Mae Puno yn un o lawer o ddinasoedd twristiaeth yn Periw. Mae'r cwestiwn am y gwesty yn ddoniol ac yn ateb, byddaf yn ceisio iddo, gyda hiwmor, yn disgrifio'r sefyllfa y cawsom ein traws yn y lle hwn. Ni ddylai'r cwestiwn sefyll "Ble mae'n well neu'n rhatach i setlo mewn puno?", Ac felly "ble i ddod o hyd i westy neu ei debygrwydd yn Puno?" Nid yw'r ateb mewn unrhyw achos yn unman. Yr unig ddinas y mae beth i'w weld yn Peru yw Cusco. Ac nid oherwydd fy mod yn gefnogwr ffyddlon, ond mewn gwirionedd mae'n. Yn ninas Puno fe welwch yr un hunllef â ni. Wel, yn gyntaf, gelwir y llyn enwog, gyda theitl teitl eironig, yn ofer .. Fi jyst eisiau eich paratoi'n foesol, os nad oeddech chi'n dweud eich bod wedi'ch twyllo yma. Nid llyn, a rhyw fath o gors, ac mae gennym yr argraff bod y bobl leol ddyfeisgar yn uno yno (mae'n ddrwg gennyf) pob carthion o'r dinasoedd agosaf. Ydw, a'r ddinas ei hun, byddwn yn galw'r pentref.
Digwyddodd felly ein bod ni drwy'r nos ar y ffordd, ar ôl ymgais aflwyddiannus i ddod o hyd i fy hun Picchu Mach. Cafodd ei gynllunio ein bod yn treulio un noson yn Puno ac yn y bore byddwn yn mynd ar y ffin â Bolivia. Roedd yn ymddangos i ni fod yn Bolivia, byddai'n sicr yn well nag ym Mheriw. Rwsiaid naïf.
Ar ôl noson ddi-gwsg, cawsom ein dirwyo bron ar y ffordd, gan fod y gŵr o bryd i'w gilydd yn syrthio i gysgu ac yn cnoi dail coca, fel bod o leiaf ychydig yn hwyl.
Fe ddechreuon ni edrych yn gyflym am fywyd ac ni wnaethom ystyried yn ofalus "harddwch" y ddinas. Dim ond yr awel sy'n cael ei dal, a ddaeth ag arogl carthion o Lyn Titicaca. Am fwy nag awr rydym yn gyrru i ddim yn manteisio ar strydoedd y setliad hwn. Nid oedd gwestai. Rydym eisoes wedi cael ein "sgorio" ar y rhyngrwyd, a oedd bob amser yn angenrheidiol i ni, gan fod yr holl weithgareddau gwaith a fi, ac mae fy ngŵr yn cymryd ar y rhyngrwyd. Nid oedd angen unrhyw beth arnom ac nid oeddem yn ddiddorol, dim ond yr awydd i gysgu yn ein hysgogi i lawr. Ni chafodd y sector annioddefol o'r carthffosiaeth ei stopio, yn ogystal â hyn yn y ddinas, nid oedd unrhyw bosibilrwydd i barcio ein car, mae'n eithaf mawr i ni. Awr arall roeddem yn chwilio am barcio. Yn olaf, canfuwyd semblance y gwesty, rhyw fath o hostel, nid wyf yn cofio'r enw, yr oedd yn un o'r alïau, lle rydym yn crwydro'n ddamweiniol, bron yn cysgu ac yn gwanhau o flinder.
Codi'r grisiau i ail lawr hyn, y gwesty fel y'i gelwir, sylweddolais mai dyma'r blas mwyaf ofnadwy o'r holl leoedd yr ydym wedi setlo erioed. Hyd yn oed yng Ngwesty'r Tula, yn Rwsia, roeddem yn lwcus yn fwy, roedd o leiaf tywel glân a ffan pan oedd hi'n -10 ar y stryd. Ond nawr nid yw am y peth.
