Курорт Піцундзе ва ўсе часы былога Савецкага Саюза - гэта быў элітны курорт. Нават Гагры не маглі пахваліцца такой колькасцю высокапастаўленых адпачываючых. Дзякуючы сваім унікальным кліматычным умовам, цудоўнай прыродзе гэты курорт быў, найбольш ўшанаваны сярод партыйнай эліты. Апроч усяго менавіта ў Піцундзе адпачывалі замежнікі, курорт быў, нешта на падабенства «Артэка» для дарослых. Летам, нават партыйнаму службоўцу сярэдняй рукі трапіць у Піцундзе і гаворкі быць не магло - толькі па заканчэнні курортнага сезону (глыбокай восенню ці ўзімку, разам з перадавікамі вытворчасці). Зараз жа курорт агульнадаступны для любой катэгорыі насельніцтва, але ад яго «элистности» засталося толькі смутныя ўспаміны.
Усё вакол засела на мяжы 80 гадоў. За час незалежнасці для курорта не было зроблена нічога. Што казаць, абхазцы не змаглі нават захаваць тое што ў іх было.
Яны называюць сябе «горды народ», але як ні дзіўна ўся ихняя гонар заключаецца ў банальнай ляноты. Працаваць ніхто не хоча - горда сядзяць і п'юць хатняе віно, абмяркоўваючы, як дрэнна вакол стала жыць. Вакол бардак і разруха. Шкада, сваёй бязмежнай лянотай «загадзілі» такі цудоўны курорт.
Самае «лепшае» месца дзе хоць можна больш-менш годна адпачываць - гэта аб'яднанне пансіянатаў ОПК «Піцундзе».
У аб'яднанні каля сямі карпусоў, кожны са сваім меладычным назвай, але ўсе яны з аднатыпным «савецкім» сэрвісам. Усе пакойчыка як браты двайняты, адзін нумар падобны на іншы і мэбляй і становішчам. Мэбля старая, савецкая, але даволі дыхтоўная (адбіваецца якасць былога элітнага курорта).
Праўда, пасцельная бялізна тых жа гадоў цалкам сябе што адмірае, але даволі актыўна выкарыстоўваецца ў пансіянаце (і будзе выкарыстоўвацца, пакуль не разваліцца). У нас быў нумар тыпу стандарт, без умоваў у нумары, у корпусе «Маяк». 8 паверх у корпусе зусім не жарт, так што гарачая вада да нас практычна не даходзіла (халодная тое ж па раскладзе). Халадзільнік і іншыя выгоды на паверсе, там жа на паверсе, у фае тэлевізар для грамадскага прагляду. Грамадскі санвузел - гэта нешта жудаснае, месца, дзе ніхто нікуды не трапляе, напоўнена адпаведнымі «водарамі» ўперамешку з хлоркай. Вяртаючыся да пакойчыку, званай нумар, адзначу, што лепшае ў ёй гэта балкон, і тое руйнуюцца ад часу. Затое з яго вельмі надзвычайны від на цудоўны па прыгажосці, блакітнае мора і цудоўны соснаў парк на тэрыторыі пансіяната. Яшчэ адной непрыемным момантам было, што корпус «Маяк» адзін з самых шумных. З аднаго боку да ночы які гарлапаніць музыка з кафэ, з другога боку летні кінатэатр. Калі ўсё ж такі вырашыцеся на адпачынак у Піцундзе менавіта ў гэтым пансіянаце, засяляцца ў цэнтральныя корпуса «Апсны» або «Бзыпь» і пажадана на ніжнія паверхі (1-3 паверхі максімум), там, хоць тэлевізар у нумарах ёсць.
