Усім вядомая фраза: «Убачыць Парыж і памерці», так вось, я з ёй абсалютна не згодна! Асабіста мне пасля тыднёвага адпачынку ў Парыжы захацелася жыць! Ды яшчэ як! Гэты горад зараджае дзіўнай энергіяй, якую вы будзеце потым марнаваць шмат-шмат дзён. Самае цікавае, я ніколі не хацела ў Парыж. Маёй марай заўсёды была Англія з яе туманным Альбіёнам. А Парыж здаваўся мне занадта пафасным і звычайным, т цуда марыла паехаць так шмат маіх знаёмых, што само жаданне наведаць гэты горад стала мне здавацца нейкім штодзённым. Але, падарожнічаючы па Еўропе, мы выявілі, што большую частку паездкі прабудзем менавіта ў Францыі.
Раней я думала, што прыгажэй Пецярбурга для мяне не будзе горада, але Парыж мяне заваяваў. У ім ёсць тая ж культура, нейкае вытанчанасць, што і ў Піцеры. Тут не хочацца мітусіцца, бегчы, тут трэба паважна Праходжваюцца, напяваючы сабе пад нос песенькі.
Галоўны мінус Францыі - кошты. Усё здалося мне вельмі дарагім. Кубачак кавы танней 200 рублёў не знойдзеш. Таму на экскурсіі мы практычна не хадзілі, ладзілі іх сабе самі, проста шпацыруючы па цэнтры. І кожны раз прымудраліся адкрываць для сябе нешта новае.
Адзінае месца, куды мы паехалі, быў Версаль. Я проста не ведаю, як на словах перадаць усё, што я адчула тут. Блізкасць з гісторыяй, культурай ... Заплюшчыўшы вочы, я ўвесь час ўяўляла, што апынулася пры двары Людовига.
Падарожжа ў Парыж стала самым яркім і дзіўным падзеяй у маім жыцці. І зараз я дакладна ведаю, што яшчэ не раз наведаю гэты горад.