Кожны раз з'яжджаючы на адпачынак я абяцаю сабе не гаварыць "Было б выдатна тут жыць", таму што добра там, дзе нас няма. Але ў Сінтры гэта абяцанне стрымаць не магчыма. І так, першапачаткова мы ехалі ў Лісабон, а ў Сінтры хацелі заехаць потым, як бы на закуску, але я лічу, што калі вы едзеце ў Партугалію, то варта надаць вялікую ўвагу і ільвіную долю часу гэтаму мястэчку.
Сінтры знаходзіцца на ўзбярэжжы Атлантыкі, мыс Рока - самая заходняя частка кантынента. Скалістае узбярэжжы і зялёныя дрымучыя лясы ператвараюць гарадок проста ў казачнае месца. Але ў асноўным турысты едуць у Сінтры ня на пляж, а паглядзець замкі і гістарычныя славутасці.
Бо гарадок не вялікі, то ўсё знаходзіцца амаль пад рукой, калі вы падарожнічаеце ня на машыне, то ўсё роўна варта скарыстацца гарадскім транспартам - аўтобусамі, таму што блукаць па серпантын дарог і стромкім вулачках не так ужо і проста. Калі вы захочаце паглядзець на акіян, то да ўзбярэжжа вядзе трамвайная лінія.
Сінтры проста чароўны маўрытанскія гарадок, старыя вілы і маленькія вулачкі, лесвіцы парослыя мохам і сцены, дрымучы лес і замкі ... Спачатку варта наведаць каралеўскі палац Сінтры,
захаваўся ён проста пышна, у палацы прадстаўлены прадметы ўжытку і начынне, якой карысталіся папярэднія ўладальнікі палаца. Усе пакоі і ўбранне захаваліся амаль ідэальна. Часам ўзнікала пачуццё, што зараз зойдзе прыслуга і прапануе чаю :)
Звонку замак ну зусім не характэрны і ўбогі, адзінае, што яго выдае - вялізныя шэрыя кухонныя трубы, аднак имонно гэты палац і быў гадовай рэзідэнцыяй партугальскіх манархаў.
Далей варта наведаць крэпасць маўраў, вакол яе расце дрымучы стары лес ... Ён проста велізарны, часам такое адчуваньне, што трапляеш у казку і лес на столькі вялікі, што нават дарослыя стамляюцца ад прагулкі.
З версе, з крэпасці, адкрываецца проста цудоўны від на горад, які проста патанае ў зеляніне і на замак Пена, які і будзе наступным месцам, якое варта наведаць.
І так, палац Пена знаходзіцца на самай верхавіне ўзгорка і варта дабірацца туды на аўтобусе па крутым серпантын дарог. Дарэчы, аўтобусная станцыя знаходзіцца не далёка ад Ж / Д вакзала. Эклектычнае сход розных архітэктурных стыляў, дэкарацыі і аздабленне замка ператвараюць яго ў казачную рэзідэнцыю. Усю прыгажосць і хараство апісаць не магчыма, гэта трэба ўбачыць.
Вакол замка пабіты цудоўны парк, яшчэ адно месца для выдатнага правядзення часу. Парк на столькі вялікі, што хутчэй за варта назваць яго дрымучым лесам.
Калі вы яшчэ не стаміліся ад замкаў, то неабходны бокам і палацы Ригалейра і Мансерат.
І апошняе месца (якое наведалі мы) быў манастыр капуцынаў. Вам падабаюцца фільмы пра Індыяну Джонса? Тады вам сюды! Старажытны манастыр амаль цалкам складаецца з каменя, які за многія стагоддзі парос мохам і ператварыўся ў хутчэй у дэкарацыі да чарговага фільму пра Генры Джонса Малодшага.
І так, як вы бачыце, Сінтры вельмі прывабны і ў той жа ступені стомны гарадок. Ад прыгажосці і вытанчанасці вочы проста разбягаюцца, а вось ногі ўжо есле перасоўваюцца пасля працяглых прагулак па дрымучым лясам з крышталёва-чыстым паветрам. Вечары праходзяць тут не менш прыемна, тут вельмі шмат ўтульных рэстаранчыкаў, дзе цудоўныя стравы (якія рыхтуюць прама перад вамі) пададуць з духмяным куфлем віна.
Калі мяне спытаюць, то я скажу, што паездка ў Сінтры павінна стаяць асабняком у экскурсійнай праграме, а не закускай на дэсерт :)