У наш час Гомель - гэта буйны індустрыяльны цэнтр у Беларусі. Тут добра развіты такія галіны, як машынабудаванне, лёгкая, паліўна - энергетычная, хімічная, дрэваапрацоўчая, вытворчасць будаўнічых матэрыялаў. У горадзе прысутнічае актыўнае развіццё інфраструктуры і сацыяльнай сферы. У Гомелі працуюць сто шэсць прамысловых мерапрыемстваў і шэсцьдзесят тры будаўнічыя фірмы. Шырока вядомыя такія прадпрыемствы, як «Спартак», «Гомельшкло», «Гомельдрэў» і іншыя. 1998 года - ы год азнаменаваны стварэннем свабоднай эканамічнай зоны «Гомель - Роттон».
Пералік гісторыка - культурнай спадчыны дзяржавы ўключае дзевяноста чатыры гарадскіх помніка. Самымі цікавымі з іх для турыстаў з'яўляюцца Сабор Святых Пятра і Паўла і Палацава - Паркавы комплекс Румянцавых - Паскевічаў (які да таго ж - кандыдат на ўключэнне ў пералік помнікаў Сусветнай Спадчыны ЮНЕСКА). У Гомелі займаюцца дзейнічае сорак шэсьць традыцыйных творчых калектываў. Візітная картка Гомеля - гэта такія фэсты міжнароднага ўзроўню, як "Сожскі карагод", "Рэнесанс гітары", "Славянскія тэатральныя сустрэчы" і "Арт - сесія".
Сабор Святых Пятра і Паўла
Сабор Святых Пятра і Паўла - гэта помнік царкоўнага дойлідства дзяржаўнага значэння. Яго ўзвядзенне ініцыяваў граф Н.П.Румянцев, які быў сынам П.А. Румянцава - Задунайскага. 28 сакавіка 1808 гады ён спытаў дазволу ў арцыбіскупа Магілёўскага Варлаама на ўзвядзенне ў горадзе каменнай царквы - у славу апосталаў Пятра і Паўла. Заадно з лістом - прашэннем архіепіскапу адправілі і план будучай пабудовы, які стварыў архітэктар Джон Кларк. Арцыбіскуп Магілёўскі даў згоду на будаўніцтва храма.
18 кастрычніка 1809 г. Протаіерэй Іаан Канановіч заклаў царкву - побач з палацам, на правым беразе ракі Сож. Работы па яе ўзвядзенні занялі дзесяць гадоў. Каля пяці з іх сышло на ўпрыгожванне пабудовы дарагі царкоўным начыннем, якую граф даставіў з Санкт - Пецярбурга.
Нягледзячы на сваю прастату, часткі царквы выдатна гармануюць паміж сабою. Пабудова выканана згодна стылю класіцызму, яна мае ў вышыню дваццаць пяць метраў. У падставе царквы размяшчаецца четырёхконечный крыж, а звонку знаходзяцца чатыры порціка ў дарыйскага стылі. Наверсе размешчаны купал. Згодна з воляй графа, іканастас ўпрыгожылі калонамі ў дарыйскага стылі і іконамі, якія ён ахвяраваў храму.
Галоўная рэліквія - гэта фрагменты святых астанкаў Свяціцеля Мікалая і іншых святых, якія былі адпісаны яе заснавальнікам. У храмавым алтары была грамата з пергамента, якая сведчыла аб тым, што граф Румянцаў дараваў ў распараджэнне Сабора Святых Пятра і Паўла, які пабудаваны пад яго заступніцтвам, часткі святых астанкаў Свяціцеля Цудатворца Мікалая, якія знаходзяцца ў перламутравым каўчэг, апраўленыя золатам, і, акрамя таго , фрагменты мошчаў іншых святых Грэчаскай і Расійскай царквы ...
