Пасёлак Кындыг знаходзіцца ў заходняй частцы рэспублікі, у 20 кіламетрах ад горада Сухумі, на ўзбярэжжы Чорнага мора. Пасёлак вельмі малалікі, вялікая колькасць некалі пражываў тут насельніцтва пакінула пасёлак. Бо ў свой час Кындыг знаходзіўся ў эпіцэнтры ваенных дзеянняў. З такога раскладу рэчаў выходзіць, што пасёлак дагэтуль не адышоў ад вайны,
і як курорт практычна не развіцці што самае дрэннае - не развіваецца. Як такой інфраструктуры няма, звычайны пасёлак з адзіным плюсам - Чорнае мора. Прыватны сектар нулявы, нават у «зародку» назваць цяжка. Адзінае месца, дзе можна зняць больш-менш камфортнае жыллё - пансіянат «эўкаліптавых гай».
Гэты пансіянат дастаўся рэспубліцы Абхазія з савецкіх часоў з усёй слабенькай «забаўляльнай» інфраструктурай. Потым ваенныя дзеянні і пасьля іх для акультурвання ў самым пансіянаце не рабілася практычна нічога. Усё так і засталося на ўзроўні 80 гадоў з лёгкім сучасным касметычным рамонтам. Ды і само пражыванне ў пансіянаце неабгрунтавана дарагое задавальненне. Пры ўсім сваім не перадузятым стаўленні да рознага роду водгуках, меў магчымасць пераканацца на ўласным вопыце.
Як адно з пераваг пансіяната можна вылучыць - гэта ахоўная, закрытая тэрыторыі і што прыемна, оная ахоўваецца на сумленне, старонніх за час знаходжання не было. Размешчана ўстанова проста цудоўна. Сам пансіянат акружаны рэліктавай, эўкаліптавае гаі, у паветра на тэрыторыі проста цудоўны. Так як мора зусім побач, то можаце ўявіць сабе які гаючае паветра ў акрузе. Духмянасьць эўкаліпта ў спалучэнні з марской свежасцю, такое спалучэнне проста панацэя для нашай дыхальнай сістэмы. І яшчэ адно (як мне не шкада) апошняй, станоўчы момант адпачынку ў дадзеным установе - гэта ўласны пляж.
Дастаткова чысты, і па мясцовых мерках «цалкам» укамплектаваны ўсім неабходным. Прысутнічае «савецкі, хамаватыя» сэрвіс па пракаце лежакоў і рознай іншай курортнай атрыбутыкі, устаноўлены нават пітныя фантанчыкі, але піць такую ваду нікому не раю - прамая дарога ў інфекцыйнае аддзяленне. З пляжны забаў набор бедны.
Напаўразбураныя катамараны (балазе падфарбаваныя па ржы), ёсць пракат лодак для тых хто хоча парыбачыць. Вось мабыць і ўсё станоўчыя моманты. Астатняе проста жахліва. Узяць хаця б дзіцячую пляцоўку (спадчына СССР),
на ржавым жалезе пласт фарбы ў палец дарослага чалавека. На сонца фарба лузаецца, былі прэцэдэнты, дзеці рэзалі рукі аб лоскуты фарбы. Нумары несувымерна «дарагія», 1200 рублёў за 1 чалавека ў суткі. Такая коштавая палітыка пансіяната ніякім чынам не сувымерная з якія прадстаўляюцца ўмовамі камфорту. Вядома ў кошт уваходзіць трохразовае харчаванне, але тут вялікае але ... Калі шчыра - ежа не проста дрэнная, яна ніякая. Кухары рыхтуюць як для племянной жывёлы, ежа цяжкатраўная. Назіралі падабенства «шведскага стала».
