Ставангер невялікае мястэчка размешчаны на паўднёвым захадзе Нарвегіі, па праве лічыцца нафтавай сталіцай гэтага невялікага паўночнага дзяржавы, аднак нягледзячы на свой гэткі важны статус, гэта вельмі ціхі і спакойны горад з выдатнай экалогіяй, як бы гэта не было парадаксальна.
Сваю гісторыю Ставангер, як горад вядзе з пачатку 12-га стагоддзя і многія артэфакты тых часоў, дзякуючы педантычней адносінах нарвежцаў да сваёй гісторыі захаваны практычна ў першапачатковым выглядзе. Менавіта таму горад лічыцца адным з самых цікавых у шэрагу сабе падобных гарадоў. Чаго варта толькі галоўны сабор Ставангера пабудаваны фактычна адначасова з перафарматаванне невялікі рыбацкай вёсачкі ў горад. Як кажуць археолагі, храм быў пабудаваны на месцы больш старой царквы, гісторыя якой невядомая, аднак, мяркуючы па раскопкі яна мела месца тут быць у 8-9 стагоддзях. Адзінае значнае змяненне храм зведаў у трынаццатым стагоддзі, калі па невядомых на дадзены момант прычынах тут здарыўся наймацнейшы пажар, які змяніў яго знешні выгляд, але з той пары асаблівых змяненняў у архітэктурным абліччы не адбывалася. Ўнутранае ўбранне храма выканана ў тыпова раманскім стылі з круглымі аркадамі і масіўнымі раманскага калонамі. Галоўнай святыняй базілікі з'яўляюцца моцы заступніка Ставангера Святога Свитуна.
Годным увагі кожнага які прыехаў у горад падасца і раён Старога Ставангера з арыгінальнай забудовай 16-18 стагоддзяў. Цалкам захаваныя драўляныя дамы належаць прыватным уладальнікам, якія іх перыядычна рэстаўруюць пры дапамозе мясцовага муніцыпалітэта, які гарой стаіць за захаванне гістарычнага аблічча горада. Першапачаткова гэты квартал засялялі бедныя маракі і працоўныя, цяпер жа гэта вар'яцка ўтульны і ціхі квартал лічыцца элітным ў горадзе. Акрамя дамоў, тут немалая колькасць турыстычных лавачак, мастацкіх майстэрняў і нават ёсць невялікі кансервавы заводзік з музеем прысвечаным кансервацыі. Гэта спадчына буму падобнага роду бізнесу, які адбыўся больш за 100 гадоў таму.
Але самае галоўнае прычына па якой стаіць наведаць Ставангер, гэта ўцёс вышынёй больш за 600 метраў, які мае мясцовая назва Прекестулен, але ў свеце больш вядомы як скала прапаведніка.
Знаходзіцца яна прыкладна ў гадзіне язды ад горада, але гэтым дарога не абмяжоўваецца, таму як што б зразумець усю прыродную прыгажосць гэтага месца, трэба абавязкова забрацца на скалу, а гэта вельмі не лёгкая задача. Ўздым пачынаецца з мястэчка Preikestolhytta Youth Hostel, што знаходзіцца на вышыні крыху больш за 250-ці метраў над узроўнем мора, і далей па крутых сцяжынках вы трапляеце на вяршыню скалы.
Усім, хто збярэцца паглядзець на гэтую прыродную славутасць, настойліва раю папярэдне апрануць зручную спартыўную абутак і кінуць у заплечнік тэрмас з кавай ці гарбатай, і пару-тройку бутэрбродаў.
Наогул, агульнае ўражанне ад Ставангера ў мяне і практычна ўсіх хто тут быў адзінае. Вельмі ўтульнае, "цёплае", прыгожае і спакойнае месца. Наведаць абавязкова варта, але не больш, чым на пару дзён у рамках вялікага тура па Нарвегіі ці ўвогуле ўсёй Скандынавіі.