Мальград-дэ-Мар на першы погляд вельмі непрыкметны сярод астатніх курортных гарадкоў Міжземнаморскага ўзбярэжжа, адзін з многіх. Але гэта было б так, калі б у горадзе не было сваіх асаблівых славутасцяў, пра якія я даведалася выпадкова.
Будучы тут на адпачынку неяк пару дзён не «задалася" паходу. Было пахмурна і халаднавата. На моры не пайсці, у гатэлі сумна, ды і падыходных экскурсійных тураў на гэтыя дні тыдня не было. Таму вырашыла здзейсніць пешы турызм па горадзе. Раней ахоплівала толькі набярэжная, на якой мноства гандлёвых радоў, кафэ, рэстаранчыкаў, але ісці туды ў чарговы раз не было сэнсу і я пайшла ў процілеглы бок ўглыб гарадка да жылых кварталах. Чытала ў буклеце, што ў Мальград-дэ-Марэ вельмі дарагая нерухомасць і тут пражывае мноства знакамітасцяў краіны.
Шпацыруючы па вельмі ўтульным вулачках горада, мне ўдалося ўбачыць вельмі характэрную прыроду. Прыгожыя дрэвы з лістотай цёмна-фіялетавага колеру сустракаліся часта.
Спачатку ўсе былі шматпавярховыя дамы, яны, дарэчы сказаць, часта суседнічаюць з гатэлямі.
Я пражывала ў гатэлі Papi, так вокны і балконы жылога дома выходзілі на гатэль, і па вечарах можна было бачыць мясцовых жыхароў, якія, як і мы - турысты, глядзелі анімацыйнае шоў, арганізаванае кіраўніцтвам гатэля.
Ёсць у мястэчку свой шубнымі краму. Але здзейсніць куплю тут я не адважылася. Ведаю яшчэ па Грэцыі, што падобныя тавары лепш набываць у спецыялізаваных цэнтрах.
Прасоўваючыся ўглыб Мальград-дэ-Мара я заўважыла нешырокую дарожку вядучую кудысьці ўверх да горнай часткі. Цікаўнасць або цяга ўбачыць нешта новае мяне падштурхнулі да ўзыходжання. Чароўны невялікі дом выклікаў асаблівае ўражанне. Яго фасад быў аформлены марскімі ракавінамі. Ну як тут можна было не сфатаграфавацца.
Не ведаючы ўсё ж куды я іду, мне ўдалося выйсці ў парк. Як я даведалася ўжо потым у супрацоўнікаў гатэля, гэта парк імя Ф.Масия, першага прэзідэнта каталонскага ўрада. Парк па плошчы невялікі, тут цудоўны іглічныя дрэвы.
На агляднай пляцоўцы варта маяк. Адсюль адкрываецца цудоўны від на ўвесь жылы квартал горада.
Спусціцца з парку можна на фунікулёры, уласна, як і падняцца, але з боку цэнтральнай плошчы. На ёй жа размешчаны адзін з найбуйнейшых на ўзбярэжжы храмаў. Гэта храм Св.Николау. Аказваецца, Мальрад-дэ-Мар быў ужо населены з 13 стагоддзя. Таму падобныя пабудовы тут не рэдкасць. Каля храма з правага боку ў маленькай аднапавярховым флігелі - карцінная галерэя. Тут жа невялікі сквер, дзе можна адпачыць.
Прыцягнула увагай лаўка на фоне сцяны, выкананай у такой жа мазаічнай тэхніцы, якую ужыў вялікі Антоніа Гаўдзі ў парку Гуэль.
Ад плошчы разыходзіцца мноства вулачак з невысокімі 2 і 3-х павярховымі хаткамі. Першыя паверхі, як правіла, займаюць крамы. Адна з такіх вулачак заселеная выхадцамі з Кітая. Тут свой кітайскі квартал. Гандлююць у асноўным адзеннем, якая каштуе танней, чым у крамах на галоўнай гандлёвай вуліцы.
Выпадковы маршрут па горадзе дазволіў убачыць яго славутасці, пра якія мала дзе знойдзеш інфармацыі. Таму, калі будзе магчымасць, не залянуецеся паглядзець горад, у якім вы праводзіце адпачынак. Можна набыць карту горада, хоць іх звычайна даюць турыстам у гатэлях пры засяленні альбо папытаць персанал на ресепшене пра тое, якія знакавыя месцы тут ёсць.