Курортны гарадок Албена разбілі і забудавалі да канца 60-х гадоў мінулага стагоддзя. Хоць, зрэшты, людзі даўно аблюбавалі гэты мілы куток. Фракійцы вунь празвалі тэрыторыю Албены «далінай Вясны», у першых стагоддзях нашай эры тут некаторы час нават быў пасёлак Геранея.
Але адрадзіўся ў поўнай меры гэты горад толькі нядаўна. А назвалі яго ў гонар гераіні адной з п'ес балгарскага пісьменніка Йовкова. Дарэчы, некаторыя гасцініцы ў Албене гэтак жа названыя імёнамі гераінь твораў гэтага пісьменніка. Але гэтак жа я чытала, што назва адбылося ўсяго толькі ад лацінскага "Albus" - "белы" (маўляў, пяскі там белыя). Я шчыра не ведаю, што з гэтага праўда, але гэта, мабыць, вельмі малаважна.
Па праекце архітэктараў гатэлі на гэтым курорце выстраены як бы прыступкамі - такім чынам, у пакоях гасцініц больш сонечнага святла. Малайцы якія!
Ну што яшчэ дадаць. Албена - нават не горад, а выключна курорт. Ён, вядома, менш суседніх Залатых Пяскоў. Там ёсць персанал гатэляў-рэстаранаў-бараў ды турысты. Вось Балчык побач - гэта горад, а Албена- курорт. Албена- гэта чыстыя пляжы, спа-салоны з рознымі гразелячэнне, скверы і духмяны марское паветра. Многія прыязджаюць сюды менавіта лячыцца, на гэтыя мінеральныя працэдуры і Талассотерапія (купанне ў моры ды ў гарачым пяску ляжанне, то бок). Пляж тут расцягнуліся аж на 7 км, пляж шырокі -у 100 метраў. Прылівы і адлівы не асоба адчуваюцца, у прыбярэжнай зоне амаль няма небяспечных марскіх жывёл. Нехта там піша, што ў Албене нейкія жукі ў канцы лета з'яўляюцца ў пяску, але, нават калі і з'яўляюцца, гэта глупства ў параўнанні са спакоем і прыгажосцю курорта. Мора там наогул не глубокое- 200 метраў ад берага - максімум па шыю. Для дзяцей у самы раз.
Прыязджай і адпачывай, што называецца. Можна тут і пару мускулаў набыць - госці курорта з усіх сіл катаюцца на роварах, ходзяць пад ветразем, круцяць колы катамаранаў, катаюцца на водных лыжах, раз'яжджаюць на конях, ныраюць з аквалангам, гуляюць у тэніс, гольф і футбол. Забаўляюцца як могуць, таму што іншых забаў і няма. Увесну і ўвосень тут праводзяцца розныя рэгіянальныя футбольныя спаборніцтвы. Улетку тут праходзяць спаборніцтвы па пляжным валейболе, у жніўні можна трапіць на фестываль народных песень і танцаў. Ну як фестываль, канцэрт, хіба што.
Дарэчы, пра аквалангах. Ёсць тут нейкі «Albena Diving Centre» - вось куды трэба ісці, каб паныраць усім жадаючым. Знаходзіцца ён пры гатэлі Лагуна Біч, працуе кожны дзень з 9 раніцы да 6 вечара. Цэны там, накшталт, адэкватныя.
Калі хочацца паездзіць на конях, вэлком ў клуб верхавой язды . У клубе гэтым пражываюць гэтак дваццаць коней, так што, чэргаў не чакаецца. Можна проста паездзіць на манежы або пракаціцца па прыбярэжнай паласе пляжу. У клубе гэтым уладкоўваюцца экскурсии- паходы па наваколлях, на конях, вядома. Заняткі каштуюць у раёне 30-40 левов за 45 хвілін дарослым. Я думаю, гэта адносна нядорага для даволі цікавага заняткі. Дзецям тут можна пакатацца на поні. Дабрацца да гэтага коннага цэнтра з цэнтра Албены можна на сваіх двух за паўгадзінкі, альбо на турыстычным паравозіку, які калясіць па курорту.
