Для чалавека прыезджага Ніжні Ноўгарад ўяўляе асаблівую цікавасць у самым сваім цэнтры, гістарычнай часткі, якая пачынаецца ад Вялікай Пакроўскай вуліцы і да самай набярэжнай.
Мне даводзілася бываць у горадзе не раз. Часцей за ўсё мае паездкі былі звязаны з дзелавымі камандзіроўкамі і ўсяго толькі два разы я прыязджала сюды па ўласнай ініцыятыве, так бы мовіць, у межах тура выхаднога дня.
У кожным які паважае сябе горадзе ёсць пешыя вуліцы, прычым гэта не вузенькая вулачка, а шырокі і працяглы бульвар. Такія вуліцы ёсць у Маскве (Арбат), у Санкт-Пецярбургу (Вялікая Маскоўская, малая Канюшневыя і іншыя), Барселоне (Ла Рамбла). У адрозненне ад усіх іншых Пакроўка, як называюць гэтую вуліцу ў народзе, некалі была шляхецкай і ўжо ў 18 стагоддзі была галоўнай гарадской вуліцай, выбрукаванай камянямі. Цяпер яна застаецца цэнтрам горада, яго асноўнай славутасцю.
Уздоўж вуліцы размешчаны розныя будынкі. Гэта і будынкі тэатраў, кінатэатра, тут жа мноства сучасных крам, кафэ і рэстаранчыкаў, а таксама самы вялікі магазін сувеніраў. Ён прыцягвае вялікую масу турыстаў. Тут можна набыць спрадвечна рускія сувеніры, напрыклад, знакамітыя шкатулкі з Палеха, драўляную начынне з Гарадзецкай роспісам, вырабы з Мстеры, рускія шалі. Замежныя турысты асабліва рады такой разнастайнасці. Ды і мы, расейцы, не супраць парадаваць сябе такім падарункам, які не толькі стане упрыгожваннем хаты, але яшчэ раз нагадае, якія таленавітыя майстры жывуць на зямлі рускай. Вельмі прыемна, што такія народныя промыслы яшчэ жывыя.
Тэатры Ніжняга Ноўгарада варта наведаць. Тут выдатныя калектывы і выдатныя пастаноўкі. Многія з маіх калегаў, з якімі мне даводзілася быць у камандзіроўцы, вольны час праводзілі менавіта ў тэатры. Не назаву сябе тэатралаў, але ўражанні ад прагляду спектакля засталіся выключна пазітыўнымі. Гаворка ідзе пра тэатр ім. А.М.Горкага. Калі вы падарожнічаеце па Ніжнім Ноўгарадзе з дзецьмі, то не варта праходзіць міма тэатра лялек. Будзе цікава не толькі малодшаму пакаленню, але і дарослым.
Шпацыруючы па Пакроўцы, варта палюбавацца старадаўнімі фасадамі будынка дваранскага сходу, а таксама дзяржаўнага банка. Многія фасады ўпрыгожаны бронзавымі фігуркамі котак, птушачак. Ды і на самой пешаходнай вуліцы мноства такіх статуй.
Яны заўсёды ў цэнтры ўвагі і многія турысты ўладкоўваюць з імі цэлыя фотасесіі. А на тэатральнай плошчы, на лаве вы зможаце ўбачыць помнік Е.Евстигнееву - знакамітаму і любімаму многімі акцёру. Ноўгарад яго родны горад.
Вялікая Пакроўка сканчаецца і ўслед за ёй пачынаецца архітэктурны комплекс Ніжагародскага Крамля.
Ён размешчаны на так званых волжскіх схілах. Гэты каменны горад са сценамі працягласцю звыш 2 тысяч метраў з'яўляўся адначасова абарончай крэпасцю са сваім дзеючым гарнізонам. Зараз на тэрыторыі крамля таксама знаходзіцца музей ваеннай тэхнікі пад адкрытым небам.
Крэмль мае некалькі вежаў, якія ствараюць замкнёную прастору. Самая знакамітая з іх Дзмітрыеўская, яна як раз адразу бачная пры выхадзе з Пакроўка, а вось у Іванаўскай вежы знаходзіцца набатные звон. Яго вага каля 6 тон. Існуе павер'е, што менавіта пад гэты звон прагучаў заклік К.Минина да ніжагародцам пра збор грошай для вядзення барацьбы супраць польскіх захопнікаў.
На тэрыторыі размешчана будынак былых прысутныя месцаў, у якім цяпер размяшчаецца заканадаўчае сход вобласці. Ёсць і на тэрыторыі ніжагародскага крамля храмы. У іх ліку Архангельскі сабор, даведацца яго можна па востраканцовым купалам зялёнага колеру.
Калі прайсці ўглыб, то абавязкова трапіце да вечнага агню. Яго ўсталявалі ў гонар загінулых у Вялікую Айчынную вайну.
У Ніжнім Ноўгарадзе усталяваны уласны помнік К.Минину і Д.Пожарскому. Ён з'яўляецца паменшанай копіяй помніка на Краснай плошчы ў Маскве. Такое супадзенне не выпадкова. Менавіта ў Ніжнім Ноўгарадзе князь Дзмітрый Пажарскі падняў войска і выступіў на Маскву, каб вызваліць сталіцу ад Польскіх інтэрвентаў. Таму першапачаткова помнік хацелі ўсталяваць тут. Аднак цар Аляксандр 1 загадаў узвесці помнік у Маскве і ўжо ў нашы 2000-х тысячныя гады яго ўзвялі ў Ноўгарадзе. Размешчаны помнік каля царквы каляд Іаана Прадцечы.
Не варта абмяжоўвацца наведваннем Крамля, а прытрымлівацца далей на набярэжную. Як жа можна пазбавіць сябе задавальнення ўбачыць знакамітую касу, дзе сыходзяцца дзве ракі Об і Волга. На жаль, мне не ўдалося выпрабаваць задавальненне і пракаціцца па ліннай дарозе праз Волгу. Абавязкова ліквідую гэты прабел у наступны прыезд.
Здаецца, што, будучы ў нейкім месцы не раз, ведаеш ужо ўсе яго куткі, але гэта не так. Вось і Ніжні Ноўгарад кожны раз адкрываецца па-новаму. Немагчыма дасканала вывучыць усе асаблівасці і ўбачыць ўсе яго славутасці.