Аюттхая (Або Аютайя) - гістарычны горад у даліне ракі Чао Прайя.
Гарадок гэты -вельмі стары, быў аснова ў сярэдзіне 14-га стагоддзя. Ён, яго сям'я і світа паехалі ў гэтае месца, каб выратавацца ад ўспышкі воспы ў Лопбури, дзе ён да гэтага жыў і правілаў. Месца яму гэтак спадабалася, што ён нават абвясціў яго сталіцай. Так Аюттхая стала другой сталіцай вялікага сіямскага дзяржавы. З той пары ў горадзе засталіся рэшткі збудаванняў той поры- пранги (вежы) і манастыры. Навукоўцы даказваюць, што да пачатку 17-га стагоддзя Аюттхая быў вельмі многонаселенных городом- тут ужо жылі гэтак 300 тысяч чалавек.
Стагодзьдзе праз народу тут стала ўжо больш за мільён. Так што, для таго часу, гэта быў адзін з самых буйных гарадоў свету. На жаль, ў 1767 годзе Аюттхаю разбурылі бірманскі войскі, а сіямскія дзяржава развалілася.
Так ці інакш, сёння Аюттхая, які яшчэ называюць "Усходняй Венецыяй", знаходзіцца пад аховай ЮНЕСКА. Аюттхая - гэта не курортны горад. Ён знаходзіцца не на ўзбярэжжа. Затое ад Бангкока усяго каля 80 км, так што, калі вы плануеце наведаць слаўную сталіцу Тайланда, заязджаць і ў Аюттхаю.
Калі паедзеце туды, то наведайце Ват Пхра Сі Санпхет (Wat Phra Si Sanphet).
Гэта будыйскі храмавы комплекс (ці «ват»). Яго пабудавалі ў сярэдзіне 15-га стагоддзя. Пасля таго бірманскага нашэсця, храм быў моцна разбураны, і сёння мы можам бачыць толькі яго руіны, хоць яго трохі рэстаўруюць з 20-х гадоў мінулага стагоддзя.
З сярэдзіны 14 па сярэдзіну 15-га стагоддзя на месцы, дзе цяпер стаіць храм, знаходзіўся царскі палац. Аднак цар загадаў знесці палац і пабудаваць тут ват па ўзоры храма Махатхат ў Сукхотаи. Пасля смерці кіраўніка, яго сын пабудаваў на гэтым месцы 2 чеди (ступы), куды змясцілі прах цара і яго брата. Нейкі час праз у трэцюю чеди змясцілі прах сына кіраўніка.
Гэтыя тры ступы, якія стаяць у лінію, сёння адна з найбольш вядомых славутасцяў горада. Чеди гэтыя зроблены ў лепшых традыцыях цэйлонскіх архітэктуры, і падобныя на вялізныя званы. Па баках гэтых ступ пабудаваныя маленькія капэлы, да якіх можна падабрацца на лесвіцы. Гэтак жа ў кожнай з гэтых трох чеди ёсць мондоп (памяшканне, дзе захоўваюцца святыя Будысцкія пісанні), і ў іх, накшталт як, ёсць адбітак нагі Буды.
Храм жа назвалі ў гонар Буды, дакладней, яго вялікі статуі, якую ўсталявалі ў пачатку 16 стагоддзя. Калі вы думаеце, што вялікая статуя- гэта, скажы, з чалавечы рост, то вы памыляецеся. Тая фігура была аж 16 метраў у вышыню. І, больш за тое (усе сядзяць, не падаюць!), Пакрыта 150 кілаграмамі чыстага золата (у нас бы такая прыгажосць б не затрымалася:). Увогуле, калі праклятыя бірманскі воіны атакавалі гарадок, статую гэтая разбілі і расцягнулі часткова. Кароль загадаў захаваць і перавезці пакінутыя часткі статуі ў Бангкок, дзе іх змясцілі ў спецыяльную вялікую чеди ў Ват-Пхо. Дарэчы, да таго моманту на тэрыторыі былі і іншыя чеди, паменш, чым тыя тры царскія. У гэтых малянятах-чеди захоўвалі прах іншых далёкіх сваякоў цара. Не гледзячы на тое, што гэта храмавы комплекс, манахі там ніколі не жылі. А жылі і праводзілі цырымоніі толькі царскія царэвічы.
