Блакітны бераг доўгі час быў для мяне недасягальнай марай. Восенню мінулага года мне ўдалося ўбачыць горад, так доўга былы для мяне загадкай, Ніцу.
Палюбаваўшыся дзіўным Свята-Мікалаеўскім Сабор у стылі барока, мы спусціліся на плошчу Масена, і ўбачылі сучаснае цуд Ніцы - трамвай, у горадзе ўсяго адна галінка, трамвай рухаецца практычна бясшумна.
Сама плошча ўпрыгожана старадаўнім фантанам са статуяй Апалона
і нечаканай сучаснай кампазіцыяй «Гутарка ў Ніцы», гэта 7 статуй, якія сімвалізуюць 7 кантынентаў.
Далей, лабірынтамі вузкіх вулачак, наша дарога ляжыць на рынак. Дзе яшчэ так ярка праяўляецца характар горада і яго жыхароў? Толькі кухня і рынак скажуць пра народ так шмат зусім без слоў. Знакамітыя Сокка на рынку рыхтуе каларытная афра-амерыканка, мясцовыя выстройваюцца да яе ў чаргу і гатовыя цярпліва чакаць сваёй порцыі. Подглядев што мясцовыя ядуць яе з набытымі тут жа на рынку алівамі, гэтак жа зрабілі і мы.
Хвалёныя пляжы Ніцы на справе аказаліся не надта ўжо раскошныя, буйная галька, пляж ўздоўж набярэжнай, выгод няма. Калі ў вас усяго адзін дзень, не марнуйце яго на пляж, атрымаеце асалоду ад прыгажосцю самога горада.
