Першы курортны пасёлак, які сустракае Вас пасля перасячэння Абхазкой мяжы - Гечрипш (Леселидзе, як называе яго мясцовае насельніцтва). Вельмі рознае стаўленне да людзей якія перасякаюць мяжу. Калі з боку памежнай службы да ўсіх, без выключэння строгае, прынцыповае стаўленне, часам з паглыбленым даглядам рэчаў, то абхазскія памежнікі сустракаюць са словамі «Добры дзень дарагой», ляніва глядзяць Ваш пашпарт і на гэтым усё! Практычна ніякай праверкі, як у Еўрасаюзе.
Наогул, ад мяжы пасёлак знаходзіцца настолькі блізка, што пешшу тупаць 25 хвілін і то павольным крокам.
Для аматараў на ўсім эканоміць - як варыянт. Астатнім адпачывальнікам на заметку - карыстайцеся паслугамі грамадскага транспарту або ў крайнім выпадку маршрутным таксі. Не зьвяртайцеся да прыватнікаў, што б яны Вам не казалі. Кошты адрозніваюцца проста фантастычна, утрая, а то і ў чатыры разы вышэй каштуюць паслугі ліхача - прыватніка. Майце цярпенне, кожныя 20-30 хвілін у бок пасёлка варта звычайны рэйсавы аўтобус, хай без кандыцыянера і тэхнічна састарэлы, але рарытэт 80 гадоў - цалкам у працоўным стане.
Сам пасёлак - гэта вельмі ціхае, цудоўнае месца для спакойнага адпачынку. Неперасягненыя прыгажосці горных хрыбтоў, пышнае бірузова - сіняе мора, гарачае сонца і пяшчотны, асвяжальны ветрык, плюс досыць лаяльнае стаўленне мясцовага насельніцтва зробяць Ваш адпачынак незабыўным. Толькі ўявіце сабе гэтую прыгажосць, ласкавае мора з аднаго боку, велічныя горы, верхавіны якіх губляюцца ў матавых аблоках з іншага боку. І ўсё вакол патанае ў зеляніне.
Мясцовае насельніцтва жыве за кошт турызму, тут няма ні прамысловых цэнтраў, ні шкодных прадпрыемстваў, асноўная занятасць мясцовых сельская гаспадарка і жывёлагадоўля. Але, усё адно заробак у курортны сезон - найважнейшых артыкул даходаў мясцовага насельніцтва. Таму ў пасёлку здаецца практычна ўсё. Прыватны сектар развіты проста пышна. Ёсць і пансіянаты, але асабіста маё стаўленне да іх - недавер. Гэта не прадузята, быў неспадзяванка пры першым наведванні курорта. Першы раз адпачывалі ў пансіянаце «Геч». Гэта ўбоства а не пансіянат. Калі караценька апісваць, то сардэчна запрашаем у старыя, забытыя 80 года. Гэта не рэтра, а рэаліі з выламана разеткамі ў нумары, брудным пасцельнай бялізнай і паўразбуранымі ложкамі. Проста жах. Пад столлю, люстры - вялікі дэфіцыт. Замест іх простыя патроны з лямпачкі. Санвузел і таго горш. Расколаты ўнітаз, адваліўся плітка.
У нумарах умоў як такіх няма, а стаўленне абслуговага персаналу аналагічна савецкаму (калі хто памятае). Паслаць, далёка і надоўга можа любы працаўнік пансіяната, няхай гэта будзе прыбіральшчыца ці адміністратар. Адзінае, што кармілі ў пансіянаце не плохо. Астатняе мае жадаць лепшага. Хамства і лянота персаналу на кожным кроку. Так, што цяпер, любому пансіянат Абхазіі аддаем перавагу прыватны сектар. Акрамя таго, што выбар проста велізарны, і сам бачыш што выбіраеш, плюс да ўсяго вельмі бюджэтна, на парадак ніжэй, чым у пансіянаце або прыватнай базе адпачынку, а ўмовы пражывання нашмат вышэй.
