Прызнаюся, што вельмі баялася пералётаў, аж да 2011 года, калі ўпершыню на самалёце наведала Балгарыю. Зразумела, што гэта нестрашно, і з таго часу кожны год стараюся выбрацца куды-то на самалёце. У Ізраіль клікалі даўно: у 90-я туды эмігравала шмат суседзяў, знаёмых, сяброў, сваякоў. Яны клікалі ў госці, але я адмаўлялася з-за боязі пералёту, ды і ізраільскую візу атрымаць было няпроста. Аднак зусім нядаўна бязвізавы рэжым паміж Ізраілем і Украінай адышоў у лета, і я вырашыла злятаць на травеньскія святы.
Такім чынам, на візу траціцца не прыйшлося. Гэта плюс. Але ў маі 2013 года велікодныя ўрачыстасці супалі з травеньскімі, таму паломнікаў з усяго свету набілася дастаткова. Мы ледзь змаглі купіць білет. Куплялі ў Жытоміры ў "Кийавиа" за 4000 грн. на чалавека (500 даляраў). Тады я яшчэ не ведала, што "Кийавиа" бярэ ледзь не 10-працэнтную камісію за паслугі ў офісе, не ведала, што можна купіць онлайн праз Приват24, наогул тады не давярала кампутарнай продажы. Неўзабаве пасля нашай паездкі Ізраіль падпісаў з Украінай дамову аб "адкрытым небе", і квіткі цяпер значна танней.
Мы планавалі пагасціць у дзядзькі ў Хайфе, наведаць сваякоў у іншых мястэчках і паехаць у Ерусалім. На паездку выдзелілі тыдзень - я і тата. Аднак планы неўзабаве змяніліся, так як у Ерусалім адправілася ужо вельмі шмат паломнікаў, і дзядзька купіў нам квіток на экскурсію "Міні-Ізраіль" ў Тэль-Авіве. Аднак перад гэтым заўважу, што ... чытаць цалкам