Ці варта ехаць на саму? Вядома, несумненна, абавязкова, першым жа рэйсам! Спытаеце, чаму столькі эмоцый у адказ на такое простае пытанне? Таму што я ўсяго месяц таму вярнулася з гэтага выдатнага выспы і яшчэ да гэтага часу не магу супакоіцца ад якія захапілі мяне эмоцый і ўражанняў.
Гэты адпачынак пакінуў толькі станоўчыя эмоцыі, мора пазітыва і велізарнае жаданне вярнуцца на востраў Саму зноў.
Мяркуйце самі: цудоўная прырода; найчыстыя пляжы, якія прыбіраюць кожнае раніцы; ласкавае цёплае мора без адзінай маршчынкі хваль; вельмі ўсмешлівыя і прыязныя тайцы. На востраве без перабольшання вельмі-вельмі смачна кормяць. У параўнанні з тым жа Пхукет еўрапейская ежа тут нашмат лепш. Калі просіш ня вострае, то і страва прыносяць не вострае па еўрапейскіх стандартах, а не па мерках саміх тайцаў (як было з намі на Пхукет).
Перасоўвацца па выспе адно задавальненне. Усе дарогі альбо асфальтаваныя, альбо бетонныя з вельмі добрым якасцю палатна. На выспе можна арандаваць аўто ці мотабайк і спакойна падарожнічаць з аднаго канца ў іншы зусім незалежна ад капрызаў экскурсійных тураператараў. Мы арандавалі мотабайк і з задавальненнем аб'ездзілі ўсе куткі выспы, прычым дарога ў цэнтры выспы таксама выдатная, так што яе цалкам пад сілу пераадолець нават на байку. Сам востраў не вялікі, і калі планаваць паездку да любой славутасці з раніцы, то можна спакойна і не спяшаючыся пракаціцца туды і назад, пры гэтым яшчэ паспець выкупацца на любым упадабаным пляжы і паесці ў першым выпадковым рэстаранчыку.
Дарэчы, першае, што кінулася ў вочы на востраве, гэта адсутнасць тук-тукаў. Таму тут не атрымаецца проста выйсці на дарогу і махнуць рукой у пошуках рамізніка. Прыйдзецца браць звычайнага таксіста, што варта натуральна даражэй. А вось арандаваны мотабайк заўсёды стаіць пад рукой, там, дзе пакінуў. Варта не дорага, і, што характэрна, яго заўсёды выявіш на тым месцы, дзе пакінуў. Крадзеж на востраве адсутнічае як такое. Сярод мясцовага насельніцтва гэта лічыцца вялікім грахом.
Яшчэ адным плюсам адпачынку на востраве лічу магчымасць адправіцца на экскурсіі за межы выспы. Знакаміты прыродны запаведнік Marine Park знаходзіцца ўсяго ў гадзіне язды на хуткасны лодцы. А калі далёкія паездкі па нейкіх прычынах не падыходзяць, то можна атрымаць асалоду ад актыўным адпачынкам у глыбіні самай выспы. Тут і катанне на сланах, і захапляльнае сафары на джыпах па джунглях. Сем'ям з дзецьмі спадабаецца адпачынак у заапарку і акварыуме выспы, а тым, хто больш смела, застанецца на памяць з фота жывым тыграм ў абдымку або кранальнае кармленне з бутэлечкі маленькага тыграня.
А тым, хто любіць далучыцца да рэлігійнага жыцця краіны, дакладна спадабаецца храм Ват Плайя брэхам. Ён настолькі яркі і маляўнічы, што фатаграфіі нават у пахмурнае надвор'е не губляюць сваёй яркасці.
Дарэчы, сюды можна прыехаць і з дзецьмі. У велізарным сажалцы каля храма плаваюць велізарныя самы, якіх можна пакарміць, набытым тут жа кормам. Дзеці будуць у захапленні.
На саму вельмі развіты гасцінічны бізнес, таму праблем з выбарам месца пражывання дакладна не будзе. Прычым нам больш давялося па душы пражыванне ў гатэлі на схіле ўзгорка. Такі гатэль стаіць у два разы танней, чым на пляжы, але затое віды, якія адкрываюцца з балкона нумары на заліў не пакінуць абыякавым нікога. Калі ёсць сродак перамяшчэння, то праблем наогул ніякіх. Прачнуўся раніцай, палюбаваўся з вышыні птушынага палёту на ўсе хараство выспы і паехаў купацца на любы пляж па выбары. Адзіны мінус такіх гатэляў у тым, што схілы выспы вельмі стромкія і дарогі да іх не з лёгкіх. Пешшу хадзіць туды-сюды проста нерэальна, а на мотабайк страшнавата па такіх серпантын. Але мы даволі хутка прывыклі і ўжо не адчувалі асаблівага дыскамфорту ад дарогі.
У плане бяспекі стаўлю востраву цвёрдую пяцёрку. Тут усё вельмі ціха, спакойна і цалкам прыстойна. У адрозненне ад Бангкока або Патая, дзе вас будуць увесь час хапаць за рукі і цягнуць у першы які трапіў гоу-гоу бар, тут нічога гэтага няма. Нават на Пхукет стаўленне да якія гулялі па вечарах турыстам адрозніваецца ў горшы бок. На саму да нас ні разу не падыходзілі і не клікалі на якое-небудзь шоў. Так, трансвестыты на вуліцах там стаяць і рэкламуюць свае шоў-бары, але яны нікога не зазываюць і дакучліва за турыстамі не бегаюць. Так што мы спакойна шпацыравалі ўвечары па гандлёвых вуліцах з маленькім дзіцем і ніякага дыскамфорту не адчулі.
Наогул адпачынак з дзіцем на саму апынуўся вельмі нават камфортным. Тайцы вельмі любяць дзяцей і, калі прыходзіш на пляж або ў кафэ, то і лепшы столік падбяруць, і садавіны падораць. Нам у адным рэстаране як пастаянным кліентам нават цацку дзіцяці падаравалі. Дробязі, вядома, але вельмі прыемна і пазітыўна. Так што тым, хто баіцца адпраўляцца на востраў з дзіцем, магу рэкамендаваць смела ехаць. Усё будзе чыста, акуратна, прыязна і нават з любоўю. Усё ж такі тайцы вельмі адкрыты і лагодны народ.
Маё меркаванне, што на востраў Саму абавязкова трэба прыехаць хоць бы раз. Напэўна з'явіцца жаданне вярнуцца сюды зноў. Усе нашы знаёмыя, хто таксама ездзіў на гэты выдатны востраў, не засталіся абыякавымі і хочуць вярнуцца. Востравам з рэкламы «Баунті» яго не назавеш, а вось кутком трапічнага раю на зямлі папросту!