Дарэчы, у прыватным сектары вялікая канкурэнцыя свая рэкламная акцыя, такая сабе «замануха» для адпачывальнікаў. Пакуль падбіралі сабе годнае месца, обхохотаться можна. Знайшлі адно аб'яву на плоце дома: - адпачываюць у нас бутэлька каньяку (чачы) і лаўровы вянок у падарунак, да таго ж першая ноч бясплатна. Мы, праўда абышліся без ушанаванняў лаўровага вянка, нас чакалі. Засяліліся да людзей, з якімі пазнаёміліся ў нашу першую цягніку (калі ўцяклі ад «любат» пансіяната «Геч»).
Дасканала апісваць месца пражывання не бачу сэнсу, практычна ўвесь прыватны сектар прапануе аднатыпныя ўмовы камфорту,
праўда дзесьці нідзе ў пакоях (дамах) ўстаноўлены кандыцыянеры. Пытанне харчавання адпадаў (для нас) сам сабою. Раю кожнаму адпачывальніку вырашаць пытанне харчавання з гаспадарамі сваёй жылплошчы. Рыхтуюць вельмі смачна і значна танней чым у прыбярэжных кафэ. Але варта заўважыць, што ежа рыхтавацца нацыянальная і вельмі тоўстая з масай разнастайных спецый, персанальна для Вас ніхто рыхтаваць не будзе. Калі камусьці, раптам проціпаказаная такога выгляду ежа або неабходна дзіцяці рыхтаваць персанальна, гаспадарамі любога жылля прапануецца кухня з усім неабходным для самастойнай гатавання. Посуд, кухонныя прыналежнасці - усё ў наяўнасці і персанальныя, на ўвесь перыяд Вашага знаходжання.
Мора проста казка, чыстае і прыгожае. Спуск досыць пакаты, без рэзкіх перападаў каб больш-менш бяспечна можна было купацца дзецям. Вадзіца тёплая, іншы раз і вылазіць з мора не было жадання, настолькі ў моры камфортна. Бо сярэдняя тэмпература ў курортны сезон +35 градусаў, а пляжы (вялікі мінус) не абсталяваныя. Яны дзікія,
без якіх-небудзь умоў. Тут няма ні шэзлонгаў, адсутнічае пракат лежакоў, парасонаў ад сонца, усё неабходна мець сваё. Затое пляжы падлозе пустэльныя, нават у разгар сезону досыць малалікія.
Калі стоміцеся ад пякучага сонца, раю наведаць цэнтр пасёлка. Дзіўна, што цэнтр Гечрипш - гэта не шумнае месца, тут цішыня і спакой а ўсё вакол патанае ў зеляніне. Пасёлак Гечрипш - як аазіс цнатлівай прыроды сярод ворыва сельскагаспадарчы угоддзяў. Галоўнай славутасцю і месцам адпачынку ў пасёлку ёсць невялікі парк, дзе высаджаны 68 стройных кіпарысаў з манументам генералу-палкоўніку Леселидзе ў цэнтры. Гэтай мемарыяльнай кампазіцыяй мясцовыя жыхары ўшанавалі памяць сваіх землякоў, якія склалі галовы ў Вялікай Айчыннай вайне.
З вячэрніх забаў магу параіць выдатнае кафэ «Бочка». Шыкоўнае ўстанова з нармальным сэрвісам і найсмачнымі нацыянальнымі стравамі. Плюс да ўсяго жывая музыка а бліжэй да вечара невялікая дыскатэка на адкрытай танцпляцоўцы.
Каму падасца гэтага мала, у 15 кіламетрах знаходзіцца Гагра, там забаў нашмат больш, але і па кошце яны даражэй.
Раю, у абавязковым парадку з'ездзіць на галоўную славутасць Рэспублікі Абхазія - возера Рыца.
Такі красотищи Вы не ўбачыце больш нідзе. Апісаць усё хараство убачанага немагчыма. Гэта трэба бачыць. Сюды наладжаны аўтобусныя маршруты, ездзяць прыватнікі, якія лепш за ўсялякія гідаў раскажуць гісторыю сваёй Радзімы.