Харчаванне. Тут пытанне цікавы. У пансіяната, некалькі ўласных сталовых. У іх харчаванне арганізоўваецца па прыкладзе «шведскі стол». Калі настаў час абеду, чарга выбудоўвалася аж да жылога корпуса, запускалі пазменна, цісканіна, таўкатня. Страшна глядзець. Хто першы паспеў - той і паесці. Беднае меню, хоць і харчаванне досыць легкатраўнай. З садавінай «напряжёнка», адзінае, за тыя два дні, што мы сілкаваліся ў сталовай давалі ўвечары кавуны. Фішка кожнай стравы - кінза. Мясцовыя кухары запраўлялі кінзы ўсе стравы (трэба ці не трэба, балазе хоць кампот з яе не варылі). Мы пару разоў патаўкліся і адмовіліся ад комплекснага харчавання ў сталовых. Па першае, пры беднасці меню - дорага, у другіх - адпачывальнік народ у пагоні за кармлення затопчет каго заўгодна, не зважаючы на ўзрост.
Пасля знайшлі выдатнае кафэ «Лдаза».
Вельмі нам спадабалася. Пры шырокім асартыменце меню, коштавая палітыка дастаткова умеренна. На нашу думку гэтае кафэ адно з лепшых і што галоўнае не дарагіх, цалкам падыходзіць як дарослым, так і дзецям. Толькі пры замове неабходна ўдакладніць афіцыянту, што страва для дзяцей, бо мясцовая кухня багатая разнастайнымі спецыямі. А ў астатнім прыемная абстаноўка, годны сэрвіс.
Вяртаючыся да пансіянат, хацелася б адзначыць яго шыкоўную тэрыторыю. Векавыя, рэліктавыя хвоі. Водар ігліцы ў спалучэнні з марскім паветрам вельмі дабратворна ўплывае на органы дыхання. Унікальная прырода. Толькі з-за такой незвычайнай прыгажосці прыроднага багацця варта адпачыць у Піцундзе, а дзякуючы хваёвай і букавымі гаях паветра ў на курорце чысты і незвычайна гаючы.
І забавак у пансіянаце хапае. Ёсць нават басейн, але мы не купаліся. Басейн знаходзіцца пад адкрытым небам, за ім ніхто не глядзіць, практычна не чысцяць, хоць некаторыя адпачывальнікі купаліся (накшталт без наступстваў). Ад нашага корпуса «Маяк» асноўныя забавы далекавата знаходзіліся, хоць як такога звыш экстравагантнага на тэрыторыі пансіяната не было. Тыя ж надзіманыя батуты, горкі, для дзяцей гульнявыя пляцоўкі, цір для стральбы іх духавых стрэльбаў. Забавы ёсць, цэны часам кусаюцца.
Асабліва кошты кусаюцца ў крамах на тэрыторыі. Цэны на слабаалкагольныя напоі вышэй аналагічныя тавары на рынку на траціну, на алкагольную прадукцыю ўдвая. Лепш ужо схадзіць на рынак горада. Цана на рынку значна ніжэй на ўсе групы тавараў і істотна адрозніваецца ад цаны ў крамах пансіяната.
Моры.
Гэта самае лепшае (пасля цудоўнай прыроды), што ёсць у Абхазіі, а менавіта ў Піцундзе. Найчыстае і дзіўна прыгожае. Калі прыйсці да мора з самай раніцы, можна ўбачыць маленькі рознакаляровых рыбак прама ў берагавой лініі, якія грэюцца на плыткаводдзе.
Дэльфіны частыя госці ў пляжаў. Прыплываючы парамі або ў адзіноце, яны падоўгу гуляюцца на адноснай глыбіні, то падплываючы бліжэй да людзей то аддаляючыся.
Пляжы буйна галечные. Для адпачывальнікаў пансіяната ўваход на пляж бясплатны, для астатніх цана чыста сімвалічная -10 рублёў. На здзіўленне пляжы чысценькія, нават самы дробны смецце убіраецца камунальнымі службамі. Піцундзе - гэта адзіны курорт дзе намі былі наогул заўважаныя камунальнікі. Рэкамендую адпачывальнікам наведваць ўсё ж цэнтральны пляж. Моры ў гэтым раёне спакойнае, ды і галька на цэнтральным пляжы мяльчэй, не так нязручна хадзіць.
У нашага 7 корпуса, мора было трохі неспакойнае і дзеткам (асабліва маленькім) як то нязручна было боўтацца ў берага. Але звяртаю ўвагу, спуск у моры досыць круты, трэба такую асаблівасць ўлічваць пры купанні з дзецьмі.