Шмат разоў бывала ў Аўстрыі, у тым ліку і ў Зальцбургу - невялікім прыгожым горадзе, цэнтральныя вуліцы якога захавалі сваё аблічча к.ХІХ - н.ХХ ст. і, у нейкі момант нават можа здацца, што знаходзішся на адной з кіеўскіх ці пецярбургскіх вулачак. Альпы знаходзяцца настолькі блізка да горада, што мы вырашылі канец тыдня правесці менавіта на прыродзе і агледзець ўнікальнае месца старажытнай стаянкі людзей у мястэчку Обертраум (Obertraum) на адным з высакагорных плато Дахштайн (Dachstein).
Гэта запаведнае месца - культурны ландшафт Хальштатт-Залькамергут ўнесены ў 1997 г. у каталог ЮНЕСКА.
Дабрацца на вышыню 1500 метраў можна, заплаціўшы 28 еўра за ўздым на канатнай дарозе для аднаго чалавека.
Зніжкі магчымыя пры групе ад 4-х чалавек.
Гэты ж білет дзейнічае і ў зваротны канец і служыць пропускам у музеі, у якіх прадстаўлены экспанаты з археалагічных раскопак.
Вельмі цікавая экспазіцыя, створаная непасрэдна ў пячорах, дзе раней здабывалі соль.
Паветра і выгляд, які адкрываецца з назіральнай пляцоўкі, проста фантастычны.
Так і здаецца, што варта набраць у лёгкія пабольш паветра, вырастуць крылы і можна будзе узняцца ўвысь разам з птушкамі.
На плато, побач з пад'ёмнікам, размешчаны рэстаран, мэбля і абсталяванне якога выкананы ў стылі рустик.
Там прадаюцца розныя сувеніры, вырабы і досыць смачна кормяць, ветліва добразычліва абслугоўваюць.
Мы размясціліся за столікам пад грыбочкі на верандзе і пад спеў шматлікіх птушачак вельмі смачна адпалуднавалі.
Вядома ж, можна сказаць цэнтравым традыцыйным стравай быў у меню венскі шніцаль, які рыхтуюць такіх памераў і з такой колькасцю гарніру, што так і хочацца сказаць: бывай дыета. Смачны кава, хатняя выпечка, а таксама рэдкая магчымасць з задавальненне папаліць на свежым паветры, любуючыся адкрыванымі ландшафтамі, будуць выдатным завяршэннем экскурсіі.
Для тых, хто лічыць сябе ў выдатнай фізічнай форме і мае адпаведную экіпіроўку, як мінімум чаравікі, можна зэканоміць, адправіўшыся наверх пешшу па сцежцы. Паказальнікі са стрэлачкамі дапамагаюць падарожнікам не згубіць напрамак руху.
На інфармацыйных таблічках паказваецца адлегласць і сцвярджаецца, што за паўтары гадзіны можна пераадолець гэты шлях наверх.
Пры жаданні, білет на канатную дарогу можна купіць толькі ў адзін канец. Наколькі цяжкі гэты маршрут я судзіць не магу, бо мы карысталіся ліннай дарогай.
Вельмі зручна, што ўнізе, перад уваходам на канатную дарогу, маецца зручная пляцоўка для бясплатнай і бестэрміновай паркоўкі аўтамабіля.
Што робіць падарожжа ў гэтую мясцовасць яшчэ больш камфортным і прыемным.