Тым, хто любіць тэніс у Албене прапанаваны паўтара дзясятка адкрытых тэнісных пляцовак. Ёсць тут яшчэ тры крытых корта, адкрытых цэлы год. На адкрытым корце 1 гадзіну гульні каштуе ўсяго 10 левов, на закрытым трошкі даражэй. Калі патрэбны трэнер, гадзіну вам бует каштаваць дзесьці 30-35 левов.
Нічога гістарычнага ў самой Албене няма, але побач можна знайсці пару цікавых месцаў. напрыклад, прыродны парк Балтата прама ў двух кроках ад цэнтра курорта.
Гэта самы паўночны сярод еўрапейскіх лясоў лианного тыпу. Плошча парку - больш за 200 гектараў. 30 раслін, якія растуць у гэтым парку строга ахоўваюць, а 15 - у Чырвонай Кнізе. Дрэвы тут самыя розныя, вязы, бярозкі, ліпы. І шмат павойных раслін. І, вядома ж, птушкі, жывёлы, змеі і іншая жыўнасць. У парк можна заходзіць усім жадаючым. Хоць, вядома ж, ніякіх вогнішчаў, тэрыторыя ахаваная. Дарожкі ў парку зручна размечаныя, каля раслін стаяць шыльды з інфармацыяй. А міма разгульваюць чаплі, журавы, бегаюць тхары. Такое вось прыемнае месца для прагулак.
У пяці хвілінах язды ад цэнтра курорта можна знайсці раён Оброчиште, галоўная каштоўнасць якога - Манастыр Сьв. Апанаса.
І гэта адзін з самых старажытных еўрапейскіх кляштараў. Дзявочы манастыр пабудавалі ў 344 годзе. Прычым, то, дзе стаіць будынак - гэта былая дарога Канстантынопаль -Сердика. Побач ёсць крыніца, які лічыцца гаючым. Абраз Святога Афанасія знаходзіцца ў гэтай царквы вось ужо 10 гадоў, і гэта падарунак Патрыярха Петрас VII. А яшчэ ў храме захоўваецца копія Рэймскі евангелля. і шмат абразоў.
Ёсць у Албене і Лунапарк.
Тут ёсць надзіманы мястэчка з батут і надзіманымі хаткамі, гульнявыя аўтаматы, машынкі, тарзанкі, радэа-атракцыёны (гэта, хутчэй для дарослых), пракат велікаў (ёсць і трохколавыя). Сімпатычны парк з кавярынькамі, латкі з цукровай ватай, якая ўжо балюча ўсім падабаецца. А ў цэлым, нічога асаблівага, калі шчыра. Гэта значыць, дзецям старэй тут будзе вызначана скучановато. Але схадзіць можна.
Калі хочаце прыгожы загар без слядоў -отправляйтесь на нудысцкім пляж . А што такога? Гэта цалкам тут нармальна. Размешчаны гэты пляж у паўночнай частцы пасёлка Кранево, можна сказаць, тут ужо пачынаецца Албена - пешочком паўгадзінкі па беразе. Арыентуйцеся на гатэль Гергана. Але гэта не такі ўжо адасоблены пляж - тут шныраць і «простыя смяротныя», гэта значыць, апранутыя турысты і мясцовыя. Але ўсё не так ужо і дрэнна, расслабіцца можна.
Ну а так, у Албене моладзі, якая прагне прыгод, можа стаць жудасна сумна. Гэта значыць, Албену можна вывучыць за адзін дзень (маленькая ж), а потым толькі загараць-купацца-ёсць. Таму можна жыць у Албене, і ездзіць у суседнія Балчык, Каварну, мыс Калиакра, які агарнуў розныя легенды. Ну і Варна.
А з дзецьмі - у самы раз. Як я ўжо пісала, тут і мора класнае дробнае, і гатэлі, прыстасаваныя пад дзіцячы адпачынак, і Лунапарк вось гэты, ды і ціха тут, клубаў ж няма.