Efallai mai'r unig fan golau yn y ddinas las (mae'n las iawn!) Gallwch ffonio'r mawreddog ac, efallai, y Fort Rajastan mwyaf trawiadol Mehrangharh ar fryn 125-metr uchel - caer nad yw erioed wedi ildio i'r gelyn. Mae Mehranganh yn heneb rhyfeddol o lân ac wedi'i diogelu'n ofalus a gynhwysir yn Rhestr Treftadaeth UNESCO. Diogelwch ar bob cam. Nid oes mwd a lansiwyd yn y llygaid, fel, er enghraifft, yn y deugain Nakhargharh yn Jaipur. Mae caer yn wych, yn grandee a chwyddwydrau.
Peintiad neuaddau ac ystafelloedd, yn enwedig nodwch y neuadd o gynulleidfaoedd cyhoeddus, neuadd cynulleidfaoedd preifat ac yn ehangach, lle mae hyd yn oed y llawr yn cael ei steilio o dan y carped (paentio!), Mosaic, drychau, ffenestri cerfiedig a fisorau ffenestri cerfiedig trawiadol - Mae popeth yn cyfareddu ac yn drawiadol iawn. Ar ôl dal y gaer, rydych chi'n teimlo sblash cyflym o emosiynau cadarnhaol, mae'n cael ei anghofio gan gynnydd trwm ac eithaf serth (tua phum cilomedr) ar y cerrig, mae'r golwg yn symud yn araf o un harddwch i'r llall. O'r uchod, rydych chi'n gweld dinas ddymunol 'n giwt o liw glas glas a rhywsut yn stopio digalonni'r hunllef gyfan, yno isod.
Denwyd fy merch gan olion bysedd palmwydd benywaidd ar wal y gaer - mae'r rhain yn gledrau y gwragedd a'r concubines a ddringodd ar y tân gyda Maharaj. O, ie, mae'r ddefod fwyaf o Sati yn ddefod hollol wyllt, yn fy nealltwriaeth i, y creiriau creulon o'r gorffennol, cael lle yn India fodern hyd heddiw.
Gellir galw ar dunell arall o'r fath yn "speck" llachar yn y parc gyda Knotaf Maharaja Jasvant yn agos at y gaer, a grëwyd o ddarnau o farmor gwyn, tenau iawn ac yn ofalus caboledig. Lle anhygoel dymunol, ewch yno heb fethiant. Os bydd cilomedrau cwpl-triphlyg ychwanegol o'r gaer ar haul annymunol yn ymddangos i chi yn ôl hunllef, yna cymerwch rickshaw, ond gwnewch yn siŵr nad ydw i'n difaru. Yn gyffredinol, mae Indiaid yn meistri heb eu hail yn nhermau Knotafes, fel, fodd bynnag, mae Mwslimiaid yn rhan o'r mausoleums. Felly ymwelwch â'r parc hwn, rhaid iddo gael ei weld gan Dduw.
Palace Modemeid Bhavan yn y De oedd i ni yn y parth o anhygyrch cyfriniol. Gwnaethom dreulio'r diwrnod cyfan i gyrraedd, ond yn llwyr heb egluro rhesymau na allem wneud hyn: gwelsom yn glir o'u blaenau, roeddem yn sefyll ar drac syth yn arwain ato, ond o ddim ochr gyda ni collais Y diogelwch, cynghori i fynd i "fynedfa arall, sef 2-3-4-5 km a dylid ei agor," ac "ar fynedfa arall" cawsom ein cynnig i fynd i'r cyntaf, lapio ei fod bob amser yn agored. Ar y noson cyn y bwyty ger y gaer, buom yn siarad â phâr rhyngwladol cute (AU - Canada, mae'n Ffrengig), yn teithio am bum wythnos, ac roeddent yn eich annog i ymweld â ffug Bhavan, gan ysgogi'r ffaith nad oes dim byd llwyr I wylio, ac nid yw'r palas ei hun a'i diriogaeth enfawr yn achosi unrhyw beth heblaw syndod a siom.
Ond, wedi'r cyfan, fe wnaethom adael Jodhpur gyda'r meddwl, sydd yn fwy yma - dim troed, dim ar gyfer unrhyw rygiau. Hwyl fawr o ddinas las.