Мядовы месяц, а дакладней тры тыдні правялі на Кубе - краіне гарачага сонца, не менш гарачых танцаў і каларытнай прыроды. Выбар на Трынідад упаў на Трынідад, прычым не выпадкова. Доўга выбіралі сярод мноства прапаноў. І не расчараваліся пасля з выбарам.
Загадзя праз інтэрнэт дамовіліся з нагоды касы. Яе гаспадар, дарэчы, прыехаў сустракаць нас прама ў аэрапорт і дапамог з багажом. Па прыездзе апынулася, што каса ўяўляла сабой прыстойных памераў дом у каланіяльным стылі. У наяўнасці была вялікая тэраса і Паціа. Хоць гатаванне ежы і была на гаспадарах касы, мы нярэдка зазіралі ў суседнія кафэ - кошты вельмі і вельмі дэмакратычныя, так што не хвалюйцеся, (калі хто збіраецца там адпачываць) - галоднымі дакладна не застанецеся!
Першай нашай сястры стала экскурсія на паравозе па даліне, яе параіў гаспадар дома. Квіткі мы ўзялі ў Гавантуре і аддалі за іх пару дзесяткаў куков. Чаканне самога паравоза на платформе зацягнулася да непрыстойных памераў. Гэта потым мы ўжо паступова прывыклі да заўсёдны, чыста кубінскаму спазнення амаль ва ўсім. Тут непаваротлівасць і непунктуальностью норма, і ніхто не крыўдзіцца. Так што наша экскурсія затрымалася амаль на гадзіну. Затое ўдосталь нафотографировались. Нават у кабіне машыніста, але там за асобную плату. Першым прыпынкам стала маленечкая вёсачка з домам плантатары і высачэзнай вежай. У доме знайшлі старажытную отжималку для трысняговага соку, (яго нам спрабавалі прадаць на платформе, але, па водгуках спрабавалі - гадасць рэдкая, і мы на сталі браць). На вежу злазілі, выгляд выдатны. Так што нездарма аддалі за ўваход 1,5 кука. А самая галоўная прыпынак была на ранча. Там быў гатовы абед, гуляла жывая музыка, плюс экскурсія па ранча, яно дзейснае. З усяго падарожжа на паравозе больш за ўсё віды з акна спадабаліся. Так што калі хто збярэцца ў такую паездку, спаць або хаваць нос у кнізе не рэкамендуем. Лепш у акно паглядзець - там і сапраўды будзе на што палюбавацца!
Яшчэ адным памятнай падзеяй стала наведванне вадаспаду Эль-Ничо. Вось дзе можна ўвесь дзень правесці, і не заўважыць! Уваход, праўда, платны. Але выдаюць гідрокосцюма, хто свой купальны ня захапіў. Вадаспад апынуўся сапраўдны, з прыстойным грукатам і шырокай лініяй спаду вады. А то бываў на вадаспадах Паўночнага Каўказа. Некаторыя з іх па назве толькі такія. А як падыдзеш да іх - струменьчык ручайка з вертыкальнага адвеса скалы бяжыць - вось і ўсё. Але Эль-Ничо - зусім іншая справа! Трыццаць метраў вышынёй!
З сувеніраў дадому прывезлі пару сумак і капялюшыкаў з сапраўднай саломы, ручной працы. Наогул, як мы зразумелі па вопыту, памятныя штучкі лепш купляць у дзяржаўных крамах. Хай і даражэй трохі выходзіць, але хоць больш-менш якасна. А калі ў дробных гандляроў з рук браць, то доўга гандлявацца прыходзіцца, ды і тавар атрымаўся няўмелы.
Вядома, у абавязковым парадку каталіся на моры. Далекавата, праўда, але здолелі дамовіцца з мясцовым гаспадаром таксаматора (зноў-такі дапамог ўладальнік нашай касы). Ён рэгулярна за невялікую плату вазіў нас на пляж. Карыбскае мора ў рэкламе не мае патрэбы, вада цёплая, хвалі выдатныя. Народу на пляжах шмат, але, у асноўным, моладзь, так што весела і як раз па нас.
Апісваючы наш выдатны адпачынак на Кубе, не магу не распавесці пра танцы пад адкрытым небам. Жывая музыка і цудоўны мохіто, яркія касцюмы і запальныя руху. Думаю, нават грамадзяне ў пенсійным узросце не утрымаецца на месцы. Пачыналася гэтае маляўнічае дзейства каля 9 або 10-й вечара кожны дзень. Збіраліся аматары сальсы, румбы, ча-ча-ча і іншых гарачых відаў і пачыналі аджыгае. На многіх былі спецыяльныя нарады, усё праходзіла даволі жыва і шумна, з агеньчыкам. Хутка і мы асвоілі пару простых крокаў сальсы і весяліліся, як маглі. Кубінцы, дарэчы, народ прыязны. Нам нават англійская не спатрэбіўся, каб мясцовыя ласкава прадэманстравалі нам пару па і навучылі нескладаным рухам танца.
Самы любімы наш бар у Трынідадзе - Ля Канчанча. Ён карыстаецца вялікай папулярнасцю (і не дарма!). Так што калі надумае наведаць яго, то майце на ўвазе, што бліжэй да вечара там поўна народа, і столікі часцяком занятыя. Ах, які ж незвычайны коктель мы там спрабавалі. Яго збіралі з рому, мёду, лайма, астуджалі кавалачкамі лёду - пасля дзённай спякоты самае тое.
Яшчэ на заметку будучыняй падарожнікам скажу, што аб цане за праезд у велатаксоўку разумней дамаўляцца загадзя, інакш цану ў тры дарога закруцяць. Такія вось яны, дурні. І калі дабіраецеся да гатэля, то лепш назваць што-небудзь размешчанае побач, тады і кошт не ўзляціць да нябёсаў.
Нам вельмі ўсё спадабалася, засталіся задаволеныя адпачынкам. Зараз зноў плануем пабываць на Кубе, толькі ўжо бліжэй да мора.