Не магла адмовіць сабе ў задавальненні, і зноў апынуўшыся ў Францыі паехала на адзін дзень у Манака.
Першая нечаканасць - вакзал, гэта тунэль у скале, вельмі доўгі, абсталяваны эскалатарамі. Выйшаўшы з яго мы былі вельмі здзіўлены, упершыню я ўбачыла такую шчыльную забудову. Здаецца, што дома практычна растуць з скал.
У абавязковай праграме была старая частка Манака, з цудоўнай крэпасцю, княжацкім палацам і ўзрушаючым выглядам з агляднай пляцоўкі на порт.
Яхты ... стаянка яхт, ім практычна не патрэбныя машыны, але яхта або невялікая лодачка - гэта абавязковы атрыбут.
У маіх планах было наведванне сабора Святога Мікалая, прычым ішла я туды дзеля жанчыны, прыгажосцю, вытрымкай і талентам я захаплялася - Грэйс Келі.
Знакамітая Шпілька Монтэ-Карла, як шмат гоначных машын не змаглі адолець яе, вось тое самае месца, дзе разбіваюцца мары.
Паднімаючыся па лесвіцы, звярніце ўвагу на дэфібрылятар. Мы доўга не маглі зразумець - каму ён больш патрэбныя, тым хто ўдзельнічае ў Формуле-1 або тым, хто моцна прайграўся ў казіно.
Ну і знакамітае казіно, дарагія машыны і крамы Монтэ-Карла. Прыгожа, уражвае, але не чапляе. Абавязкова абступеце казіно з іншага боку і паглядзіце на Оперны Тэатр, там спявалі Шаляпін і Каруза.
Прыязджайце ў Манака і адкрыйце яго для сябе.