У Екацярынбургу я ўпершыню пабывала ў 2012 годзе, калі разам з мужам адзначала Новы Год у нашых блізкіх сяброў. Нягледзячы на тое, што горад знаходзіцца прыкладна ў 700 кіламетрах ад майго роднага Табольску, на жаль ніяк не было зручнага выпадку прыехаць у велічную сталіцу Урала і паглядзець яго самыя цікавыя месцы. Нашы сябры жывуць досыць далёка ад цэнтра горада, у раёне Екацярынбургскага аэрапорта, але на маршрутцы ранняй раніцай мы практычна без пробак прыбылі ў цэнтр горада да Исетской набярэжнай.
У першую чаргу, мы падняліся на назіральную пляцоўку БЦ «Высоцкі», адкуль адкрываецца цудоўны від на наваколле горада, на набярэжную, храм на Крыві і іншыя прыгожыя будынкі. Кошт уваходу на назіральную пляцоўку складае ўсяго 50 рублёў, а наверх можна дабрацца з дапамогай камфартабельнага ліфта, які спыняецца на 32 паверсе, а адтуль яшчэ некалькі метраў па прыступках наверх.
Акрамя гэтага, мы прагуляліся і па набярэжнай, але сябры сказалі, што ў Екацярынбург трэба абавязкова прыехаць летам, бо тут можна нават пракаціцца на невялікай яхце па рацэ і зрабіць мноства яркіх і летніх фатаграфій.
Пабывалі мы і на прыгожым лядовым гарадку, збудаваным у цэнтры горада недалёка ад знакамітага Уральскага Арбата, на якім размешчана мноства скульптур і ўтульных кафэ. На Арбаце можна ўбачыць скульптуру з кнігі Ільфа і Пятрова «Залатое цяля», двух прыгожых мішак, прывезеных з Марсавым поля з Парыжа, і іншыя экспанаты.
Незабыўнай для мяне застаўся паход у ГЦ «Грынвіч», у якім можна проста заблудзіцца, бо лік гандлёвых аддзелаў, кафэ і прадуктовых крам тут проста велізарна.
Пасля прагулкі па цэнтры Екацярынбурга мы з сябрамі адправіліся на Ганінай Яму, бо гэта знакамітае месца, дзе была расстраляная царская сям'я Раманавых і дзе цяпер ўзвялі некалькі цэркваў у памяць пра кожнага забітага члене сям'і апошняга расійскага імператара. Тут аднолькава добра і летам і зімой, але летам можна акунуцца ў святую крыніцу, а зімой толькі набраць вады з яго.