Ачакаў пакінуў столькі негатыўных успамінаў, што нават не ўспрымаецца намі як курорт. Пачну з таго, што пасёлак Ачакаў размешчаны ў Мікалаеўскай вобласці і па ідэі павінен хоць бокам, хоць бокам датыкацца з цудоўным і ласкавым Чорным морам. Так. Датыкаецца, але з дапамогай лімана. Чыстая, марская вада на такім псеўда курорце бывае рэдка, як на свята. У астатні час полупресная вада лімана абмывае «адна назва пляжаў» гэтага «курортнага» месцы.
Адпачывалі, калі гэта можна назваць адпачынкам па пуцёўцы прафсаюза, самі б мы ні «за якія пернікі» сюды не прыехалі, проста шкада грошай.
Але ўсё па парадку.
Шыкоўны аўтобус маркі «Неаплан» прывёз нас у пансіянат «Прыбой». Выдатная озеленённая тэрыторыя пансіяната ўразіла сваё чысцінёй і парадкам. Сярод зеляніны дрэў ўтульна размясцілася 3-х павярховы будынак «часоў Савецкага Саюза», злёгку абшарпаных, але са слядамі касметычнага рамонту ў некаторых месцах.
Але радасць была не доўгай, аказалася, што нам не сюды, крыху далей (за асноўны будынак) дзе выразным побач выстраіліся аднапавярховыя, пакрывіліся домікі. Але трэба аддаць належнае адміністрацыі пансіяната. Маючы бедны бюджэт фінансавання турыстычнай адраслі, адсутнасць дапамогі рэгіянальных уладаў наогул і ў цэлым, яна здолела захаваць тое нямногае і нават больш-менш падтрымліваць прыстойны парадак.
Той мінімум камфорту ў «ўтульных хатках» складаў наяўнасць ложкаў, стала і тумбачкі. Такі сабе курортны аскетызм.
Яшчэ раз хацелася б сказаць. Мы не ў прэтэнзіі да пансіянат, яны зрабілі ўсё што маглі, хаця б здолелі не разваліць наяўнае, а захаваць і нават у некаторых месцах падфарбаваць. Натуральным чынам казаць аб наяўнасці больш «прасунутага» камфорту сэнсу не мае. Усе ўмовы «ў двары», там жа і рукамыйніцы на 10 штук з аднаго боку сцяны, 10 штук з другога. Аб душы ў любы час - толькі ў марах. Чаргу да яго як у маўзалей. Але, што хацець большага ад прафсаюзнай пуцёўкі, бюджэтны адпачынак з мінімумам камфорту. Затое сталовая пансіяната вышэй усякіх хвал. Кармілі так, як быццам у апошні раз. Порцыі Огроменное і ежа даволі смачная. Гэтага не адняць. Харчаванне пастаўлена на высокі ўзровень. Але сутнасць не ў тым, што нас пасялілі ў гэтак аскетычныя ўмове. Справа ўсё ў самым курорце (мора, пляж) і індустрыі забаў. А вось гэтага ў Очаково няма наогул. З нашага пансіяната месцамі асфальтаваная дарожка вяла на пляж - калі гэта можна назваць пляжам. «Сметнік», «памыйніца" з частковым украпваннем пяску - вось тое, што ў Очаково называецца пляжам.
Напаўразбураныя прыступкі, якія вядуць да «беразе з незразумелай вадой» гэта набярэжная па Очаковского. Бруд паперкі, рыба недакуркі, разбітыя бутэлькі усе ўперамешку з пяском і мінулагодняй цінай сустрэла нас на беразе. Рэальна пакласці покрыва няма дзе так усё пазагаджанае. Я выдатна разумею, што ўвесь гэты смецце развялі самі адпачывальнікі, іх, і толькі іх трэба вінаваціць, але неабходна хоць трохі прыбіраць, спрабаваць хоць неяк акультурыць пляж. Сэрвісу ніякага няма. Няма ні лежакоў, ні парасонаў, нічога. Нават выратавальнай станцыі няма, хаця ў наваколлі яшчэ 3-4 пансіяната плюс прыватны сектар. Што дзіўна для «курорта» па «пляжу» хадзіла толькі двое прадаўцоў «смачнасцяў», а не вереница- як на цывілізаваны курортах. У іх ніхто нічога не купляў, а яны хадзілі. Бліжэй да вечара небаракі, так і нічога не прадаўшы, самі садзіліся елі свае «смачнасці» закапывая шалупінне ад крэветак і качаны мінулагодняй кукурузы ў пясок.
Мора (прабачце за недакладнасць) ліман гэтак жа не асоба цешыў. Полупресная вада, каламутны з непрыемным пахам. Каб паплаваць у больш-менш чыстай вадзе неабходна адплываць ад берага 150-200 метраў. Адным словам купанне ў сельскай возеры - прыкладна такія адчуванні.
Быў і іншы варыянт. Раніцай, прыходзіць маленькі катерок, які за вельмі вялікую плату везёт ўсіх адпачываючых на касу, да цяперашняга Чорнага мора, на сапраўдныя пляжы. Але так як пірса (няма нават волнорез да якога катерок мог прышвартаваўся), гэтая пасудзіна спынялася дзе ёй зручна, і каб патрапіць на борт неабходна было ісці ў брод да катэра. Пагадзіцеся, з дзецьмі на руках, па шыю ў вадзе неяк не зусім зручна залазіць па трапе.
Забаў практычна ніякіх. Адзін летні барчыкамі і начны клуб у якім больш за 10 чалавек наведвальнікаў - гэта ўжо свята.
Адзіным забаўкай з усяго «адпачынку» гэта дыскатэкі (танцы ў сельскім клубе) на тэрыторыі нашага і блізу якія ляжаць пансіянатаў. Так і забаўляліся, адзін дзень у сябе ў пансіянаце потанцуем, на наступны дзень у другой пансіянат на дыскатэку. Пры наяўнасці масы вольнага часу - больш за заняцца не было чым. Так як кармілі нас пышна, рынак практычна не наведвалі. За ўвесь час 2-3 разы за садавінай. Кошты цалкам умераныя. Побач з рынкам адзін адзіны магазін - вось і ўся інфраструктура.
Паўтаруся, я ніякім чынам не хачу сказаць дрэннага пра санаторыі. Наадварот, яны малайцы. Пры мінімуме адпачывальнікаў выжываюць як могуць. Няма гаспадара курорта. Бо варта трохі пачаць ствараць камфорт, пачысціць пляжы і г.д. народ для адпачынку падцягнецца, бо ёсць шмат чаго. Варта толькі захацець.
Але мы ў Ачакаў больш не нагой. Уражанняў хапіла на доўга, нават, хай там зробяць другую Ялту.