Tan y diwrnod hwnnw, roeddwn bron bron yn gwybod unrhyw beth am Kamenets-Podolsky. Doeddwn i ddim yn gwybod bod hwn yn ddinas Wcreineg hynafol gyda hanes cyfoethog a bod yr hen gaer gaer wedi cael ei chadw yno.
Dechreuodd ymweliad â'r ddinas gyda thaith o amgylch yr hen dref fel y'i gelwir. Roeddwn yn cael fy nharo'n fawr gan strwythurau a henebion pensaernïol. Gwrandewch yn falch ar y canllaw, er fy mod fel arfer yn hoffi cerdded a chymryd lluniau gennych chi fel seddi.
Ar ôl taith gerdded o amgylch y ddinas, aethom i'r gaer hynafol, lle cynhaliodd y canllaw daith helaeth. Roedd stori Ustim Carmelyuk, a oedd yn flewing o garchardai yn gyson, yn cael ei chofio am byth. Yn y castell mae hyd yn oed tŵr carmelyuk. I ddyfnderoedd yr enaid taro'r stori am sut y cymerodd y Tyrciaid y gaer yn y gwarchae ac ni allai fynd ag ef am amser hir. Yn wir, mae'r gaer wedi'i chryfhau'n dda, wedi'i hamgylchynu gan edrychiad yr afon ac ers i lawer o ochrau gael eu didoli yn syml. Gan edrych allan o ffenestr un o'r tyrau, symudais i'r canol oed a chyflwynodd ei hun am amddiffynnwr y gaer o goncwerwyr Twrcaidd.
Ac roeddwn i'n meddwl: faint o ddieithriaid oedd yn ceisio meistroli tiriogaethau tiroedd Wcreineg a dewrder y Cossacks a'n pobl yn gyffredinol.
Fodd bynnag, mae'n drist bod y gaer yn cael ei dinistrio'n araf. Dwi wir eisiau i henebion hanes a phensaernïaeth, fel y gaer hon, eu diogelu a gwarcheidiaeth y wladwriaeth nid yn unig mewn geiriau, ond hefyd yn ymarferol.
Gyda llaw, nid yw ymhell o'r gaer yn caffi gwych, a wnaed yn yr arddull Wcreineg, lle mae'n flasus, ac mae gweinyddesau yn gwisgo gwisgoedd cenedlaethol.