Пасёлак Конаклы размешчаны тэрытарыяльна бліжэй да Аланіі. Таму паехаць у Аланію варта. Можна самастойна, а таксама з турыстычнай групай. Купляць туры з Конаклы можна як у гатэльных гідаў, так і ў невялікіх турыстычных агенцтвах пасёлка. Іх шмат. Калі вы баіцеся быць падманутымі, то тады купляйце ў гідаў, кошт будзе некалькі даражэй. Альбо папытаць іншых турыстаў, якія карысталіся паслугамі такіх фірмаў, дзе іх можна набыць. Я таксама некаторыя туры купляла ў падобных канторах, усё без падману. Кошт на 10-15 долараў ніжэй, аўтобусы таксама камфартабельныя, гіды вельмі валодаюць інфармацыяй, апавяданне іх пісьменнае, цікавае. На адной з цэнтральных гандлёвых вуліц ёсць такое агенцтва, на жаль, не ўзгадаю назвы, ды і ці было яно. Варта тэндэр з рэкламай экскурсійных тураў. Міма, ня пройдзеце.
Што тычыцца паездкі ў Аланію, то яна мяркуе агляд старажытнай крэпасці, так званага замка Клеапатры, затым сімвала горада - чырвонай вежы, паездку ў рыбны рэстаран на рацэ Дымчай, а затым марскі круіз уздоўж узбярэжжа Аланіі з выхадам у адкрытае мора. На такую экскурсію я ўжо ездзіла, адпачываючы недалёка ад Конаклы, у пасёлку Авсаллар. Таму ў чарговы прыезд у Турцыю спакусілася на больш далёкае падарожжа ў Демре-Свету-Кекова. Пасля некалькіх дзён мярзотнікі, прадузляжанні на пляжы, захацелася змяніць абстаноўку, ды і экскурсіі з гістарычнай "ноткай" мяне заўсёды прыцягваюць.
Працягласць паездкі склала каля 7-8 гадзін на мікрааўтобусе. Кошт тура ад тураператара Pegas 80 даляраў, у прыватнай турфірме - 60.
Падчас шляху можна любавацца прыгажосцямі прыроды, краявідамі з відамі на моры. Затым дарога ў горы, праезд па серпантын. Таксама адкрываецца цудоўны від на мора. Праўда, было ехаць па звілістай дарозе трохі страшнавата. Я сядзела адразу ж за кіроўцам аўтобуса і мне было відаць ягоных манеўры, тычылася часам, што кола вось-вось "сыдзе" з дарожнага палатна. Але ўсё добра.
Першы пункт, у які мы прыехалі, стаў горад Демре. Ён размешчаны побач з тым, што засталося ад старажытнага горада Міра, раён Лікіі. Свету вядомая тым, што тут знаходзіцца вельмі старажытны хрысціянскі храм, настаяцелем у якім быў Мікалай Угоднік. Царквы Св.Николая мне даводзілася бачыць не толькі ў Расіі, але і Грэцыі, Грузіі, Іспаніі. Праваслаўныя людзі вельмі шануюць гэтага святога, ды і мусульмане таксама ставяцца да яго з шанаваннем. Шмат каму Мікалай Угоднік вядомы як Санта Клаўс (Дет Мароз), у туркаў гэта Ноэль Баба, што ў перакладзе азначае бацька Нараджэння.
Сама царква знаходзіцца часткова пад зямлёй.
Яна захавалася ў першапачатковым выглядзе. На сценах і скляпеннях можна яшчэ разгледзець фрагменты фрэсак.
Тут жа знаходзіцца і саркафаг Св.Николая. Можна да яго дакрануцца.
Доўгі час царква знаходзілася ў забыцці, а ў 19 стагоддзі на ахвяраванні рускіх дваран была адрэстаўраваная.
Недалёка ад царквы знаходзіцца характэрны помнік. Тут Святы Мікалай у асяроддзі дзяцей. Усім вядома, што ён з'яўляецца апекуном дзяцей.
