Yng Nghyfalaf Siocled yr Ynys Ddim, cefais fy llusgo ym mis Ebrill 2008 Kuzina, a wahoddwyd i Ŵyl Gastronomig Siambr y pwdin enwog. Cyrhaeddon ni, cofio y plentyndod arloesi. Yn y ddinas yn dawel yn cerdded dau fath o pesos: trosi a chenedlaethol. Ar gyfer "ethnig" mae twristiaid yn prynu sigaréts bwyd, ar gyfer "trawsnewid" - popeth arall (esgidiau dillad, cofroddion, colur), ac yn union atgof o "bedw" boutiques. Telir lleol mewn siopau gwerin gan gardiau.
Ni ellir gwahaniaethu rhwng y gwryw lleol o arglawdd dinasoedd porthladdoedd Sofietaidd. Ar y traciau mae rhuthro gyda sgrechian, chwarae darnau brys. Mae neiniau a theidiau hardd yn eistedd ar y siopau Chinno, yn siarad problemau cartref. Mae tu ôl i'r coed yn cuddio mewn cyplau cariad. Mae natur siriol lliwgar y ddinas yn amlwg yn unig yn y cyfnos, pan fydd guys gyda gitarau yn cael eu tynhau i'r môr.
Ond yn y nos Baracoa mae rhywbeth brawychus-Affricanaidd. Yn y tywyllwch, mae'r pâr yn dechrau perfformio rhai dawnsfeydd brodorol, caneuon gwddf gyda geiriau anfwriadol. Mae hyn oherwydd yn Loman Esboniodd Ffrangeg i ni un Aborigine hynafol bod trigolion y dref yn cael eu cyfaddef yn bennaf gan Santeria - crefydd a oedd yn cysylltu Catholigiaeth a Chredoau Iorwba.