I ychydig ymestyn yr haf, yn gynnar ym mis Hydref 2017 a'r dyn ac fe benderfynon ni fynd i'r wythnos yn Barcelona. Fel y digwyddodd, dyma'r ateb gorau yn fy mywyd.
Dechreuodd annisgwyl Pleasant o'r diwrnod cyntaf, pan oedd yn Hostel Hostel Kabul Party, lle'r oeddem yn stopio, yn llythrennol ar unwaith ar ôl cyrraedd y cwrdd â guys trawiadol a sgrechodd ein gwyliau a dangosodd lawer o leoedd diddorol, oherwydd eu bod wedi bod yn Barcelona ar y pryd. Roedd staff Hostel, yn ogystal â gweddill y guys Sbaeneg sy'n digwydd i ni, yn amhosibl gyda chiwt a chyfeillgar. Yn llythrennol roedd pawb eisiau ein helpu.
Ein cydnabyddiaeth gyda'r ddinas fe ddechreuon ni o daith gerdded ar hyd y Boulevard - Ramble, roedd budd hostel gerllaw. Cefais deimlad fy mod yn mynd i ganol bywyd nos ieuenctid, ac yng nghanol bywyd yn gyffredinol. Ar Ramblem, fe benderfynon ni eistedd yn un o'r bwytai clyd lleol a dathlu ein dyfodiad o'r pryd lleol enwog - PaleLelia. Mae hyn yn rhywbeth fel pings, ond gyda sesnin a bwyd môr Môr y Canoldir penodol yn lle cig. Rwy'n dal i gofio'r blas bythgofiadwy hwnnw. Yna, yn naturiol, roeddem am roi cynnig ar win lleol, a oedd yn flasus yn fy mywyd. Felly, deuthum i'r casgliad ar unwaith mai gwyliau yn unig yw Sbaen ar gyfer yr abdomen.
Y diwrnod wedyn, gyda dyn, fel dau artist ac sydd â diddordeb mawr yn y grefft o bobl, penderfynodd i ddod yn gyfarwydd â diwylliant y ddinas. Wrth gwrs, y peth cyntaf a aethon nhw i'r parc Guell, sydd wedi'i leoli ar ben y mynydd ac yn gwasanaethu fel Amgueddfa Creaduriaid Gaudi yn yr awyr agored. Cyn hynny, ni wnes i hyd yn oed amau y gallai person greu harddwch o'r fath. Roedd golygfa o'r fflyd hon i'r ddinas hefyd yn ddwyfol.
Wrth gwrs, ni allai ein hymweliad â Barcelona ei wneud heb ymweld ag amgueddfa Gaudi, a ddisgrifiwyd yn fanwl am hanes ei lwybr creadigol, yn ogystal ag Amgueddfa Picasso, a ddarganfûm yr artist hwn o'r ochr newydd.
Môr, ni wnaethom hefyd adael heb sylw. Ymweld â'r traeth lleol, a'm trawodd gyda'i burdeb a phresenoldeb holl fanteision gwareiddiad, ond ychydig yn ofidus gyda dŵr budr. Ac yna aethon nhw i gerdded i wely'r môr. Yma cefais fy anadl. Gellir galw Porthladd Barcelona yn un o'i brif atyniadau, mor brydferth o gael ei wneud, a'r bont, y gellir ei chynnal yn yr anialwch, dim ond ysgariadau pan ddylai'r llong yrru. Yn fyr, rwyf wrth fy modd.
Yna cafwyd ymweliad ag orielau arall, cydnabyddiaeth ag eglwys gadeiriol syfrdanol Sagrada, a'r enw, yn chwilio am ddinas adeiladau Gaudi, gwin blasus, yn ymweld â'r acwariwm lleol, win eto, yn cwrdd â'r bobl ddoniol anhygoel o wledydd eraill, cynefindra gyda'r diwylliant lleol a llawer o argraffiadau mwy byw. Gallaf ddweud un peth: Barcelona yw'r atgofion mwyaf trawiadol, ac rwy'n afreal yn gryf am ddychwelyd yma i barhau â'r daith gerdded trwy ei strydoedd clyd.