Ar y dechrau, cawsom ein setlo mewn ystafell gyffredin lle'r oedd wyth o bobl leol budr a stinky o hyd, roedd dynion a merched, pe gallent gael eu galw. I mi, nid yw delwedd fenywaidd fel hyn. Yn ogystal, roedd y nifer yn gyffredin i'r dorf o ddigartref, roedd y toiled mor gyffredin ac roedd y tu allan i'r ystafell, ar y llawr arall! Mae'n swnio'n chwerthinllyd, rwy'n deall eich emosiynau. Ond ni fyddwch hyd yn oed yn dychmygu'r hyn a brofais. Roedd y gŵr yn flinedig iawn ac nid oedd gen i unrhyw hawl i orfodi ef i chwilio am le arall i syrthio i gysgu fel person.
Ni allwn fynd i'r toiled, oherwydd ei fod yn swil iawn ac roedd arnaf ofn eistedd ar y toiled, nad oedd yn cael ei drin, ar ôl yr holl dorf hon yn fudr. Ac nid oedd yn hysbys pa glefydau oedd ganddynt yno. Yr un peth, mae Periw, yn gyntaf oll, cyffuriau, puteindra, nid gwybodaeth ac nid yn cadw at lanweithdra elfennol a hylendid.
Roedd y gŵr yn argyhoeddedig staff y gwesty sydd angen ystafell ar wahân, gyda gwely a rennir ar gyfer cwsg a thoiled ar wahân, a fyddai'n sefyll yn ein hystafell, ac nid ar y llawr arall. Aethon nhw i ni am gonsesiynau a'u gorfodi i aros 1 awr nes bod ystafell arall yn cael ei rhyddhau. Nawr roeddem yn aros am ystafell fwy cyfeillgar, gyda thri gwely dwbl, ystafell ymolchi sengl gyda thoiled a theledu (a drodd ymlaen ar fy mhen fy hun ac fe'i defnyddiwyd fel cloc larwm, gweithiodd am 9 am y diwrnod wedyn, fel bod Byddem wedi cysgu gadael y gwesty). Pan es i i'r ystafell ymolchi, roeddwn i'n teimlo arogl ofnadwy o sanau a thraed budr gwrywaidd yn deillio o dywelion. Roeddent gymaint â dau yn yr ystafell, ond ni wnaethom ddefnyddio unrhyw un ohonynt. Roedd y toiled heb sedd a heb gaead. Ac mae'n drewi yno, fel pe bai deg cath budr ar yr un pryd yn mynd i'r toiled. Doedd dim dŵr poeth, rwy'n meddwl amdano chi eich hun yn dyfalu.
Fe wnaethom gysgu fel y'i lladdwyd. Ond nid o'r ffaith bod y gwelyau yn gyfforddus iawn, ond o'r hyn yr oeddent yn ei gael allan o'u cryfder ac yn flinedig iawn. Gyda llaw, am welyau, gallaf ychwanegu nad yw'r dillad isaf wedi newid yn fwyaf tebygol o gwbl yn yr ystafell hon. Cawsom wresogydd gyda chi, ac yn gyffredinol roedd yr ystafell tua +10 yn yr ystafell, dim mwy. Ni ragwelwyd unrhyw wresogi. Nid oedd brecwast hefyd * yn gwenu *.
Yn y bore fe ddysgon ni fod gweddill y gwestai yn y ddinas hefyd tua'r un lefel, i.e. Dim amwynderau syml. Mae hyd yn oed sgwrs am nifer y sêr a chotiau Terry, ond am anghenion dynol elfennol - dŵr poeth, cynhesrwydd, gwely glân a thywel, toiled.
Aeth i yn benodol i enfawr ar gais "Punu", gan nad yw'n syndod, yn rhoi rhai lluniau hynod o brydferth, mewn gair o baradwys, a dim ond. Ond dywedais wrthych chi am fy argraff am y ddinas hon. Mewn ffotograffau ar y rhyngrwyd ac mae'r titicaca yn edrych yn anghywir. Mae gen i un llun llwyddiannus o'r llyn hwn, ond nid yn eithaf mewn puno, yn nes at y ffin â Bolivia. Ac yna mae'n brydferth, oherwydd cyfanswm eira ac nid dŵr wedi'i rewi. Ond nid ar draul y llyn ei hun. Ni wnaeth ein teulu greu argraff ar y llyn hwn a dinas annormal hefyd. Pam ydw i'n synnu? Ymhellach, oherwydd bod y cynllun yn Bolivia, ac mae hyd yn oed yn waeth, ond mae hwn yn stori hollol wahanol.