Гэтыя святыя мошчы да цяперашняга часу не захаваліся. У траўні 1824 г., у свята Свяціцеля Мікалая і дзень анёла храмоздателя Сабор Святых Пятра і Паўла асвяцілі. Граф М.П. Румянцаў на семдзесят чацвёртым годзе жыцця памёр у Санкт - Пецярбургу, пасля чаго, згодна з яго апошняй волі, цела заснавальніка Сабору даставілі ў Гомель і пахавалі ў левым мяжы храма. Граф быў пахаваны протаіерэем Іаанам Іаанавіч Грыгаровічам. Тут ўзвялі чорны п'едэстал з мармуру, а на ім - медны бюст, што адлюстроўваў графа М.П. Румянцава. Пасля тоого, як канцлер памёр, палац і храм дасталіся яго брату - С.П. Румянцаву, а пасля яго смерці яны перайшлі ў казну, а пасля - у 1837 - м годзе - у мэтах выканання ўказа Мікалая Першага былі падараваныя ў валоданьне графу Івану Фёдаравічу Паскевічаў-Эрыванскай. Гэтыя пабудовы былі наведвальнасці вядомымі і ўплывовымі людзьмі той эпохі: сярод іх былі і філосафы, і літаратары, і нават імператары.
У 1872 г. царква заснаваў сабор, а па заканчэнні яшчэ трох гадоў асвяцілі прыбудоўка ў славу Мікалая Свяціцеля. Сабор працаваў, яго падтрымлівала сям'я Паскевічаў, якія былі знакамітымі рускімі мецэнатамі. Сабор праіснаваў да рэвалюцыі ў першапачатковым выглядзе. Побач з ім Ф.І. Паскевіч пабудаваў капліцу - склеп князёў Паскевічаў.
Пачынаючы з перыяду ўстановы Гомельскага вікарыяцтва і вызначэння на пасаду вікарыя ў Магілёўскай дыяцэзіі біскупа Мітрафана Краснапольскага (якога кананізавалі як свяшчэннамучаніка), з 1907 года Сабор атрымаў статус кафедральнага. Апошнім з настаяцеляў ў Саборы Святых Пятра і Паўла быў благачынны протаіерэй Аляксандр Зыкаў. У 1929 - м годзе царква закрылі, а ў 1932 - м у ёй была адкрыта экспазіцыя гістарычнага музейнага аддзела, у 1939 - м ж тут размясціўся антырэлігійны аддзел, які працаваў да пачатку ВАВ 1941 - 1945 - х гадоў.
У акупацыйны перыяд дзякуючы намаганням славутага цяпер як святога архімандрыта Серафіма (Шахмуць) і гарадскіх прыхаджан царква ў Гомелі адкрылі, яна працавала да 1960 - га года. 30 кастрычніка таго ж года протаіерэй Васіль Копычко, які быў тады пробашчам, а таксама сьвятар Стэфан Гладышчук і дыякан Феадор Харык правялі апошнюю Боскую Літургію.
Другога траўня 1962 - га царква ператварылася ў планетарый. Пасля таго, як яго зачынілі ў 1985 - м, доўгі час царква была пустая. Нябачная духоўная барацьба вернікаў з гарадской уладай працягвалася больш за два гады, у гэты перыяд яны напісалі прыблізна пяцьдзесят прашэнняў аб перадачы Сабору парафіянам.
29 верасня 1989 г. Яны - ткі атрымалі ключы ад храма, а 7 студзеня наступнага года правялі першую Боскую Літургію.
У 2001 - м у Сабор Святых Пятра і Паўла ў другі раз наведаўся Свяцейшы Патрыярх Аляксій Другі - у перыяд свайго пастырскага наведвання Беларусі.
11 жніўня 2007 - га ў Саборы Святых Пятра і Паўла правялі ўрачыстае ўслаўленне ў абліччы мясцовашанаваных святых прападобнай Манефы Гомельскай, святыя парэшткі якой захоўваюцца тут.
31 кастрычніка 2009 г. - га ў Саборы адзначалася двухсотгоддзе з дня заснавання і дваццацігоддзе з пачатку новых набажэнстваў. Святкаванне было ўзначалена мітрапалітам Філарэтам.
Сабор Святых Пятра і Паўла - гэта цэнтр духоўнага жыцця як горада, так і ўсёй вобласці.