Гагры - як шмат гэта значыць для людзей старэйшага пакалення, якія жылі некалі ў вялікай краіне, пад назвай СССР. Адпачынак у Гаграх лічыўся чым тое з шэрагу прэч які выходзіць, толькі эліта таго грамадства магла сабе дазволіць гэты курорт. Адпачынкам у Гаграх хваліліся, нават фраза з фільма "Іван Васільевіч мяняе прафесію» гераіні: - «Ты сабе не ўяўляеш, я зараз лячу ў Гагры" не пафас, а рэаліі таго забытага, месцамі прыгожага часу.
Сёння Гагры, ужо не той, далёкі фешэнэбельны партыйна - элітны курорт, вайна пакінула свой глыбокі адбітак як на людзях так і на ўсёй інфраструктуры надзвычайнага горада. Нават у цэнтральнай частцы, сярод усяго прыроднага хараства бачныя агмені нядаўніх ваенных дзеянняў. Напаўразбураныя, кінутыя хаты, закінутыя, замарожаныя будаўніцтва,
але зноў жа - не ўсё так дрэнна. Горад паволі ажывае і адбудоўваецца, рэстаўруецца (часам, шкада - толькі звонку). Чаго не адняць так гэта шыкоўныя дарогі, краінам СНД аб такіх толькі марыць. На ўездзе ў горад (дзіўна, як для курортнага горада) размясціўся мясцовы асфальтавы завод, на тэрыторыі якога маса дарожнай тэхнікі. Напэўна дзякуючы гэтаму ў горадзе такія шыкоўныя дарогі.
Дабрацца да горада Гагры можна без адмысловай працы, асабліва калі прытрымлівацца на сваім аўтатранспарце. Горад па сутнасці ў іншай краіне, але практычна на адчуваецца такое ўяўнае замежжы. Размешчаны Гагры ў 25 км. ад Расійска - Абхазскай мяжы, калі ехаць з боку Сочы. Горная мясцовасць курорта, спрыяльна адбіваецца на кліматычных умовах, самі горы выступаюць чымсьці накшталт фільтра, затрымліваючы навальнічныя, дажджавыя хмары. Дарогі ў Абхазіі проста цудоўныя а мясцовыя ліхачы па поўнай атрымліваючы асалоду ад камфортам трас, «ганяюць» па іх як вар'яты. Аўтамабільнае перавагу ў гэтага народу засталося ў 90 гадах, тую аддаюць перавагу БМВ і Мэрсэдэсы, прычым старых мадэляў, але паўтаруся носяцца не зважаючы ні на якія правілы дарожнага руху. Як «пажартаваў» адзін таксіст, везучы нас вуліцамі выдатнай старой Гагры, які сказаў, што «святлафор у Гаграх адзін- і мы яго паважаем, у астатнім ездзім як нам трэба». Так што будзьце асцярожныя пераходзячы дарогу, правілы тут не выконваюць зусім.
Горад Гагры тэрытарыяльна дзеліцца Новую і Старую Гагры. Але згубіцца ў горадзе немагчыма, дастаткова запомніць некалькі нескладаных назваў вуліц і Вы без адмысловай працы трапіце да месца прызначэння. Як ні дзіўна, тут усе дарогі вядуць да мора.
Праблем з жыллём у горадзе не існуе. Гэта курорт. Тут усё жывуць за кошт турыстаў і адпачывальнікаў у курортны сезон. Практычна кожны дом гатовы прыняць на пастой, здаецца усё што можа здавацца, ад камфартабельных пакояў да падсобных памяшканняў. Але не варта забываць, што Гагры ўсё-ткі горны курорт і большасць прапанаванага жылля прыватнага сектара знаходзіцца ў гарах, да якой прыйдзецца «тупаць» ад марскога ўзбярэжжа. Чым вышэй у гарах, вядома тым танней - гэта закон курорта. А таму, калі Вас не страшаць штодзённыя ўздымы і спускі ў вельмі гарачае надвор'е (у сезон тэмпература паветра на адкрытым сонцы дасягае + 35-40 градусаў), то такое жыллё каштуе «існыя капейкі» па расійскіх мерках. Дарэчы і ад трас далёка і да ўсяго паветра горны і практычна крышталёва чысты. Коштавая палітыка курорта менавіта жылога фонду вагаецца ад 250 руб. да 500 руб. у суткі з чалавека. За такія грошы смела можна патрабаваць камфортнае пражыванне з асноўнымі відамі сэрвісу, іншы раз нават ёсць у здымаецца памяшканні кандыцыянер. Акрамя прыватнага сектара, у Гаграх выдатна адрэстаўраваны пансіянат «Каўказ» і «Масква».
