Спачатку на пад'ездзе да гатэля нас ахапіла лёгкае засмучэнне. Пустынны пейзаж, адсутнасць гор, будаўніцтва па суседстве і спёка, пранікальны нават у кандыцыянаванага нутро аўтобуса. Потым з'явіліся абрысы нашага гатэля і на душы адлягло - усё будзе добра. Шмат зеляніны, чысціня і велічэзныя памеры казалі пра тое, што отельеры ведаюць толк ў адпачынку і мы трапілі туды, куды трэба.
Ды выйсці з гатэля будзе няма куды, а ў бліжэйшы гарадок Манаўгат прыйдзецца ехаць на таксі, ды вось ці прыйдзецца? Практычна ўсе гатэлі тут пабудаваны па прынцыпе самадастатковасці. Ёсць усё і электра машынкі для дзяцей, і марозіва і нават маленечкая гандлёвая вулачка за гатэлем, ну праўда, куды ж мы без шопінгу. На пляжы прапануюць падарожжа на карабліках, у самым гатэлі клічуць на экскурсіі і малююць тату.
Фатаграфуюць з малпачкай і вярблюдам. На стэндзе гатэля кожны дзень выпадковае фота гасцей, як у каханым супермаркеце. Ехаць адсюль нікуды не трэба, здымай шлапакі і закопваюцца пальцы ў пясок на 10 дзён.
На тэрыторыі ёсць нават сапраўдная рэчка з сотнямі галодных рыбак кідаюцца на хлеб як зграя сабачак. Вось толькі ўваход у моры нам не спадабаўся. Пад вадой каменная пліта з вострымі бакамі. Гэты адпачынак мы правялі ў басейне.
Але ведаючы пра гэтую непрыемную прыроднай асаблівасці, аніматары выкладваліся кругласутачна так, што мы практычна забывалі пра мора. Хоць напрыклад, у суседняй гатэля, уваход у ваду быў выдзеўбана ў скальнай пародзе.
У любым выпадку мы палюбілі спякотнае Сідэ за сяброўскую атмасферу і хочам сказаць горы - гэта яшчэ не ўсё, і на Турэцкай раўніне можна выдатна адпачыць.