Адрас: Pratu Chai, Phra Nakhon Si Ayutthaya
Палац Банг По-Ян (Bang Pa-In Palace) - яшчэ адна вялікая славутасць мястэчка.
Гэта гадовая рэзідэнцыя тайскіх каралёў. Палац размешчаны на беразе ракі Чао Прайя ў раёне ў Банг По-Ян, правінцыі Аюттхая. Першапачаткова комплекс быў адбудаваны ў 1632 годзе, праўда, ім ніхто не карыстаўся да канца 18-пачатку 19 стагоддзя. Кароль Монгкут пачаў аднаўляць збудаванне дзесьці ў сярэдзіне 19-га стагоддзя. Можна адзначыць, што большасць збудаванняў комплексу былі пабудаваныя паміж 1872 і 1889 гадамі, праўда, ужо ў часы праўлення караля Чулалонгкорн (Рамы V).
Ён, дарэчы, лічыцца найвялікшым кіраўніком за ўсю гісторыю дзяржавы, яго літаральна прыраўноўваюць да Буды і абагаўляюць. Акрамя таго, што ён быў першакласны палітык, ён праславіўся ў галінах навукі і культуры. Вакол палаца разбілі раскошныя сады, усё падчысцілі і азелянілі. У комплекс уваходзіць Wehart Chamrunt (Нябесны святло) - каралеўскі палац і тронную залу ў кітайскім стылі;
Warophat Phiman (Зіхатлівая нябесная мясціна), каралеўская рэзідэнцыя; Хо Withun Thasana (Вока мудрацоў), назіральная вежа з гаўбцамі, з якіх можна палюбавацца раскошнымі відамі на сады побач з палацам;
Aisawan Thiphya-Арт (Боскі Храм Свабоды), павільён у сярэдзіне сажалкі ў традыцыйным Тайландзкія стылі.
Палацавы комплекс адкрыты для наведванняў (праўда, магчыма, не ўсе часткі, але вежа і палац - дакладна). Каралеўская ж сям'я (кароль Тайланда - Пхумипон Адульядэт) выкарыстоўвае палац толькі ў рэдкіх выпадках для правядзення банкетаў і ўрачыстых мерапрыемстваў.
Варта адзначыць, што збудаванне трохі адрозніваецца ад іншых тайскіх палацаў. А ўсё таму, што намесьнік Рама загадаў зрабіць палац такім, каб еўрапейскія таварышы адчувалі сябе тут як дома. На тэрыторыі комплексу яшчэ пабудавалі каталіцкі храм, каб госці караля таксама маглі памаліцца, але з часам храм стаў будыйскім, хоць знешні і ўнутраны аблічча мала змяніўся. Хіба што Хрыста памянялі да Буды.
Адрас: Ban Len, Bang Pa-in, Phra Nakhon Si Ayutthaya
наведайце і Ват Махатхат (Wat Mahathat) на рагу алеі Chikun і вуліцы Naresuan. Яго пабудавалі ў 1374 г.
Галоўную частку, велізарную ступу ў 46 метраў у вышыню, разбурылі бірманцы. Падчас археалагічных даследаванняў на гэтай зямлі было знойдзена вельмі шмат золата.
А наогул, у Аюттхаю можна з Бангкока даехаць з аўтавакзала Мо-Чхит (Паўночны аўтавакзал). Вакзал гэты знаходзіцца ў 15 хвілінах хады ад метро Mochit (BTS) і Chatuchak Park (MRT), якія знаходзяцца побач адзін з адным. Ад метро можна сесьть на аўтобус нумар 3 ці 138 - яны давязуць вас да вакзала.
Хутчэй за ўсё, квіток да гістарычнага гарадка можна будзе купіць прама ў аўтобусе, так што, не губляйце часу. Да Аюттхаи аўтобусы, як правіла, каштуюць каля выхаду 131. Квіток каштуе недзе 50 бат (1,5 долара), а ехаць прыйдзецца паўтары гадзіны. Не прапусціце аўтобусы назад - апошні адыходзіць прыкладна ў 6.30 вечара і адыходзіць з таго ж месца, дзе ён вас высадзіў.