Але ў гэтых пансіянатах сэрвіс застаўся на ўзроўні саюзных часоў, практычна ў нумарах нічога не памянялася, ёсць некаторыя змены, але не істотныя, бюджэтным адпачывальніку яны не бачныя. У асноўным гэта касаемо люксовых нумароў і VIP адпачываючых.
Харчаванне ў Гаграх, пытанне настолькі проста вырашаем, наколькі Вы сабе самі таго пажадаеце. Што характэрна, маса дробных устаноў з нацыянальнай кухняй, рэстараны, усё залежыць, наколькі Вы гатовыя «раскашэліцца». Па асабістаму досведу, хачу параіць, калі Вы спыніліся ў прыватным сектары - дамовіцеся з гаспадарамі. Яны прыгатуюць для Вас, можа не столькі разнастайную ежу як у рэстаранах, але пры гэтым ніколькі не горш па якасці і вкусноты. У некаторых здаюцца жылых плошчах прадастаўляецца магчымасць рыхтаваць самастойна. Тут ужо каму як. Цэны на прадукты даражэй чым у Расіі самі па сабе (таму, што адтуль і завозяцца, плюс да ўсяго нацэнка), а ў курортны сезон некаторыя групы тавараў адчувальна «падскокваюць» ў кошце (мясныя і малочныя прадукты). Адно хачу сказаць, харчавацца можна ўсюды, у кафэ, барах, чабурэчная не баючыся атручванняў. Мясцовыя жыхары ў іншым знойдуць спосаб як выцягнуць з адпачывальніка лішнюю грошыкі, ня эканомячы на ежы. Тут такое не прынята. Гэты горды, горны народ, з яго векавымі традыцыямі гасціннасці ніколі не падмане і ня пачастуе нясвежымі і пратухлай прадуктамі. Калі харчавацца бюджэтна, у горадзе маса грамадскіх сталовых, за 350 рублёў накушаться тут можна «да паліцы», прычым ўсёй сям'ёй.
Усё роўна багата тоўсты ежы Вы пры «такі густы спякоце» шмат не з'ясце.
Ўзбярэжжа курорта вельмі працяглы, можна спыніцца ў любым месцы і выкупацца. Пляжы галечные, годным чынам ўкамплектаваны.
Няма такога дзікага, дакучлівага сэрвісу як на Крымскім паўвостраве. Тут хто хоча, той бярэ ляжак і парасон, астатнія проста расьсьцілаюць абрусы, массажируя аб прыбярэжную гальку свае «спрацаваныя» спіны. Мора проста цудоўна. Цудоўнай чысціні марская вада на гарачым сонца выграваецца неймаверна хутка. Хочацца купацца ці проста сядзець у моры невылазна.
Ёсць вядома і мінусы, але хто быў на Крымскім паўвостраве на смецце ўздоўж цэнтральнага парку і паперкі ўздоўж набярэжнай увагі моцна не звяртае. Так, бруднавата, асабліва ў цэнтральным парку Старой Гагры. Напалову - гэта віна саміх адпачываючых. А неахайныя газоны, зарослыя прысады парку - цалкам віна камунальных службаў. Кантраст велізарны. На фоне цудоўнай прыроды, цудоўных экзатычных раслін - кучы бруду і смецця.
Але не зважаючы на ўсё гэта «бязладдзе» - адпачынак у Гаграх ўсё ж выдатны.