Хто б спрачаўся, ідэя з наведваннем Мехіка была не зусім адэкватнай. Калі быць дакладней, то гэта была вар'яцкая і небяспечная задума, таму што гаворка ідзе пра два прывабных лэдзі, якія вандруюць у адзіночку, упершыню якія прыехалі ў Мексіку і не якія валодаюць іспанскім. Дарэчы, мясцовыя жыхары называюць сваю сталіцу інакш - Мексіка-Сіці, а не Мехіка, як называем яе мы. Так што, з вашага дазволу, далей я буду ўжываць то імя, якім "мама дала", ок? Адправіцца ў Мексіка-Сіці па маім перакананні трэба было абавязкова, каб пабываць у царстве жорсткіх, бязвежавых і крыважэрных ацтэкаў. Сучасныя мегаполіс пад назвай Мексіка-Сіці быў узведзены Эрнані Картэсам і яго супляменнікамі акурат на месцы разбуранага ім Ценачтытлана - вялікага горада ацтэкаў, сталіцы іх квітнела ў тыя часы імперыі. Ацтэкі, бадзяцца ўжо некалькі пакаленняў у пошуках сваёй зямлі запаветнай, былі вядомыя сваім племянным богам Уицилопочтли і пры сваіх перамяшчэннях неслі наперадзе яго статую, якая нібыта валодала дарам чалавечай прамовы і провіду і паказвала, куды, калі і якім шляхам ім варта ісці. Рухаючыся на поўдзень, яны неаднаразова рабілі прыпынкі ў Мінску не менш як на год, пасля чаго зноў пускаліся ў шлях, падпарадкоўваючыся клічы свайго крыважэрнага бога, які загадаў ім спыніцца канчаткова толькі там, дзе яны ўбачаць арла, якое жарэ змяю, седзячы на кактусе - у тым самым блаславёным месцы, дзе яны стануць выбраным народам. У цяперашні час якраз такі арол з'яўляецца сімвалам Мексіка-Сіці, яго малюнак красуецца на мексіканскім дзяржаўным сцягу і ўваходзіць у склад дзяржаўнага герба, ім ўпрыгожаны ўсе манеткі песа. Пра ацтэкаў можна распавядаць доўга і шмат, але, шчыра кажучы, не вельмі прыемна.
Сталіца Мексікі размешчана на вышыні 2234 м над узроўнем мора і па колькасці насельніцтва пераўзыходзіць Токіо, Маскву і Нью-Ёрк. У Мексіка-Сіці і ваколіцах налічваецца каля 1400 манументаў і гістарычных рэліквій, 10 археалагічных зон, 80 музеяў, а таксама вялікая колькасць тэатраў, цэнтраў народнай творчасці, канцэртных і выставачных залаў, таму яго па праву можна назваць жывым музеем гісторыі цывілізацый.
Горад Мексіка-Сіці грандыёзны. Ўсьмешку паркоўкі на дахах будынкаў, доўгія нітачкі перманентных мексіканскіх затораў тут і там, пешаходныя вуліцы, дзе людзі ажыццяўляюць вячэрні праменад і зверху нагадваюць пацешны і няўрымслівы вірлівае мурашнік.
Я заўважыла, што ў Мексіцы вельмі шмат "блакітных", а ў сталіцы - проста неймаверная колькасць. Яны, цалкам не тушу, шпацыруюць па цэнтры горада, шчыльна прыціснуўшыся адзін да аднаго альбо проста пяшчотна трымаючыся за ручкі. А добрапрыстойныя мексіканцы толькі сарамліва затуляюць вочы сваім дзеткам, якія пазіраюць на падобныя карціны з разяўленымі ратамі. У раёне Zona Rosa (менавіта ў тым раёне мы звычайна спыняемся, калі прыязджаем у Мехіка) гамасэксуалістаў сажалка гаці - гэта іх вотчына, а таму шукаць гэтую брацію вартавым парадку не прыходзіцца. Кінуў позірк у адвольным напрамку - і вось яны, сядзяць, бяры іх цёпленькія голымі рукамі.
