Брэст. Думаю, што ў любога чалавека гэтае слова адразу асацыюецца з Брэсцкай крэпасці. Менавіта на гэтую славутасць мы і адправіліся паглядзець ўсёй сям'ёй.
Дабіраліся з Мінска на хуткасны швейцарскай электрычцы, і ўжо праз пару гадзін мы былі ў горадзе-героі Брэсце. Першае пытанне, на які мы хацелі атрымаць адказ: "А як, уласна, дабрацца-то да гэтага самага крэпасці?" У надзеі па хуткім праехаць у аўтобусе да мэты свайго падарожжа, мы накіраваліся да бліжэйшай прыпынку. Але тут нас чакала расчараванне - аказваецца, ад ЖД да Брэсцкай крэпасці прамых аўтобусных маршрутаў няма. Так, можна трохі прайсці ў глыб горада, сесці ў аўтобус і праехаць хоць пару прыпынкаў да Крэпасці, а потым пешшу, але ўсё гэта выглядала ну вельмі млосна. Таму рэальных спосабу два: альбо ўзяць таксі, і за невялікую плату (даляра тры-чатыры) вас туды адвязуць, ну ці пешочком прагуляцца. Балазе да мемарыяла прыкладна ўсяго тры кіламетры шляху. Як гэта ні дзіўна, але на вакзале мы вольнага таксі не злавілі, і распытаўшы як дабрацца да пункта прызначэння, адправіліся да яго пешшу.
Вось маршрут:
Так як мы былі з двума дзецьмі і ішлі не спяшаючыся, то дарога ў нас заняла прыкладна хвілін трыццаць. Думаю, калі б я быў адзін, то пераадолеў бы гэты маршрут хвілін за дзесяць, пятнаццаць.
І вось мы ў самой крэпасці. Не буду падрабязна апісваць усе помнікі і тую атмасферу, якія пануюць там, каб не пазбаўляць вас гэтага адкрыцця. Вам варта самім з'ездзіць і ўсё гэта ўбачыць, адчуць. Яно таго варта.
Што б абыйсці ўсе помнікі, музеі, скульптуры, спатрэбіцца не адну гадзіну. Улічваючы, што мы былі з дзецьмі і ў гарачым ліпені, то асоба цягацца не хацелася.
Дарэчы, раю назапасіцца вадой да Брэсцкай крэпасці, бо ў ёй цэны рэзка павялічаны утрая даражэй.
Помнікаў, манументаў вельмі шмат, чым і карыстаюцца турысты: ладзяць фотасесіі, здымаюць усё на відэа. Каля застылых легендарных савецкіх танкаў Т-34-85 і ІС з задавальненнем фоткаліся фанаты (да якіх адносіцца і ваш пакорны слуга) вядомай гульні World of Tanks. Мноства дзятвы літаральна абляпілі тэхніку, не выпусцілі магчымасці заняцца і мае спіногрызы :).
Статут ад спякоты, мы вырашылі наведаць музей ВАВ. Ўваход не бясплатны, але кошт чыста сімвалічная. Заплаціўшы за ўваход адправіліся сузіраць гісторыю той бітвы. Выстава сапраўды была вельмі цікавая і пазнавальная, а суправаджаў нас экскурсавод не даваў сумаваць і вельмі цікава выкладаў невядомыя раней факты.
Яшчэ што вельмі напружвала (у літаральным сэнсе слова) - гэта адсутнасць прыбіральняў. Ну, па меншай меры выразнага адказу на пытанне: "А дзе, уласна" МЭ "і" ЖО? "Мы так ні ў каго не дамагліся, і прыйшлося дзяцей весці ў кусцікі, ну а самім трываць.
Сонца неміласэрна паліла, дзеці стаміліся, і мы накіраваліся да выхаду. Яшчэ паўгадзіны - і мы былі на вакзале. Цягнуцца ў горад ні сіл, ні жадання ўжо ні ў кога не было. Не раю ехаць на экскурсію ў Брэсцкую Крэпасць у спякоту. Думаю, што вясна ці восень - самая падыходная для гэтага пара года.
Якія стаміліся але задаволеныя, мы селі ў цягнік і отпаривались дадому.
Ці хочам мы ў Брэсцкую крэпасць яшчэ? Так, але, як я ўжо сказаў вышэй, не ўлетку.
А так да, думаю кожны чалавека павінен пабываць у гэтым гістарычным месцы. Абавязкова.