Сядзі-бу-Саід апынулася вельмі маляўнічай вёсачкай, якая размешчана прыкладна ў 17 кіламетрах ад Туніса. Вёска стаіць на маляўнічай ўзвышша, якую абмываюць хвалі карфагенскага заліва.
Для мясцовага насельніцтва маляўнічасць Сядзі-бу-Саіда не з'яўляецца чымсьці выдатным. Проста прыгажосць вёскі даўно ўжо стала складнікам часткай іх паўсядзённым жыцці.
Шматлікіх ж турыстаў сюды прыцягвае дзіўнае спалучэнне яркіх кантрастаў. Белы колер хатак рэзка кантрастуе з ярка сінім колерам аконных аканіц, ліштвы і разьбяных рашотак.
Мне здавалася, што ўся вёска ўяўляе сабой велізарнае мастацкае палатно. Бо нездарма, менавіта тут знаходзілі сваё натхненне вядомыя мастакі Агюст Маку, Поль Клее і Аляксандр Рубцоў.
Пачынаючы з 1915 года, гарадскія ўлады забаранілі мясцовым жыхарам што-небудзь мяняць у абліччы сваіх будынкаў. Таму цяперашні Сядзі-бу-Саід адначасова і сучасны, і архаічны. Знешняя архітэктура будынкаў цалкам адпавядае традыцыйнаму стылю, які мелі раней старадаўнія арабскія вёскі.
Дэкаратыўнае жа ўбранне будынкаў вельмі нагадвае сюжэты карцін мастакоў-мадэрністаў. Больш за ўсё за ўсё, мяне ўразіла якая пануе там дзіўная атмасфера. Адчуваецца небывалы эмацыйны ўздым і ствараецца ўражанне знаходжання ў фантастычна-неверагодным свеце.