Тут жа непадалёк ад храма можна набыць сувеніры, але кошты на іх вельмі нятанныя.
Наступны прыпынак гэта сам горад Свету. Сярод знакавых славутасцяў амфітэатр, дакладней тое, што ад яго засталося і скальныя пахавання.
Лікійскія грабніцы нездарма высякалі ў скалах. У старажытнага народа было павер'е, што чым вышэй, тым большая верагоднасць патрапіць у рай на неба. Таму пры пахаванні багатыя людзі выкуплялі грабніцы, размешчаныя высока, а на ніжэйшых "паверхах" хавалі ўсіх астатніх.
Відовішча ўражлівае. Сам жа амфітэатр славіўся выдатнай акустыкай, тут праходзілі тэатральныя дзеянні.
Пасля наведвання гэтых двух месцаў быў абед. Абед ўваходзіць у кошт тура, а вось напоі няма. Таму вазьміце ваду з сабой, каб не пераплачваць за яе суму, якой яна не варта.
Апошняя частка экскурсійнага тура праходзіць на караблі. Нам паабяцалі празрыстае дно, але яго не было. Таму ўсе прыгажосці і парэшткі старажытнага антычнага горада Долихисте, што на выспе Кекова, мы глядзелі з палубы карабля. Горад быў вельмі развітым з багатай інфраструктурай, але з прычыны землятрясения ў 2 стагоддзі да нашай эры востраў часткова сышоў пад ваду, таму рэшткі яго можна бачыць пад вадой. Вада тут изумродного колеру, празрыстая. Бачныя фрагменты усходаў, аркі будынкаў.
Гід паказаў нам будынкі - былыя лазні. Прыйшлося паверыць на слова. У асобных месцах з вады выступаюць саркафагі, якія нагадваюць перавернутую лодку. Таксама яны назіраюцца і на ўзнёслай частцы выспы. Гэта з ліку тых, што пад ваду не сышлі.
Са слоў гіда тут вельмі цікава займацца дайвінгам. Зразумела, можна на свае вочы ўбачыць і нават дакрануцца да гісторыі выспы і старажытнага горада.
Карабель зрабіў прыпынак, і ўсе жадаючыя змаглі выкупацца ў чыстай вадзе. Таму раю ў дадзенае падарожжа ўзяць купальны касцюм.
Паездка апынулася вельмі насычанай, цікавай, дапытлівай. Мы праехаліся па старажытных месцаў Турцыі, змаглі ўбачыць і больш даведацца пра антычным перыядзе. Стомленасць, вядома, была, але прыемная. Паездка заняла ўвесь дзень і ў гатэлі мы былі ўжо на вячэру, дакладней яго заканчэння.
Акрамя гэтай экскурсіі з Конаклы можна паехаць у Анталію, Паммукале, аквапарк, на сафары. Набор экскурсійных тураў у прынцыпе падобны з тымі, што прапануюць і ў іншых раёнах і курортных мястэчках па ўсім Анталійскага ўзбярэжжа.
Для дзяцей, зразумела, будзе цікава паехаць у аквапарк, ды і многія дарослыя не выпусцяць такой магчымасці пакатацца на водных атракцыёнах. Кошт 25 даляраў. У аквапарку вы праведзяце дзень цалкам. Абед і напоі ўключаны ў кошт, але ўсё ж, перш чым купіць тура яшчэ раз удакладніце пра напоі.
Адпачываць ўсюды добра, а добра адпачываць яшчэ лепш. Гэта выпраўлены фразеалагізм, вядомы па фільме "Каўказская палонніца". Шмат у чым менавіта мы ствараем сабе адпачынак і менавіта нам вырашаць якім ён павінен быць - актыўным ці пасіўным.
Акрамя запланаваных гідамі экскурсійных тураў, мы можаце самастойна з'ездзіць у буйныя гарады - Анталію, Аланію. З Конаклы ходзіць маршрутка, альбо таксі. Апошняе даражэй. Ездзіць можна вечарам, бо вечарам і ноччу ў Турцыі жыццё набірае новыя абароты.