Гатэль Aquamarina, у якім мы спыніліся ў Канкуне, апынуўся лепш, чым мы меркавалі, ды і месцазнаходжанне яго перасягнула ўсе чаканні. У нас быў замоўлены нумар double ocean view. Якое ж было наша здзіўленне, калі нам з усмешкай ўручылі ключы ад велізарнай studio палепшанай планіроўкі з прасторнай кухняй. Наша пакой размяшчалася на самым версе азначанага гатэля пад фігурнай дахам, па суседстве з пентхауса і люкс. Ocean view таксама апынуўся ў наяўнасці, як гэта ні дзіўна.
Не магу сказаць ніводнага кепскага слова ў адрас працаўнікоў гатэля. Не змагу я хоць на імгненне абурыцца і нашай пакоем, бо ў нас не толькі рэгулярна і якасна прыбіраліся, але да таго ж перыядычна мянялі дызайн і агульную каляровую гаму. Праліўны дождж толькі аднойчы застаў нас знянацку - у нас заліло вадой палову пакоя. Гэта быў, бадай, адзіны мінус пакоя на апошнім паверсе (у ніжніх нумароў у якасці даху над балконам з'яўляецца падлогу верхняга гаўбца, а на самым верхнім паверсе менавіта з-за гэтага і няма даху наогул, таму падчас дажджу яго і залівае). Потым мы, будучы ўжо навукоўцамі горкім вопытам, з пачаткам стыхіі кідалі на падлогу перад балконам і ўваходных дзвярэй выкарыстаныя ручнікі, у якіх у нас не было недахопу, і бясконцыя патокі з разверзшихся нябёсаў аказваліся блакіраванымі. Дзіўна, але пры такой катастрафічнай вільготнасці (травень - пачатак сезону дажджоў) абсалютна адсутнічаюць камары, затое маюцца дробныя брыдкія мошкі - ня куслівыя, але ўсё роўна непрыемна. Яны асабліва не дапякаюць, ды і не так іх шмат: толькі некалькі разоў мы іх выяўлялі ўвечары на ложках пры ўключэнні начнікоў. Самая малая просьба да работнікаў гатэля імгненна выконвалася з нязменнай усмешкай, усе пытанні вырашаліся "тут і цяпер", а не па прынцыпу "прыходзьце заўтра". Калі мы паведамілі, што хочам ненадоўга з'ездзіць у Мехіка, насільшчык гатэля, які па сумяшчальніцтве выконваў нейкія дадатковыя абавязкі на reception і вельмі хутка стаў нашым "лёпшим кореш", сам замовіў машыну, паведаміў нам пра яе прыбыцці па тэлефоне і асабіста праводзіў нас , пасля перамоваў папярэдне з кіроўцам. Такое ўважлівае стаўленне да нас, вядома ж, кранула да глыбіні душы. Не падумайце, што мы ачмурэлі ад увагі і забыліся пра тое, што я пісала ў "маёй Індыі": заказваць, маўляў, машыну танней па-за гатэля. Курортная зона нашпігаваная паліцыяй - турыстычны, гарадской, муніцыпальнай, таму тут вы ў поўнай бяспецы. Ды і кожны гатэль мае сваю ўласную ахову і паліцыянтаў у штаце. У Aquamarina кожную раніцу паміж паловай восьмага і дзевяццю у нас чуўся стук у дзверы: жанчына-палісмен з выбачэннямі заходзіла пераканацца, што пастаяльцы гатэля на месцы і знаходзяцца ў добрым здароўі. Верагодна, менавіта з нестабільнай становішчам звязаны забарона ва ўсіх гатэлях на запрашэнне гасцей з боку да сябе ў нумар. Так што, сябры мае, рызыка - яно, вядома, высакародную справу, але - заўважце! - ня бесшабашна-дурное, ці не так?
Сам гатэль мае даволі вялікую тэрыторыю з уласным кавалкам пляжу і мора. Аднойчы ранкам ўбачыла не зусім зразумелую мне карціну: служачы гатэля з нейкай прыладай, які нагадвае штатыў з прабіркамі, чэрпаў ваду ва ўсіх басейнах па чарзе, потым дадаваў у тыя самыя прабіркі некалькі кропель нейкага рэактыва, ўзварушваў і чакаў некалькі секунд. О, Божа, я такое бачыла ўпершыню: мужчына рабіў замеры чысціні вады ў басейнах! Калі дзе-небудзь што-то не адпавядала норме, ён тут жа уключаў вадкае хлараванне. Вы разумееце, пра што я? Вадкае і ненадакучлівую хлараванне якое нікога, увогуле-то, не турбуе, а не вядро хлоркі ў басейн ўвечары ледзь не на галовы купаюцца гасцям, як робяць, да прыкладу, у некаторых гатэлях Грэцыі, Егіпта, Турцыі - я гэта назірала ўласныя вочы . Што яшчэ кідаецца ў вочы, дык гэта ідэальна белыя зэдалькі паўсюль на тэрыторыі гатэля, расстаўленыя на кожным кроку попельніцы з белым жа пясочкам і вылізаныя да ненатуральнасці газоны, кусцікі і пальмочка. Ўнутры гатэля, трэба адзначыць, поўная ўзаемазаменнасць: калі, да прыкладу, вам трэба ўзяць напой або ручнік, а адказнага за гэты аб'ект чалавека ў дадзеную секунду няма на месцы, то вас абслужыць ЛЮБЫ, хто праходзіць міма. Аднойчы мне выдавала пляжныя ручнікі дзяўчына з аховы (проста таму, што яна першая заўважыла мяне ў чаканні), а попельніцу да шэзлонг па маёй просьбе прынёс менеджэр рэстарана, які сапраўды гэтак жа, з нагоды, апынуўся побач. Вось такія яны, мексіканцы! .. Яны настолькі прыязныя і ветлыя, што могуць нават праводзіць вас да месца, якое вы шукаеце. Проста так, таму што яны такія неверагодныя людзі. Прынамсі, мне трапляліся ў Мексіцы выключна такія. Выдатная анімацыя, якая надасць увагу і дарослым і дзецям.
Наогул, Zona Hotelera Канкуна, якая ўяўляе з сябе вялікую сямёрку, - так і называецца-то, таму што акрамя гатэляў, бараў, рэстаранаў і забаўляльных устаноў там больш нічога і няма. Аквамарыну знаходзіцца на кароткай часткі "сямёркі". Побач з Аквамарын (крыху лявей, не пераходзячы дарогу) спыняюцца аўтобусы, якія едуць у downtown (R1). Калі ж вам трэба ў вялікія гандлёвыя цэнтры, тыпу Festival і La Isla, музей тэкілы, забаўляльны цэнтр Coco Bongo, то вам трэба перайсці дарогу і сесці на аўтобус R2.
