Збіраючыся на Корсіку, можаце нічога з сабой не браць, акрамя грошай! :) Тут усё ёсць: на пастаянных распродажах можна купіць і купальныя прыналежнасці, і летнія сукенкі, і дэмісезонныя курткі ... Хоць курткі летам тут сапраўды нікому яшчэ не спатрэбіліся. Корсіка - гэта пастаяннае сонца, пах мора і кава, шумныя групкі турыстаў і размораны спёкай разносчыкі прахаладжальных напояў і марожанага на пляжах ... Мы з мужам прыехалі сюды за прыгодамі і актыўным адпачынкам - мы ўсё атрымалі спаўна! Па-першае, тут мне ўсміхнулася шчасце і мы ў першы ж дзень нашага водпуску пазнаёміліся з скалалазамі-палякамі. Іх было шмат і ўсе знаходзіліся ў прыпаднятым настроі. Праз пару гадзін я зразумела, чаму. Аказалася, што яны тут не ўпершыню і не цікавіла іх казачнае мора, у іх была адзіная мэта - палазіць па скалах. Вось я і змагла ўспомніць студэнцкія часы, калі і сама займалася гэтым відам спорту :) Але мяне чакала яшчэ большае захапленне, чым я гатовая была перажыць - скалы, якія мы пакаралі, сачыліся вадой! І гэта ўжо не скалалажанне, а "вышэйшы пілатаж" - гэта каньонинг! Гэта рабіла заданне дабрацца да вяршыні больш складаным. Але як жа цешыла перамога! :)
Пасля такога "адпачынку" і на працу хадзіць не трэба - такі быў "вердыкт" майго мужа. Таму на наступны дзень мы проста валяліся на пляжы, елі клапатліва прынесеныя афіцыянтам дары мора і садавіна, запіваючы ўсё мінеральнай вадой у велізарных колькасцях! Пляжы Корсікі - гэта нешта неверагоднае! Тут збіраюцца сапраўды людзі з усяго зямнога шара! І для ўсіх хапае тут гарачага сонца, шаўкавістага пяску, найсаладзейшую мандарын і крабаў!
Нельга адсюль з'ехаць і не дазволіць сабе захапіцца прагулкай на яхце, якую можна арандаваць як з абслуговым персаналам, так і для самастойнага паходу подпарусом. Мы не рызыкнулі самі выходать ў моры, хоць яно тут у гэтую пару года зусім спакойнае - таксама, напэўна, стомлена ад спёкі :) У гэты рэйс мы ўзялі з сабой акрамя гародніны і кава таксама і нешта падобнае на бутэрброды, падставай якіх былі аладкі з ... каштана! Каштан тут падаюць у самых разнастайных відах: аладкі, крэмы, проста печаныя пад рознымі соусамі і заправамі. Адышоўшы ад берага кіламетраў дзесяць, я перапоўнілася пачуццём захаплення, якое можа выклікаць толькі назіранне дасканаласці прыроды! Вада ў моры - блакітнага колеру злівалася на гарызонце ў такога ж колеру небам ... Захапляльнае відовішча. Тут нават пырскі з-пад кармы мелі выгляд жамчужын або асколачкі брыльянтаў.
А вечарамі мы гулялі па разагрэтым шчодрым сонцам вуліцах, заходзілі ў рэстаранчыкі выпіць прыгожага мясцовага віна, якім так ганарацца свабодалюбныя карсіканцы! Дарэчы, палякі, з якімі мы тут пазнаёміліся, распавялі, што ў польскай мове "пірат» завецца "корсарж". Сцвярджаюць, што гэта назва "свабодныя людзі мора" атрымалі менавіта, як паходную ад "карсіканец" :). Мы за тыдзень праведзеную на Корсіцы аблазілі мноства скал, выпілі мора смачны кава, з'елі няўяўнае колькасць сыру ... Сыр тут - адна з заслужаных гонараў мясцовых сыравары ... Але больш за ўсё я буду сумаваць за смачнымі крабамі, якія тут танней свініны :)
У карсіканскі рэстаранах, калі заказваеце гарнір, можаце застацца без хлеба - тут і мяса, і морапрадукты падаюць або з хлебам, або з гарнірам. Таму, калі вам трэба хлеб - трэба пра гэта сказаць.
Шкада было пакідаць гэта райскае месца, дзе кожны можа знайсці той выгляд адпачынку, які больш за ўсё прымусіць яго сумаваць па лету. Але мы забралі з сабой дзівосныя пейзажы Корсікі ... на відэа і фотаздымках, вядома :).
