Севастопаль адмысловага ўражання не вырабіў. Горад, як горад. Шырокія прасторныя праспекты, вулачкі. Вельмі «папахвае» адгалоскамі мінулага стагоддзя. Мала ў ім сучаснага, архітэктура ў большасці савецкая. Манументальныя будынка, музеі, усё кажа аб ваенна-марскім флоце, разнастайных перамогах часоў другой сусветнай вайны. Набярэжная, якая лічыцца тут славутасцю, нічым асаблівым не ўразіла, дастаткова брудная. Нічым не горш набярэжная ў тым жа Мікалаеве, хіба што прама ў вадзе усталяваны помнік у выглядзе арла (затопленым караблям) - адна з вядомых славутасцяў. Адзінае, чым бы я вылучыла Севастопаль: ад яго адыходзяць маршруткі ў слаўны горад Балаклава. У астатнім для такога важнага горада Крымскага паўвострава, як турыстычны, ён зусім не дацягвае.
вулічны кот на набярэжнай
Магчыма, такое ўражанне склалася менавіта таму, што спачатку пабывала ў Балаклаве, затым ужо тут. Тут таксама ёсць прагулачныя катерки, але пасля цудоўнай прыроды і мысаў Балаклавы, нават не ўзнікае жадання на іх пракаціцца. У горадзе нямала музеяў, помнікаў, розных манументаў. Мы наведалі цікавы невялікі базар з антыкварыятам, прыкупіўшы там сувеніраў. Запомніўшы дарогу да аўтавакзала, не дачакаўшыся транспарту, шпацыравалі пешшу. Некалькі разоў нас наганяе дождж і мы ішлі проста па лужынах.
У такой пахмурна-дажджлівы дзень мы наведалі гісторыка-археалагічны запаведнік Херсонес Таўрычны. Гэта разваліны цэлага паселішча. Уваход, праўда, не з танных, а разваліны падобныя сустракаюцца ўздоўж ўзбярэжжа Чорнага мора досыць часта. Узяць тую ж Прывітаньне ў Адэскай вобласці. Аднак тут, дзякуючы платнаму ўваходу усё досыць дагледжана, прама побач з цікаўнымі турыстамі вядуцца раскопкі і будаўніцтва новага храма. Тэрыторыя, занятая запаведнікам досыць вялікая. Асабліва не спяшаючыся, без экскурсавода, праўда, мы ўклаліся ў гадзіны паўтара. На тэрыторыі ёсць археалагічны музей, для тых, хто не быў у падобных музеях - уразіць. Нас, пасля Адэскага археалагічнага, аднаго з найстарэйшых у Украіне, здзівіць складана. У цэлым, не настолькі мы займаемся гісторыяй, але пасяленне ў чарговы раз паказвае пражываюць народы, іх побыт, іх дамы, якія захаваліся досыць нядрэнна. І ўсё гэта на марскім узбярэжжы, дзе можна выкупацца і адпачыць самому, у кампаніі, з сям'ёй і дзецьмі.
