Травеньскае падарожжа ў нас выйшла вельмі выдатным і, прызнаюся, я ім вельмі задаволена. Усе апартаменты і месцы начлегаў мы свядома імкнуліся выбіраць трохі ў баку ад буйных турыстычных месцаў - вёсачкі і невялікія мястэчкі выдатна выбаўляюць) Напрыклад, каб палюбавацца мысам Сен-Жан-Кап-Фэры і наведаць яшчэ адно даўно і трывала засеў у галаве мястэчка мы і абралі для адной з працяглых прыпынкаў гарадок Больё. Пра падарожжа і аглядзе Кап-Фэры я напісала ўжо асобны пост, тут гаворка пойдзе аб засакрэчаным і даўно цікавіць мяне мястэчку Эз.
З Больё, як ад знакамітага каменя на раздарожжы дарог з рускіх казак, можна ехаць:
- проста да мора - гэта і ёсць мыс Кап-Фэры (калі стаіш спіной да мора);
- налева ў Ніцу;
- направа ў Эз (калі стаіш спіной да мора).
Гэта значыць, літаральна куды ні падацца - усюды чакаюць цябе задавальнення, але ўсюды рознага толку, вядома)))
Мы адным сонечнай раніцай адправіліся на прыпынак з немудрагелістай назвай "Пляж Больё", селі ў 83 аўтобус і паехалі направа, дзе канчатковай кропкай нашага маршруту павінна стаць "Эз вилладж":
А вось для такіх жа як мы аматараў пакатацца на аўтобусе і расклад:
Можна на гэтым жа маршруце дабрацца непасрэдна да набярэжнай гарадка Эз, размешчанай унізе, але мая бездакорная лагістычная схема лянівага ад прыроды чалавека і на гэты раз не падвяла. План паходу быў такі: мы выходзім з аўтобуса ў найвышэйшай кропцы гарадка Эз, павольна-павольна ... чытаць цалкам