Так на ім порцыі стаяць да таго часу, пакуль іх не забяруць самі «галодныя» адпачывальнікі. За час нашага знаходжання (5 сутак) было тры атручвання харчовымі прадуктамі. Да таго ж аптэкі побач няма, прэпараты купіць у пасёлку немагчыма. Толькі ў Сухумі, а да яго або трансфер пансіяната па казачныя цане (1000 рублёў, пры гэтым ехаць 15 хвілін) або той жа прыватнік - кошт менш, але не нашмат.
А кафэ размешчанае непадалёк ад пансіяната хоць і прапануе выдатна прыгатаваныя нацыянальныя стравы, але зноў жа дорага. І нічога не зробіш, побач больш няма годных устаноў, адсюль няма канкурэнцыі. Так, на тэрыторыі пансіяната ёсць выдатны магазін, у ёй прыўкрасная выбар курортных тавараў шырокага спажывання (гарэлка, віно і напоі), на гэтым асартымент скончыўся. Бо ўся асноўная курортная жыццё, няхай гэта будзе забавы або проста прадуктыўны адпачынак толькі ў горадзе Сухумі.
Не магу не сказаць пра сына гаспадара пансіяната. Выключная, адыёзная асоба. Мог дазволіць сабе любыя выбрыкі не зважаючы на патрабаванні адпачывальнікаў. Іншы раз на сваім мапедзе ганяў па тэрыторыі пансіяната (у вячэрні час), сігналіў пры гэтым ніколькі не клапоцячыся пра тое, што ў пансіянаце адпачывалі сямейныя пары з дзецьмі.
Як вынік, пансіянат агідны. Калі будзіце адпачываць у гэтых краях, падшуквайце альтэрнатыўнае жыллё. У астатнім, адпачынак у пасёлку шыкоўны і да ўсяго іншага лячэбны.
Не далёка ад пасёлка знаходзіцца прыродны, серавадароднымі гейзер.
Наведванне крыніцы платнае. Цана складае 100 рублёў са дарослага чалавека, дзецям бясплатна. Тэмпература вады, у тым месцы дзе ён вырываецца з нетраў зямлі, складае прыкладна +110 градусаў. Па жалезным жалабках вада з прыроднага гейзеры сцякае ўніз, астуджаючыся пры гэтым да тэмпературы прыблізна +45 градусаў, станавіцца цалкам прымальнай для аматараў папарыцца. Такіх жалабкоў каля 13 штук і ў кожным з іх вадзіца з рознай тэмпературай, некаторыя маюць тэмпературу да +37 градусаў, што цалкам прымальна для купання нават дзецям. Не буду нават пісаць, наколькі спрыяльна такое купанне адбіваецца на арганізме чалавека, тым больш неакрэплага дзіцячага здароўя. Гэта проста хараство. Акрамя серавадароднай гейзеры ёсць магчымасць прыняць гразевыя ванны,
іх любіць вельмі карысныя для прафілактыкі і лячэння апорна-рухальнага апарата чалавека. Лячэбны бруд змываюць тут жа, у адным з жалабкоў з серавадароднымі вадзіцай. Лячэбны эфект ўзрастае ўдвая. Дарэчы на гэтыя крыніцы з гразевымі ваннамі прыязджаюць з усёй рэспублікі. Акрамя прафілактыкі і лячэння апорна-рухальнага апарата, тут лечаць і некаторыя гінекалагічныя захворванні (асабліва жанчыны), лечаць разнастайныя скурныя захворванні. Не буду судзіць пра гаючыя дадзеных крыніц і гразевых ваннаў, але наша ўражанні пасля пяцідзённага прымянення комплексу гразевы і вода тэрапіі - ўзрушаючае самаадчуванне.
Выснова з усяго - тое, што робіцца не рукамі чалавека, а дадзена нам Матушкай - Прыродай - годна захаплення. У астатняй - ўбогі курорт. Лепш здымаць жыллё ў горадзе Сухумі, а на гаючыя азёры і гразевыя ванны ездзіць грамадскім транспартам (балазе транспарту дастаткова і ездзіць ён з горада Сухумі, на зайздрасць рэгулярна).