Неа Калифея невялікі курортны гарадок, размешчаны на Касандра, то ёсць першым "пальцу" паўвострава Халкідзікі. Яго ва ўсіх турыстычных каталогах пазіцыянуюць як самы тусовочный раён, дзе мноства клубаў, дыскатэк. Таму сюды аддае перавагу прыязджаць менавіта моладзь.
Будучы тут аднойчы з сябрамі, мы не выявілі вялікага ліку такіх забаўляльных месцаў. Выбралі адзін клуб з вельмі незвычайным інтэр'ерам. Вялікае па плошчы аднапавярховы будынак, нешта нагадвае ангар, усярэдзіне было аформлена якімі то бярвёнамі, драўлянымі дошкамі. Музыка нармальная, танчыць пад яе можна. Шмат тут збіраецца і мясцовага насельніцтва. Справа ў тым, што шэраг грэцкіх мужчын вельмі не супраць правесці час за кошт дам, якіх з Расіі і краін Еўропы прыязджае ў адзіноце нямала. Кожнаму сваё. Але назойлівасці з іх боку няма.
Акрамя начных клубаў Калифея хвалебная яшчэ сваёй галоўнай плошчай і царквой, якая размешчана тут жа побач.
Па дарозе ў Салонікі міма гэтай галоўнай славутасці курортнага мястэчка не праехаць. Сам сквер знаходзіцца на ўзнёслай частцы, мора ўнізе. З невялікай набярэжнай ў сквера адкрываецца выдатны від на наваколле, а таксама бачны другі "палец" Халкідзікі - Сітан.
Тут жа побач "разбітыя" фантаны. Прыемна было спыніцца, агледзецца і яшчэ зайсці ў невялікую цэркаўку святога Мікалая. Мікалая Угодніка шануюць ва ўсім свеце. Вось і ў Грэцыі мноства храмаў пад яго імем.
Такіх невялікіх правінцыйных цэркваў, як у каліфу, па дарогах Грэцыі шмат. Грэкі - людзі веруючыя, таму шмат хто з іх перад далёкай дарогай наведваюць іх. Тут моляцца, ставяць свечкі, пакідаюць ахвяраванні. Вось і наш кіроўца, што вёз у Салонікі, таксама зайшоў у царкву. Мы скарысталіся гэтым часам для агляду славутасцяў і таксама пабывалі ў храме. Здзівіла тое, што ніякага наглядчыка тут не было. Сам храм вельмі мініятурны ўнутры. Па сценах - іконы, тут жа ляжаць свечкі. Платы за іх не трэба. Як правіла, варта пакідаць ахвяраванні.
У каліфу ёсць яшчэ адна славутасць, якая распавядае гісторыю гэтага краю. Прама ў берага мора знойдзеныя парэшткі старажытнага храма Амона Зеўса. Адметна тое, што знойдзеныя яны былі выпадкова. На гэтым месцы хацелі ўзводзіць чарговы гатэль і калі сталі вырабляць будаўнічыя работы, натыкнуліся на рэшткі старажытнай антычнай цывілізацыі. Потым непадалёк была выяўленая пячора, у якой яшчэ ў 8 стагоддзі да нашай эры ажыццяўляліся пакланення Богу Дыянісу і німфы.
У каліфу я яшчэ раз прыязджала з сябрамі з пасёлка Ханиоти, што размешчаны бліжэй да заканчэння паўвострава Касандра. Тут выдатныя пяшчаныя пляжы. Дарэчы, пра каліфу часта кажуць тымі ж словамі, якія вядомыя ў дачыненні да Рыма. Дык вось на Касандра ўсе дарогі вядуць у Неа каліфу. Праехаць міма вы ніяк не зможаце.