Рафтынг, Каньён Копрнлью (Koprulu Canyon)
Напэўна, кожны турыст, прыязджаючы ў Турцыю не першы раз, задумваецца, чым бы яшчэ разнастаіць вольны час. Адно з забаў, прапанаванае гасціннымі турэцкімі гідамі гэта рафтынг. Мноства апавяданняў і супярэчлівых меркаванняў ходзіць вакол гэтай забаўкі, хачу падзяліцца ўласным і пазначыць моманты, пра якія лепш ведаць загадзя.
У маі 2012 года адпачывалі ў Турцыі, планаваць нічога не збіраліся, пасля напружанага працоўнага года, хацелася тупа валяцца на пляжы і нічога не рабіць. Таму на экскурсійныя завлекаловки мы рэагавалі млява, але тут муж зачапіўся за слова «рафтынг». Увогуле, не выстаялі, не гледзячы на досыць высокі кошт каля 50 даляраў на человекотуриста. Час пляжнага гультайства праляцеў незаўважна, вось і надышоў гадзіну ікс. Трэба сказаць, мы даволі бязладна паставіліся да падрыхтоўкі, ну экскурсія і экскурсія, ня мы першыя, усё адпрацавана. Кабы раней ведаць ...
Выехалі ранняй раніцай, ехалі з Кемера, забралі з іншых гатэляў некалькі адчайных. Ехаць даволі далёка, таму
1! Не забудзьцеся добра паснедаць, ваду ўзяць з сабой, на прамежкавых стаянках мільён народу і цэны адпаведныя. Гадзіны праз два дабраліся да жывапіснага месца збору аўтобусаў, адкуль і пачалася дарога да горнай рацэ. На гэтым прывале можна яшчэ паесці-папіць, прыкупіць панаму або тэпцікі. Працягнуўшы руку, можна сарваць і з'есці апельсін (бясплатна). Пакуль дабіраліся, надвор'е пачатку імкліва псавацца, ды яшчэ па аўтобусным тэлевізары ўсю дарогу паказвалі кіно пра тое, як іншыя няшчасныя перагортваюцца на лодках ў ледзяную ваду. Вось тут чарвячок сумневу закралася - а можа не трэба, а можа вярнуцца пакуль не позна. Добра, мы не з баязлівых, а вось ззаду нас цётачкі агучылі усеагульныя ваганні. Гід ўсіх супакоіў, з жартамі, прымаўкамі, як яны гэта ўмеюць, накшталт супакоіў няшмат. А дарога між тым вядзе ў горы, горы самыя сапраўдныя, обалденные, ад выгляду дух захоплівае, але серпантын ня дзіцячы. А дождж усё набірае абароты, лье як з вядра.
Нарэшце-то прыехалі, нас адправілі пад навес пераапранацца. Прапанавалі гідракасцюмы, у спякоту іх ня апранаюць звычайна, але тут рэальна холадна, ужо зуб на зуб не трапляе.
2! УСЕ рэчы пакідаем у аўтобусе. Ручнікі, фотаапараты, гадзіннік, акуляры, праўда, у адной дзяўчыны зусім бяда са зрокам, ёй дазволілі акуляры пакінуць, папярэдзіўшы, што вялікая верагоднасць іх страціць. З фотаапаратамі нельга, прамокне абавязкова, магчымы варыянт з воданепранікальным, але і яго лепш прыхаваць. Гэта асобны спосаб заробку на турыстах. Віды шыкоўныя, хочацца ўсё занатаваць, па ўсім шляху фатаграфуюць і вядуць відэаздымку спецыяльныя людзі, кожнае фота 5-10 даляраў, відэа 50.
3! Гумовыя тэпцікі лепш узяць з сабой, нават у гатэльных крамах яны каштуюць танней, чым пракат на месцы. Ідзі па камянях, сланцы, басаножкі не падыходзяць катэгарычна, ды і вадзе страціць лёгка.
4! Прапануюць лодкі камандныя на 8-10 чалавек з інструктарам-правадніком, або самастойна на дваіх. Сярод нас такіх смельчакоў не знайшлося, а па дарозе сустракаліся. Калі ў вас няма навыкаў кіравання падобным плаўсродкі, лепш не рызыкаваць, рэальна страшна. Нарэшце-то расселіся, добрых малайцоў пасадзілі наперад. Атрымалі распараджэнні, тыпу вясло ў ваду - тармозім, лева руля, права і т. Д. З перапуду, вядома, усё блыталі, начальнік крычаў як ненармальны, пагражаў усіх у ваду выкінуць. Жартам, вядома. У выніку ўсё сабраліся, узбадзёрыцца, тут і першы парог падаспеў. Адчуванне незвычайныя, некіравальны палёт, усё навокал бурліць, грукае. Аказалася, усё цалкам пад кантролем, прайшоўшы пару парогаў, мы крыху супакоіліся і пачалі атрымліваць задавальненне ад хуткасці, адрэналін зашкальваў.
Першая стаянка была каля моста Аляксандра Македонскага, самыя рызыкоўныя скакалі з моста, фатаграфаваліся. Наступны стаянка пасля некалькіх парогаў, апынулася пляцоўкай з маленькім кафэ, дзе па улетный цэнах можна было ўзяць чарку гарбаты і нейкія прысмакі. Паколькі грошай ні ў каго з сабой натуральна не было, прапаноўвалі запісацца у правадыра, пакінуць каардынаты гатэля, ну і па прыбыцці выдаць яму аплату. Надвор'е па-ранейшаму, не песціла, дождж церусіў, мерзлі жудасна. Прычаліла яшчэ каманда і нашы капітаны задумалі рухомыя гульні, усе з энтузіязмам падключыліся, сагрэліся, насьмяяліся. Паехалі далей, яшчэ некалькі парогаў і мы на базе. Ура, ежа! Пад навесам накрытыя сталы, ежа прасценькая - курыца, спагецці, гародніна, хлеб, чай -кофе, выпечка. Але здалося, у жыцці не елі нічога смачней.
6! Апошні этап - распродаж фота і відэа. Відэа лепш купіць на некалькі чалавек, потым падзяліцца.
7! На мой погляд, на такое мерапрыемства дзяцей лепш не браць, калі яны ў вас не загартаваныя спартсмены ці дастаткова дарослыя. Хоць трэба арыентавацца на характар вашага дзіцяці. Нам сустракаліся і тыя, што плачуць перапуджаныя дзеткі і тыя, хто радасна ўдзельнічаў ва ўсіх перыпетыях.
P. S. Трэба яшчэ дадаць, што ў розны сезон ўмовы мяняюцца. У маі была вельмі паўнаводная рака, што і стварала экстрэмальныя ўмовы, у гарачыя месяцы рэчка мялее, кажуць, што прасцей.
Падрыхтуйцеся грунтоўна і незабыўныя ўражанні гарантаваныя!