Музей-запаведнік пад назвай «Парк Монрепо» знаходзіцца на адлегласці ў сто сорак кіламетраў ад Санкт-Пецярбурга каля Выбарга. У перакладзе з французскай мовы «Монрепо» азначае «месца майго адпачынку» - менавіта такое імя даў герцаг Вюртэмбергскага сваёй загараднай рэзідэнцыі, якой ён карыстаўся ў плыні некалькіх гадоў. Наступныя яго гаспадары - бароны Нікалаі перабудавалі тыя жылыя памяшканні, якія там ужо былі, ўзвялі новыя скульптурныя кампазіцыі і пашырылі парк да яго цяперашніх памераў.
Пасля Другой Сусветнай вайны на тэрыторыі парку размяшчаўся дом адпачынку ваеннаслужачых, потым пасля памяшканне было аддадзена пад дзіцячы сад. Ну а сам парк выкарыстоўваўся як месца культуры і адпачынку гараджан, што вядома ж не магло не адбіцца жаласна на яго стане. І толькі нашмат пазней дзякуючы падтрымцы вядомых грамадскіх дзеячаў атрымалася дамагчыся для парку Монрепо статусу музея-запаведніка.
У склад парка Монрепо ўваходзяць - сядзібны комплекс, архітэктурныя помнікі, скальны парк, шырокі лес і яшчэ размешчаныя непадалёк выспы. На жаль, не ўсе тыя аб'екты што былі ўвасоблены ў жыццё стараннямі Нікалаі здолелі дайсці да нашых дзён. Аднак усё ж старанныя архітэктары-рэстаўратары здолелі аднавіць некаторыя славутасці.
Жылы дом у парку быў пабудаваны яшчэ ў другой палове васемнаццатага стагоддзя. Аднак, барон Людвіг Генрых Нікалаі сур'ёзна перабудаваў яго пасля на свой густ. Потым сярод цікавых славутасцяў парку варта адзначыць капэлу выбудаваную ў неагатычным стылі. Яна знаходзіцца на востраве Людвигштайн. Трэба заўважыць, што гэта месца фактычна з'яўляецца некропалем сямейства Нікалаі. Але староннія трапіць сюды ніяк не могуць, таму што пераправіцца на востраў можна толькі на пароме. І наогул пасля вайны могілках было практычна цалкам разбурана і на сённяшні дзень востраў наогул зачынены для наведвальнікаў.
Кожны аб'ект, размешчаны ў парку, мае сваё прызначэнне і свой сэнс. Хоць магчыма, што першапачатковая задумка іх аўтара і згубілася ў плыні часу. Яскравым прыкладам служыць вялікі валун, не заўважыць які і прайсці міма даволі складана. Калісьці даўно на яго вяршыні знаходзілася краявідная пляцоўка, там былі зэдалькі пасеўшы на якія пад абаронай кітайскага парасоніка, можна было спакойна любавацца навакольнымі відамі. Парасон натуральна да нашых дзён не захаваўся, а вось валун і сёння з'яўляецца выдатным арыенцірам для тых, хто збіраецца наведаць гэты парк.
Таксама выдатным месцам у парку з'яўляецца «Грот жаданняў», з якім зразумела звязаная традыцыя загадваць жаданні. Знаўцы сцвярджаюць, што яны потым абавязкова спраўджваюцца. Да таго ж, калі вы ўжо дабярэцеся да грота, то вы абавязкова ўбачыце адно з самых маляўнічых месцаў у парку - скалы. У прынцыпе па алеях парка шпацыраваць і атрымліваць асалоду ад пейзажамі можна абсалютна ў любы час года.