У Вікіпедыі гаворыцца пра тое, што не варта чакаць ад выдатнага польскага горада Гданьска сярэднявечнай даўніны, паколькі ён вельмі моцна пацярпеў падчас Другой Сусветнай вайны. Вось толькі з гэтым цяжка пагадзіцца, паколькі хоць многія будынкі тут і з'яўляюцца новаробамі, і ўсё, што тут можна ўбачыць, ва ўсякім выпадку многае з таго было створана літаральна з нуля пасьля 1945 году, але ўсё ж гэта была адноўленая страчаная архітэктура і яна беражліва захоўвалася ў сваім першапачатковым выглядзе. Так што можна сказаць, што з усіх балтыйскіх гарадоў Гданьск з'яўляецца, бадай, самым яркім і запамінальным.
Можна пачаць агляд горада, да прыкладу, з малога млына, таму што там ёсць рэдкая для гэтага горада магчымасць прыпаркаваць свой аўтамабіль. Насупраць малога млын знаходзіцца Вялікі і ён па сутнасці забірае на сябе ўсю ўвагу, а вось малодшага брата часцяком не заўважаюць. Увогуле-то, гэта былое збожжасховішча, у якога можна ўбачыць практычна толькі фасад, па якім ствараецца ўражанне, што ён з'яўляецца кампактным і далікатным. Але, калі зайсці да яго з боку касцёла Святой Кацярыны і паглядзець на яго збоку, то па сутнасці ён будзе не такі ўжо і маленькім. У прынцыпе, ніколі па сутнасці ён млыном не быў, і чаму ён носіць такое дзіўнае назву застаецца загадкай. Будынак вельмі старое і афіцыйна яно было пабудавана ў чатырнаццатым стагоддзі. Гэта фактычна астравок цішыні і спакою ў такім шумным і шматлюдным горадзе як Гданьск.
Далей, насупраць яго знаходзіцца вялікі Млын з 18 вадзянымі коламі і шасцю паверхамі сховішчы, яго прататып быў пабудаваны ў 1350 годзе, ну а копія была адноўлена ўжо пасляваенны час. Першапачаткова гэтую Млын будавалі крыжакі, зрэшты, як і практычна кожную другую славутасць горада Гданьска. Яшчэ ў перыяд бясконцых разборак паміж Польшчай і Прусіяй вялікі Млын неаднаразова спальвалі, а затым зноў уздымалі з руін. Так што можна сказаць, што свой знешнi выгляд гэтая Млын мяняла прыкладна адзін раз у стагоддзе. Будынак мае вельмі вялікія памеры і архітэктурны стыль. Непадалёк знаходзіцца скверык, дзе гараджане збіраюцца для адпачынку. У наш час Вялікі Млын у асноўным выкарыстоўваецца ў якасці гандлёвага цэнтра, і ўнутраныя яго памяшкання спецыяльна былі перабудаваны пад гандлёвыя павільёны.
Касцёл Святой Кацярыны пазначаецца на карце як Музей гадзін і як назіральная пляцоўка. Быў пабудаваны ў гонар Кацярыны Александрыйскай, але ў 1944 году вежа гэтага касцёла была практычна цалкам знішчаная, ну а ўнутранае ўбранне практычна разрабавана. Засталося толькі тое, што фізічна немагчыма было пацягнуць, то ёсць надмагільная пліта польскага астранома Яна Гевелия. У Музей пры магчымасці варта зазірнуць, паколькі тут маецца незвычайна выдатная калекцыя гадзін, пачынаючы ад самых старажытных і аж да ультрасучасных.
Непадалёк ад касцёла Святой Кацярыны знаходзіцца проста дзіва-дзівосныя - Моўная школа, якая па сутнасці не ўваходзіць у рэйтынг славутасцяў, і пра яе няма ніякай дадатковай інфармацыі. Але гэта дарма, таму што будынак зусім выбітнае - вельмі пярэстае і зялёнае пляма прама ў цэнтры горада. Далей па вуліцы Панскай трэба рухацца да Вялікага Арсеналу. У турыстычны сезон, вядома ж, турыстаў тут незвычайна шмат. Далей трэба прайсці праз абарончае кольца Гданьска. Тут вы ўбачыце руіны прыгонных сцен, якія знаходзяцца ў дасканалым заняпадзе. І вось нарэшце-то вы апынецеся насупраць Вялікага Арсенала. Ён быў пабудаваны ў васемнаццатым стагоддзі ў архітэктурным стылі класічнага рэнесансу, увогуле, будынак неверагодна прыгожае. Аж да канца дзевятнаццатага стагоддзя яно займалася выкананнем сваёй прамой функцыі, гэта значыць тут захоўвалі і складавалі зброю. Зараз тут на першым паверсе размяшчаецца магазін, а на ўсіх верхніх паверхах Акадэмія Вытанчаных Мастацтваў.
