tŵr Bell a'r Seminary Ysbrydol.
Sampl unigryw o symbiosis Baróc gydag arddull rhamant yw Eglwys Sant Nicholas a Kataldo, a adeiladwyd ar orchmynion y Brenin Normanaidd. Wedi'i adeiladu i ddechrau yn arddull Romaneque, yn ddiweddarach roedd yr eglwys wedi'i haddurno'n lush gydag elfennau Baróc.
Ac nid ymhell oddi wrtho - basilica Santa Croce, neu eglwys gadeiriol y Groes Sanctaidd - perl y baróc lleol. Mae'r Eglwys Gadeiriol wedi'i lleoli ar diriogaeth yr hen fynachlog.
Mae gorffennol Sbaeneg o'r ddinas yn debyg i borthladdoedd Napoli, neu bwa treiddgar, a gafodd ei ddyrchafu'n frenin Sbaeneg Charles V. atgoffa o Carle V a'r Castell, a enwyd yn ei anrhydedd a'i adeiladu yn y fan a'r lle cyntaf Preswyl Tywysog.
Mae porthladd Ruda, neu giât Rudia, yn edrych ar y ddinas sydd wedi diflannu, er anrhydedd iddynt dderbyn eu henw. Mae'r giât wedi'i haddurno â chwalfeydd o sylfaenwyr Lesshee.
Theatr Phaziello, a enwir felly er anrhydedd y cyfansoddwr, yw un o theatrau mwyaf anarferol a mwyaf talaith Lecce. Mae ei ffasâd wedi'i addurno â llwyni marmor o gerddorion mawr.
Nid yw tref daleithiol dawel Lecce yn ganolfan hanesyddol, cyrchfan neu ddiwylliannol yr Eidal. Ond mae ei bensaernïaeth wych o'r baróc amser yn haeddu ymweliad a thaith hamddenol, sy'n ddigon syml, o ystyried agosrwydd y ddinas i gyrchfannau'r moroedd Adriatig ac Ionian.
