Калі мяне па працы камандзіравалі ў сталіцу Беларусі, я чакаў убачыць нешта накшталт Паўночнай Карэі. Ну прынамсі, са сродкаў масавай інфармацыі, я чуў пра нашых суседзях-славянах як пра людзей, якія жывуць за жалезнай заслонай, у краіне вечнага сацыялізму.
Хмурныя, «саўковыя» асобы, такія ж шэрыя і маркотныя дома, дэфіцыт у крамах і прывідныя кошты. На кожным куце напэўна варта па помніку Леніну з табой побач міліцыянту, паўсюдная беспрацоўе, калючы дрот і сядзіш над усім гэтым бязладдзем нязменны Бацька! Ну, вось як-то так я ўяўляў сабе Мінск.
Пад'язджаючы да горада, я наладзіў сябе на тое, што, напэўна, мяне сустрэне хтосьці з КДБ, ну ці як мінімум за мной абавязкова ўсталююць сачэнне. І вось ужо за акном замільгалі будынка чыгуначнага вакзала і цягнік стаў прытармажваць. Спакаваўшы больш надзейны ад злодзеяў (а як жа пры камунізме да без іх?) Свае рэчы: айпэд (цікава, беларусы наогул ведаюць, што гэта такое?), Дакументацыю і зменнае бялізну, праверыўшы наяўнасць грошай, я накіраваўся да выхаду на перон.
Шок мяне чакаў адразу ж, на вакзале. Вакзал быў шыкоўны! Вось пару яго фота (не маіх):
Я сапраўды прыехаў у тую самую Беларусь, пра якую мне ўсё казалі ў навінах? Ужо там, на вакзале да мяне стала даходзіць, як моцна я памыляўся з нагоды Мінска! Увайшоўшы ў фае, я хвілін пяць проста стаяў і любаваўся адкрыўшыхся мне выглядам.
Ці варта казаць, што пра «шэрыя» будынка, я, мякка кажучы, моцна памыляўся? Памыляўся я і з нагоды насельніцтва - людзі былі даволі такі ветлымі. Праўда яны ўсё кудысьці спяшаліся (ну так вакзал ж!), І каб даведацца, як мне праехаць у нармальны гатэль, я з асцярогай накіраваўся да які стаіць ля выхаду міліцыянту. Ацаніўшы мой знешні аблічча, і мабыць маю плацежаздольнасць, вартавы парадку парэкамендаваў мне гасцінічны комплекс "Юбілейны". Ён падрабязна растлумачыў, як і на чым да гатэля лепш праехаць, і, пажадаўшы мне ўдачы, заняўся сваімі дзяржаўнымі справамі. Падзякаваўшы яго, я выйшаў у горад.
Першае, што кідаецца ў вочы - гэта чысціня! Забягаючы наперад адзначу, што ў Мінску чыста не толькі ў цэнтры горада, як гэта бывае ў нас у Расіі, але і на задворках сталіцы такая ж чысціня. Чаму? Па-першае, людзі самі, як той казаў - "не гадзяць там, дзе ядуць». У горадзе дастаткова смеццевых кантэйнераў, і народ актыўна імі карыстаецца. І па-другое, у сталіцы дастаткова рабочых, якія пастаянна падтрымліваюць чысціню.
Гатэль мяне уразіла не менш вакзалу. Вось ён:
Ён не з танных (адзін з самых дарагіх гатэляў у горадзе), але я мог сабе дазволіць пажыць у ім патрэбнае для мяне час. Варта адзначыць, што ў горадзе дастаткова гасцініц з самых розных цэнавых дыяпазонам. Не трэба быць мільянерам, што б знайсці сабе годнае жыллё - яго ў горадзе шмат на любы густ і на любую таўшчыню кашалька. Гатэль, у якім пасяліўся я апынуўся на вышыні - задавальняла ўсё.
Пасля абеду сустрэўшыся з дзелавымі партнёрамі, я адправіўся пабадзяцца па горадзе. Зайшоў у крамы, у мясцовы парк адпачынку «Парк Горкага», наведаў гонар Беларусі - бібліятэку.
Ад маіх страхаў і перажыванняў з нагоды «саўковай» Беларусі не засталося і следу.
Так, не ўсё вясёлкава, ёсць і ў іх свае праблемы. Дастаткова проста пагаварыць з мясцовым насельніцтвам. Іх узровень заробкаў пакідае жадаць лепшага, ільвіная доля працаздольнага насельніцтва краіны - на заробках у Расійскай Федэрацыі. І яшчэ - народ не тое каб запалоханы, няма .... але анэкдоты пра Лукашэнка вам лепш на вуліцы не распавядаць .
З нагоды коштаў на прадукты і вопратку ... Мне цяжка меркаваць «кусаюцца» Ці яны для беларусаў, але для жыхара Расіі - яны смешныя! Напэўна, менавіта таму ўсё часцей у Беларусі можна ўбачыць адпачываючых грамадзян з РФ.
Камандзіроўка хутка скончылася, і мне трэба было вяртацца дадому. Скажу шчыра - я шкадаваў, што яна апынулася гэтак кароткай. Калі ўсё будзе добра, то абавязкова ў гэтым годзе з сям'ёй рванём адпачыць на тыдзень у Беларусь, чаго і вам раю!
Калі коратка - Мінск - чысты горад светлых людзей!