Паміж Вялікім Арсеналам і Залатымі варотамі знаходзіцца, бадай, самы неардынарны помнік, прысвечаны Дружбе народаў у свеце. Называецца ён «Дрэва тысячагоддзя», а стваральнікам яго з'яўляецца каваль Леанард Анджэй Дайковски. Гэты помнік быў усталяваны на невялікай плошчы ў гонар 1000-годдзя Гданьска, прычым, што характэрна - дрэва расце практычна кожны год на адну галінку. Усе яго новыя элементы прывозяцца з розных куткоў нашай планеты і прымацоўваюцца да канструкцыі помніка. На дрэве ўжо маюцца галіны дуба, клёну, а потым матылі, русалка, паўлін, павукі і яшчаркі. Сваю лепту ў канструкцыю гэтага дрэва ўжо ўнеслі Аўстралія, Брытанія, Афрыка і, зразумела, Польшча.
Далей трэба нырнуць у Залатыя вароты для таго, каб патрапіць на самую папулярную турыстычную вуліцу Гданьска, якая носіць немудрагелістае назву - Доўгі рынак. Калі ўважліва паглядзець на дамы, якія знаходзяцца на гэтай вуліцы, то можна заўважыць, што яны як быццам бы злепленыя паміж сабой, бо там няма ніякіх прасветаў і ніякіх праходаў. Характэрна, што за гэтымі будынкамі маюцца абменнік і рэстаранчыкі, але для таго, каб туды трапіць, трэба цалкам абыйсці два шэрагу дамоў.
Дома дзіўна яркія і выдатныя, што несумненна падымае адразу ж усім турыстам настрой. А яшчэ трэба заўважыць, каб Гданьск выдатны практычна заўсёды, нават тады, калі пойдзе дождж. У канцы вуліцы можна здалёку заўважыць высачэзнай шпіль з гадзінамі наверсе - гэта гарадская Ратуша. Калі падняцца наверх, то там знаходзіцца назіральная пляцоўка і музей, за ўваход трэба заплаціць усяго толькі 12 злотых. Калі маецца час, то трэба туды абавязкова зазірнуць. Калекцыя гэтага музея была цалкам вывезена з краіны на захоўванне ў час вайны, таму ўсё, што тут прадстаўлена, з'яўляюцца сапраўдным. Але сама Ратуша, вядома ж, з'яўляецца копіяй, прычым ёй няма яшчэ і 50 гадоў.
Далей па шляху вашага даследавання вы ўбачыце Двор Артус, які ўяўляе сабой цесна прыціснутыя адзін да аднаго каменныя пабудовы - Дом Эканаміста, Новы і Стары дома лавы і таксама Двор Артус. Гэта цэнтр свецкага і купецкай жыцця горада Гданьска, які быў заснаваны ў чатырнаццатым стагоддзі. Другую Сусветную Вайну ён, зразумела, перажыў з стратамі, затым быў рэканструяваны. Тут у даўнія часы праходзілі балі, ладзілі аўкцыёны, а ў сярэдзіне васемнаццатага стагоддзя тут размяшчалася біржа. На сённяшні дзень у гэтым месцы працуе Музей з даволі каштоўнымі экспазіцыямі - старадаўняй печчу з выявамі польскіх каралёў, са старажытнымі караблямі, прадметамі побыту і творамі мастацтва.
Насупраць Двара Артус вы ўбачыце фантан Нептуна, які з'яўляецца негалосным сімвалам Гданьска. Першапачаткова на гэтым месцы знаходзіўся калодзеж, але выгляд у яго быў непрывабны, а часам нават і жахлівы. Вось ён стаяў, стаяў і моцна раздражняў гараджан і купцоў, якія прыязджаюць у госці. Аднак, у адзін выдатны момант іх цярпенню прыйшоў канец, і ў пачатку семнаццатага стагоддзя вырашылі замяніць гэтую убогую дзірку на пампезны і вельмі грацыёзна постаць бажаства, якая была адлітая ў Баварыі і ўсталяваная на плошчы ў 1633 годзе. Другую Сусветную вайну фантан перажыў, аднак не цалкам.
Царква Панны Марыі з'яўляецца самы, бадай, галоўнай славутасцю ў горадзе Гданьску. Гэта адзін з самых вялікіх сабораў Еўропе, не кажучы ўжо зусім аб Балтыйскім рэгіёне, паколькі яго даўжыня складае 105 метраў, а месціць ён адразу 25000 чалавек. Да будаўніцтва сабора прыступілі ў 1343 годзе, але будаваўся ён практычна больш за 150 гадоў. Асноўным архітэктурным стылем з'яўляецца гатычны. Гэта, бадай, адзіная славутасць, якая знаходзіцца ў Старым Гданьску, якая фактычна з'яўляецца арыгіналам. Падчас Другой сусветнай вайны тут была разгромлена дах і павалілася адна са сцен. Але вырабленая ў 1947 годзе рэканструкцыя дазволіла цалкам захаваць нацыянальны набытак былы Прусіі, але ўжо ў рамках Польскай рэспублікі.