Сонейка ў сталіцы ішло на захад і прыгожа асьвятляла горы вакол, дзень падыходзіў да канца. А значыць, пара было вяртацца ў гатэль, бо знаходзіцца на вуліцах Мексіка-Сіці ў вячэрні і начны час турыстам настойліва не рэкамендуецца. Пра тое, што ў горадзе не зусім спакойна і бяспечна чыста ўмоўна, казала велізарная колькасць паліцыі ўсюды. Прычым палісмены ў поўнай экіпіроўцы, у бронекамізэльках, са зброяй, дубінкамі і пластыкавымі шчытамі. Кажуць, што служыць у мексіканскай паліцыі зусім не прэстыжна - структура наскрозь карумпаваная і прадажная, а ў выпадку разборак за кратамі аказваецца не той, хто вінаваты, а той, у каго не хапіла грошай адкупіцца. Кажуць таксама, што ў ускрайкавыя раёны Мексіка-Сіці паліцыя зусім не зазірае, таму абсалютна ўсе разборкі і ўсталяванне справядлівасці адбываюцца там першабытным спосабам - з нанясеннем цяжкіх цялесных пашкоджанняў і нязменным скарачэннем пагалоўя.
Мексіканская каталіцкая царква вельмі цярпліва ставяцца да ўсіх рэлігійных дзівацтваў мясцовага насельніцтва і глядзіць скрозь пальцы на паралельнае пакланенне хоць старажытным багам, хоць Кактус, хоць яшчэ бог ведае чаму, паказвае на рэлігійны плюралізм. Таксама Мехіка з'яўляецца цэнтрам амерыканскага вядзьмарства. Рынак Санора - звычайны рынак толькі для тых, хто знаходзіцца ў святой упэўненасці, што XXI стагоддзе стёр ў свядомасці людзей усё забабоны і з галавой акунуў чалавецтва ў бездань ўсебаковых ведаў і навукова-тэхнічнага прагрэсу. Любая праблема, бязладзіца, хворасць - і жыхар Мексікі ідзе па дазвол або вылячэннем да шаману. У выпадку хваробы радавы мексіканец звернецца да дапамогі лекара, і ўжо толькі пасля гэтага (калі спатрэбіцца) ён пойдзе да доктара. Для еўрапейца гэта - нішто, для мексіканца - сур'ёзна. Калі вам патрэбна кансультацыя нейкага нашчадкавага чараўніка ці ведзьмы, то спытаеце любога прадаўца, і ён пакажа на патрэбнага вам чалавека. Ня лішнім будзе ведаць, што жанчыны лічацца больш магутнымі ў вядзьмарскіх справе, чым мужчыны. Не здзіўляйцеся, тут вы знойдзеце знаўцаў ўсіх існуючых рэлігій і культаў. Вось толькі знайсці чалавека, які гаворыць па-ангельску, - найвялікшая праблема. Іх тут усяго двое такіх «паліглотаў», як я зразумела.
На рынках у Мехіка можна купіць абсалютна ўсё, што душа (або ўспаленае ўяўленне) пажадае: хоць салёных конікаў, хоць рознакаляровых куранят ў кепачках хоць мясцовы пашпарт ці зброю. Гандляры плацяць хабар мафіі, якая, у сваю чаргу, падкупляе паліцыю і гарадскія ўлады, забяспечваючы такім чынам сялянам магчымасць рэалізаваць свой тавар пры адноснай непатрабавальна паліцыі. Улічваючы маштабы гарадской камерцыі, гандлёвая мафія тут, па ўсёй бачнасці, не саступае наркатычнай.
Падводзячы вынікі, я вам адкажу на першапачатковы пытанне так: «У Мехіка варта ехаць! Яшчэ як варта! » Вядома, гэты горад не для пляжнага адпачынку (можаце гэта нават на карце ўдакладніць), таму, калі вы гатовыя ахвяраваць марнаваннем часу на пляжы, калі вас больш прыцягвае культура, лад жыцця індзейцаў, калі вы хочаце акунуцца з галавой і ўбачыць і адчуць сапраўдны твар краіны , то вам проста неабходна ехаць сюды.